Verslaafd tegen wil en d(r)ank

‘Een beetje experimenteren is hartstikke gezond’, vertelde hij mij, ‘het kan geen kwaad en je raakt niet verslaafd.
Het is onschuldig…probeer nou maar gewoon een keer.
Ik ben bij je.
Ik blijf nuchter.
Je bent veilig.
Ik hou je in de gaten.’ Toen nam ik het tot me.
Eerst was er niks aan de hand…. maar op een gegeven moment gaat het werken…
Ik raakte in een bepaalde roes en dat voelde niet verkeerd. Alle shit verdween even uit mijn overspannen brein.
Leuke ervaring.
De volgende dag geen kater, wel een onweerstaanbare behoefte aan een heel klein snuifje.
Meer niet.
Ik zal niet om de waarheid heendraaien en er geen zielig langdradig verhaal van maken.
Op een ochtend werd ik wakker en rende na mijn hoognodige toiletbezoek gelijk door naar mijn kast waar ik het middel in verstopt heb.
Ik nam het gretig en vol overgave tot me.
Toen wist ik het.
Ik ben verslaafd.

Allerlei instanties gemaild en telefonische hulpdiensten gebeld, op internet gezocht naar sites.
Nergens was hulp.
Geen S.O.S.-telefonische hulpdienst.
Geen praatgroepen.
Geen yoga.
Geen zelfhulpstichtingen.
Geen Anonieme 12 stappengroep.
Zelfs het Trimbos-instituut stond met de mond vol tanden en hadden na mijn telefoontje de neus vol.
Geen methadon-achtig-iets om langzaam af te bouwen.
Geen pleisters.
Niks, nada, noppes.

Ik ben Melady en ben ColumnX verslaafde.

Tegen wil en d®ank.