Mijn nieuwe huis heeft 2 bovenluikjes als ramen in de computerkamer. Heel handig, want die staan al open sinds ik hier woon, en zo ben ik verzekerd van altijd een fris huis. Maar helaas, vandaag hebben mijn katten ontdekt dat het openstond, en dachten even te gaan buitenspelen. Om half 11 ’s avonds waren de katten nog vol energie aan het spelen in de huiskamer. Ze hebben een speelgoedmuisje, en als ie echt was geweest zou ie echt wel gegilt hebben vandaag. Ik ging even plassen, en toen ik terugkwam, waren beide katten spoorloos verdwenen.
Snel sloot ik alles af en ging ik een rondje door de buurt.
Scully kwam al snel aanrennen, met haar nieuwe vriendje overigens, dus die ging gelijk mee naar binnen, zonder vriend, maar dat mag duidelijk zijn.
Willow helaas was een ander verhaal. Die is nogal snel bang, en als ze dan bang is verstopt ze zich en laat zich niet meer horen.
Iets dat natuurlijk niet meehelpt als je haar zoekt.
Ik besloot om een blikje kattenvoer open te trekken en te proberen om haar te lokken. Dit werkte dus voor geen meter.
De hele buurt heb ik rondgezocht, ondertussen wild “PSSSS PSSS PSSS” roepend, hopend dat ze tevoorschijn kwam.
Dit deed ze niet. Overigens denkt nu 60% van het dorp dat ik totaal gestoord ben. (de overige 40% maakt zelf zulke vreemde geluiden, dat ik niet eens opviel.)
Nu geef ik normaal gesproken niet zo snel op, maar om half 5 had ik er toch echt wel genoeg van. Ik besloot om mijn slaapkamer deur open te zetten (deze komt uit in de tuin) met het licht aan en daar haar eten. Als ik dan wat hoorde zou ik via de keuken naar buiten gaan, en de deur achter haar sluiten.
Op zich een zeer goed plan.
Maar ik werdt weer ongeduldig, en besloot in de tuin te gaan zitten “PSSS PSSS’en”.
In de tuin van Vieze Buurman (wordt vervolgd) hoorde ik geritsel. Eindelijk had ik weer hoop dat ik haar zou vinden.
Driftig ging ik door met kattenlokgeluiden, maar helaas, er verscheen geen kat. Ineens, vanonder een bosje, schoot een schaduw mijn kant op.
Ik dook in de richting, maar kon nog net op tijd uitwijken. Het was namelijk niet Willow, maar een verschrikkelijk grote egel.
Gedesillusioneerd gaf ik het bijna op. Maar besloot de slaapkamerdeur open te laten en het licht aan, zodat ze het eten ook kon zien.
Om precies half 6 zag ik beweging. Half struikelend over een verlengsnoer die mijn koelkast stroom geeft (moet ik ook nog wat aan doen) sprint ik door de keukendeur de tuin en in sluit de deur achter haar.
We zijn nu weer allemaal samen, en alles is goed afgelopen.
Willow en Scully hebben hun eerste ruzie alweer gehad, en ik, zit onder de muggenbulden.
Niet echt over nagedacht, die open deur met het licht aan.
7 reacties
Kees Schilder · 11 juni 2004 op 13:31
Erg leuk 🙂 🙂
pepe · 11 juni 2004 op 22:53
Beesten en/of kinderen verstoren je nachtrust, nooit aan beginnen dus, tenminste als je gesteld ben op je nachtrust 😉
Leuk beschreven
sally · 11 juni 2004 op 23:49
Vooral die muggebulD!en vond ik zo grappig.
liefs Sally
Mosje · 11 juni 2004 op 23:59
[quote]We zijn nu weer allemaal samen[/quote]Inclusief je belslet? 😀
Shitonya · 12 juni 2004 op 00:34
Vergeleken met je andere columns vond ik deze iets minder geweldig. Ik had eerder een verassend einde verwacht, maar desondanks vrij leuke column 🙂
Ma3anne · 12 juni 2004 op 06:21
Blij voor je, dat ze weer terug zijn. Leuke column! 🙂
Louise · 12 juni 2004 op 08:47
Leuke column weer!!
[quote]de overige 40% maakt zelf zulke vreemde geluiden, dat ik niet eens opviel.)[/quote]
Je volgende column over die 40%? Wil je dat doen?Alsjeblieft? 😛