Wat een gedoe. De pensioengerechtigde leeftijd wordt verhoogd.
Wat ik daar van vind? Eerlijk gezegd geen idee. Ooit droomde ik om op mijn zestigste te stoppen met de arbeid en mijn plek af te staan aan jong talent. Mijn opvolger zou waarschijnlijk al mijn werk, dat ik in veertig jaar zorgvuldig opbouwde, in één dag van tafel vegen. Mij een biet. Lang leve de vrijheid! Lekker de hele dag doen waar ikzelf zin in heb. Lezen. Voetbal kijken. Bier drinken. Columns schrijven. Aan de andere kant: ik vind mijn werk leuk. En als ik langer doorga heb ik langer de tijd om te mijmeren op welke manier mijn baas mij een passend einde aanbied. Ik hoop stiekem op die mensgrote taart waaruit plots een blote vrouw te voorschijn springt. Maar omdat ik werk bij een instelling met een christelijke signatuur kan ik die verrassingstaart op voorhand wel op mijn buik schrijven.
Dan maar die andere grote wens: een helikoptervlucht. Ik zie het helemaal voor me. De baas drukt persoonlijk mijn hand en wenst mij voor de rest van mijn leven een behouden vaart. Ronkend en klapwiekend komt het zilveren monster van de grond. Vliegend zwaai ik mijn werk vaarwel.
Ik zal overigens niet de eerste zijn die in de lucht een punt achter zijn carrière zet. Reeds in de zeventiger jaren gingen duizenden tegenstanders van het Argentijnse juntaregime mij voor. Ze werden in een vliegtuig gepropt en levend in zee gedumpt.
Julio P., de Nederlander van Argentijnse afkomst, bestuurde deze dodenvluchten. Hij is er nog steeds trots op. En omdat hij een fijne vent is, stak hij de Dwaze Moeders een hart onder de riem door ze gerust te stellen: ‘Jullie zonen hebben niet geleden. Ze waren gedrogeerd en sliepen toen ze koppie onder gingen.’
Pikant detail: Julio P. liep een week voor zijn pensionering, hij is Transaviapiloot, tegen de lamp en zal alsnog vervolgd worden voor zijn misdaden. Ik kan mij voorstellen dat hij zijn afscheid anders had voorgesteld. Misschien ook wel liever de verrassingstaart. Met een blote Maxima.
8 reacties
DACS1973 · 7 oktober 2009 op 14:09
Goed stuk met een mooie verwijzing naar de acutaliteit.
Punt van kritiek: klapwieken kan alleen als je vleugels hebt. En die zitten niet aan een helikopter. ‘Ronkend en wentelwiekend komt het zilveren monser van de grond’ zou weer wel kunnen.
Oh, en ‘aanbied’ moet zijn: ‘aanbiedt’.
Macx · 7 oktober 2009 op 17:02
Als de P van je naam voor Pan staat duurt het nog wel even voordat je van een pensioen kan genieten. De foutjes die mij opvielen zijn reeds aangestipt.
pally · 7 oktober 2009 op 19:25
Ik vind het eerste stuk, waarin je dagdroomt over een spetterend carriere-einde het leukst. De ommezwaai naar zo’n zwaar onderwerp als de Argentijns piloot komt voor mij te plotseling uit de lucht vallen (!).Misschien had dat wat meer uitgewerkt kunnen worden of twee aparte columns ervan maken om allebei de onderwerpen recht te doen.
Je hebt een lekkere hand van schrijven, overigens, nieuw hier? welkom.
groet van Pally
PeterP · 7 oktober 2009 op 22:55
Dank jullie wel voor de reacties. :wave: De opmerking over het klapwieken én het taalfoutje gaan mee in de herschrijving.
Tja, de meningen zijn verdeeld over het samenvoegen van de twee onderwerpen. Ik ben er zelf wel tevreden over; vooral het bruggetje dat ik maak tussen beide onderwerpen. Maar goed, meningen verschillen en dat is maar goed ook! 😉
Saya_Surya · 8 oktober 2009 op 08:26
Door je laatste zin (pikant detail, een week voor zijn pensionering liep hij alsnog tegen de lamp) knoop je het verhaal heel mooi aan elkaar. Je stuk laat zich prettig lezen!
PeterP · 8 oktober 2009 op 21:40
Dank je, Saya_Surya. Ik moet eerlijk zeggen dat ik óók tevreden ben over de eerste ‘knoop,’ namelijk van vliegend in de helicopter naar de dodenvluchten.
Ik zie trouwens dat ik Pally nog een antwoord schuldig ben: Ja, ik ben nieuw hier. 🙄
Ik volg momenteel een cursus column schrijven aan het Utrechts Centrum van de Kunst. Deze column was mijn eerste huiswerkopdracht.
Mien · 20 november 2009 op 15:04
Verfrissend taalgebruik. Een verademing op CX.
Kort maar krachtig en goed rondgebreid.
Inhoud spreekt voor zich.
O ja, welkom hier.
Mien (springt nooit uit een doos!)
PeterP · 27 november 2009 op 15:26
Ik geloof dat ik in Mien een fan erbij heb… 😉