Daar zat ze schuddend van vermoeidheid op haar hurken. Ze hijgde van het rennen, haar borst voelde beklemmend aan. Ze spitste haar oren en hoorde geritsel van muizen die waarschijnlijk eten zochten. De wind joelde opeens door de wieken, maar ze stonden vast vanwege de harde wind. De draagbalken kraakten erbarmelijk door de molen. Een koude tochtvlaag gleed langs haar schouders. Ze verzette zich stilletjes omdat haar knieën begonnen te trillen van vermoeidheid. Alles was vol spanning die ze voelde in de kleine donkere plek. De oude, krakende molen was haar toevlucht, en opeens overviel haar een gevoel van triomf, het was haar gelukt want ze was ontsnapt aan haar achtervolgers. Na een tijdje werd ze weer rustig en kwam ze tot zichzelf. Ze wilde nagenieten van haar wilde levendig gevoel. De gestolen boeken van de markt liet ze verborgen achter. Heerlijk was de wilde achtervolging geweest, dacht ze glimlachend toen ze naar haar auto terug liep. Ze had nu haar jasje weer aangedaan en verborg zo haar magisch felgekleurde rennerstruitje. Langzaam rond speurend of de kust veilig was reed ze weg en zong zachtjes met de auto-radio mee. Volgende week weer, schoot door haar heen. Een week lang zouden haar hersenen daar nu over kraken. De depressiewolken zouden ook dan vast wel wijken door haar opwindende achtervolging spelletjes die ze zou bedenken.
Categorieën: Algemeen
6 reacties
Mien · 15 maart 2016 op 07:34
Ik dacht heel even, ik ben terecht gekomen in een laat Middeleeuwse klucht. Maar nee, dit is realiteit. Wat zeg ik, een vlucht. Hoe dan ook, een mooie combi daarvan. :yes:
Meralixe · 15 maart 2016 op 09:26
Je bent bij het vertellen van dit verhaal nog niet helemaal af van de schrijfstijl die je vroeger zo graag beoefende. (eerste column)
Veel herlezen zou ik zeggen maar dat heb je misschien wel gedaan. Dan is het een kwestie van oefenen en aanvoelen.
Met het plaatsen en verplaatsen van komma’s kan er ook veel veranderen. Twee korte zinnen over een zelfde onderwerp kunnen soms samen gevoegd worden.
Opletten voor een zelfde woord in een korte column (kraken) en let ook eens op het woordje ‘ze’ dat je via een andere zinsbouw meerdere keren kunt ontwijken.
Mag ik dit alles onderschrijven met ‘Schrijven… heerlijk?’
Het is een uitspraak die ik hier al meerdere keren via dezelfde woorden met verschillende betekenissen heb kunnen neer tokkelen.
Mosje · 15 maart 2016 op 10:54
Lekker spannend stukje, met plezier gelezen
De titel snap ik niet helemaal
pally · 15 maart 2016 op 14:14
Spannend verhaaltje. Ben het wel eens met Meralixe, dat te veel ‘ze’ en ‘haar’ storend is en onnodig.
In de laatste zin maakt ‘haar’ achtervolgingsspelletjes er een vreemde zin van. ‘de’ is daar sowieso veel beter, of ‘die ze zou bedenken’ schrappen
Novelle · 15 maart 2016 op 17:25
Hartelijk dank voor de opbouwende kritiek en dat jullie de moeite namen om het te lezen!
arta · 16 maart 2016 op 15:26
Je laat heel veel open, maar dat ervaar ik absoluut niet als storend.
Je hebt dit geschreven als een kleurplaat, die elke lezer met zijn eigen kleuren in mag vullen.
Mooi!