Er is al veel over gesproken. Toch blijkt dat de ideale manier nog niet is bedacht omdat nog steeds één op de drie huwelijken stranden. We hebben het over versieren. Wat is dat nou eigenlijk? Ik mag aannemen dat iedereen die in het huwelijksbootje stapt ooit een keer versierd is. Althans, de helft ervan omdat de ander natuurlijk op datzelfde moment aan het versieren was. Maar ook alle verkeringen en verlovingen die voor het huwelijk worden afgebroken zijn ontstaan uit versieren. Zelfs de one-night-stand is een productie van het versierproces.
Laten we er eens van uitgaan dat ieder mens in zijn leven vier relaties heeft voordat hij of zij trouwt en twee keer een vluchtige romance, de one-night-stand. Dat betekent dat voor we gaan trouwen dus zes keer versierd hebben of zijn en dan heb ik het nog niet over de blauwtjes die we met allen massaal lopen.
Van de mensen die het huwelijk wel halen en dus deze zes versieringen niet voor niets hebben ondernomen, blijft ruim eenderde ook weer met lege handen achter. Deze mensen gaan dat hele molentje weer door en halen het gemiddelde nog eens lekker omhoog. Wellicht dat het percentage verkeringen ten opzichte van de one-night-stand wat verandert maar versieren blijft versieren.
Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat versieren nogal een zinloze bezigheid is. Het gaat zo vaak fout dat het de moeite eigenlijk niet waard is. Mits je weet wie de zesde persoon zou zijn die je wilt gaan versieren. Dat zou makkelijk zijn, meteen op je doel af en bingo!
Ik vrees dat we de oplossing nooit zullen vinden en we maar gewoon moeten doorgaan met de geijkte zoektocht naar een liefdespartner want ik kan je wel vertellen: voor mij is de “zoveelste keer” een daverend succes en zeker de moeite waard!
6 reacties
arta · 23 oktober 2007 op 11:56
Het zou mij juist erg saai lijken om gelijk bij het eerste vriendje/vriendinnetje te stranden. Leven is een aaneenschakeling van mensen die komen en gaan. Met twee of drie fulltime blijvers m/v mag een mens zich al gelukkig prijzen. 🙂
DreamOn · 23 oktober 2007 op 12:14
Mijn gemiddelde qua versieren ligt op ongeveer zes keer per jaar. En ik doe het ook met heel veel plezier, versieren is echt wel een hobby van mij.
Wel kies ik er eerst een speciale datum voor uit. Dan tref ik voorbereidingen, zodat het versieren op een goede manier kan geschieden. Daar trek ik echt wel wat geld en tijd voor uit.
Ik begin dan meestal ’s avonds met versieren, zodat ik wat speling heb voor als het de hele nacht mocht gaan duren. Ik ben er wel heel goed in. Ik kan echt heel goed versieren. Met oog voor detail en de wensen van die ander in acht nemend. Het versieren neemt meestal wel een paar uurtjes in beslag. Maar ja, als je het ook goed wilt doen…
Het jarige kind, de jarige partner of de jarige collega is altijd weer blij als hij/zij de versieringen mag aanschouwen: het staat ook wel heel gezellig als je jarig bent, een kamer vol slingers en ballonnen…
😀 Groetjes van DO.
Mosje · 23 oktober 2007 op 16:04
Versieren een zinloze bezigheid? Jong, je weet niet wat je zegt.
Liefde is zinloos, dat wel, maar versieren is het mooiste dat er is.
Beryl · 23 oktober 2007 op 16:14
Oplossing vinden voor het ‘versierprobleem’? Dan mag je me gelijk afschieten! 😆
Enne… zes keer maar voordat we trouwen?
Hmmm, dan zal ik wel zo’n uitzondering zijn… 😀
dashuri · 24 oktober 2007 op 20:01
Ik hou niet van “vluchtige romances” en al evenmin van one-night-stands. Moet ik altijd aan Enrique Iglesias denken: One night stand/I don’t think she’s coming back for more/she was only looking/for a one night stand. Het idee dat hierin ligt spreekt me enigszins wel aan.
Versieren? De kerstboom, ja. Overigens word ik liever versierd dan zelf aan de slag te moeten gaan…
LouisP · 25 januari 2009 op 17:30
Hoi,
uw columns lezen geweldig vlot, misschien door de onderwerpen.
Komen ook heel spontaan over, alsof er precies genoeg over nagedacht is alvorens het te publiceren.
En dat komt bij mij zeer positief over.
Lekker gewoon voor de gewone lezer.
groeten,
Louis