Versier vertier

Kriebel, grabbel, kruisje, wie friemelt er aan mijn kruisje? Niet direct een openingszin waar de vrouw van mijn dromen warm van zal worden. Gelukkig ben ik ook niet op zoek naar mijn droomvrouw. Vanmorgen moest ik nog nuchter bij de dokter verschijnen voor een laatste test. Gelukkig waren alle tests negatief en ik bijzonder positief en allang niet nuchter meer. Ik ben niet de enige. Mijn vriendenkring, bestaande uit mijn beste vriend en ikzelf, zijn het pokeren zat en gaan op zoek naar wat ander vertier. Wie kan de meest originele openingszin bedenken? Wie het eerst succes heeft mag zich door de ander tot opper versierstier laten kronen.

“Eerst pizza, dan neuken? Of hou je niet van pizza?”, had slechts tot gevolg genegeerd te worden. “Jouw rokje kleurt prima bij mijn vloerkleed.”, zorgde voor een klein opstootje met de vrienden van het, naar bleek 14 jarige meisje. Ik probeerde me er nog uit te redden met de rake opmerking dat de kroeg waarin wij verbleven toch alleen maar voor 18 jaar en geiler was. Dit maakte gelukkig een einde aan het opstootje. De uitsmijter zag de humor er namelijk ook niet van in en toonde me het enige gat dat ik volgens hem die avond zou betreden. Het gat van de deur, waardoor wij onverzadigd afdropen.

Bij de volgende drie kroegen zagen de deurbewaarders direct dat ze, mochten ze ons binnen laten, ze slechts ellende over zich af zouden roepen. Veel geschreeuw, weinig omzet en de sanitaire voorziening mag blij zijn als het zou blijven bij een laagje vernis van pis. Daarnaast had het broodje shoarma ook niet echt zin zijn beurt af te wachten eer het verteerd zou worden en leek erop uit om in omgekeerde volgorde mijn maag weer te gaan verlaten. Mij maakt het niet echt meer uit, als het er maar uit komt. Dan maar op straat.

Gelukkig, er zijn ook nog kroegen zonder uitsmijters! Jammer voor hun, goed voor ons, want je krijgt wel dorst van die frikadellen speciaal, die inmiddels de plaats van de shoarma hadden ingenomen en het kennelijk wat beter beviel in het bierbad in mijn maag. Eindelijk, na ons op een kruk en van het zoveelste biertje gehesen te hebben, kunnen we weer verder met versieren. We hopen oprecht voor elkaar dat de ander zal gaan winnen, waarom zou je anders inmiddels om de vijf minuten elkaar de eeuwige vriendschap toe lallen?

En ja hoor, nog geen 10 seconden nadat we het “Poesje nauw, kom eens gauw“ inzetten verschijnt daar Fleur. Fleur heeft het voorzien op ons en draait niet om de hete brij heen want direct nadat zij zich heeft voorgesteld, slaat ze met haar ietwat te zwaar beschilderde lippen en haar tong half naar buiten toe, klaar om m’n amandelen op te poetsen. Terwijl ik nog naar adem hap en mijn ogen langzaam open, zie ik dat mijn beste vriend voor het leven en voor altijd en in den eeuwigheid, amen, wordt bedolven onder Fleur. “Gelukkig was ik eerst”, bedenk ik me in een vlaag van verstandsbegeisterung.

Deze gedachte wordt onderbroken door de vriendin van Fleur. Fleurs vriendin komt helaas niet voor mij. Ze komt voor Fleur. “Je mag nu wel stoppen Fleur, je hebt gewonnen!” “Wat heeft ze gewonnen?” vragen wij in koor. Terwijl de vriendin proestend van het lachen en Fleur van ons speeksel richting uitgang loopt, wijzen ze naar de blaasjes op hun lippen. Licht ontnuchterd kijken we elkaar aan. “Jij hebt gewonnen”, krijg ik te horen. Snel bestel ik 2 tequila, alcohol desinfecteert zeggen ze.