In tijden van nood, als ik het moeilijk had met mijn herinneringen, met de ellende die wij samen hebben gedeeld, was jij er altijd om licht te werpen in de duisternis die ik om mij heen creëerde. Voor mij was jij het licht die iedere keer weer de duisternis wegjoeg. Jij straalde het geluk terug in mijn leven en hielp mij relativeren. Ondanks alles wat wij samen hadden meegemaakt wist jij mij altijd weer op te vrolijken.
Nu heb ik je nodig. Jouw licht. Niet voor oud zeer, niet voor herinneringen, maar om een nieuw schuldgevoel te laten verdwijnen.
Ondanks dat jij er altijd voor mij was, heb je mij niet de kans gegeven om jou dezelfde eer te bewijzen.
Een nieuw drama trof ons harder dan wij ooit hadden kunnen voorspellen. Samen voelden we dezelfde pijn. Jij wist mijn pijn te verzachten. Echter, mijn inspanningen konden die bij jou niet wegnemen.
Nu was jij gehuld in duisternis. Een dieper duister dan ik ooit gezien heb. Waarschijnlijk heb ik het daarom ook niet aan jou gezien. Het leek alsof je, net als ik, verder ging met je leven. Accepteerde wat er gebeurd was, en langzaam herstelde van de zoveelste klap die de Dood ons had gegeven.
Ik heb me vergist.
Je besloot een einde te maken aan het lijden, aan de pijn, en aan het constant verliezen van vrienden.
Je besloot je eigen licht te doven, en mij opnieuw in duisternis te hullen.
[quote]Even een kleine uitleg ter verduidelijking. Met oud en nieuw reed het nichtje van mijn (aan leukemie overleden) voormalig vriendin met haar auto tegen een boom. Zij heeft dit niet overleefd. Haar (en mijn) beste vriendin is de reden van dit verhaal. Al met al niet een best jaar.
[/quote]
9 reacties
sally · 3 juni 2004 op 20:31
erg aandoenlijk Raveal.
veel liefs
Sally
Irma · 4 juni 2004 op 02:03
Gevoelig verhaal!
Ma3anne · 4 juni 2004 op 05:55
Schrijnend en heel gevoelig geschreven… ben er stil van.
Louise · 4 juni 2004 op 10:55
Afschuwelijk, heb er even geen woorden voor…
Shitonya · 4 juni 2004 op 11:39
Prachtig beschreven
Het lucht toch altijd wel op om over iemand nog te schrijven zelfs wanneer degene overleden is en als je er andere helemaal stil mee krijgt is het helemaal knap.
Alhoewel je nu misschien nog steeds in de duisternis zit, wens ik je evengoed veel sterkte en hoop dat je snel weer een ander licht zult vinden, die wel altijd voor je zal schijnen.
Tasz · 4 juni 2004 op 13:37
Mooi.
Tasz
Dees · 4 juni 2004 op 17:14
Jee Reveal,
Waarom zoiets ergs toch nog nooit alleen komt weet ik ook niet. Je column grijpt me. Ik wens je veel sterkte.
R@@F · 4 juni 2004 op 19:58
tja…..
Eftee · 4 juni 2004 op 23:47
Geen woorden voor. Ik ben geraakt door je.