Dat Durk zijn linkerpantoffel niet uit de bek van zijn hond wist te redden wil niet zeggen dat hij dan maar de rechter moet weggooien. Op een ijskoude linker- en lekker warme rechtervoet stiefelt hij door de keuken. Wel of geen compleet paar sloffen bezitten is probleemtechnisch gezien een rimpeling in het water in vergelijking met de moeilijkheden waar de beschuitrol hem voor stelt.
Sinds jaar en dag ontbijt Durk steevast met een beschuitje. Hij genoot intens van het vooruitzicht om na de door hem gehate bruine boterhammen met kaas zijn tanden in zo’n knapperig rondje met hagelslag te zetten. Het gefriemel om een beschuit zonder dat het brak uit de verpakking te krijgen verlengde de voorpret nog eens. Totdat opeens iemand het nodig vond om de inkeping uit te vinden.
Van de ene op de andere dag werd het eten van een beschuit een beladen kwestie. Tot de intrede van de inkeping hield Durk van de tien worstjes aan zijn handpalmen. Nu voelt hij, elke keer dat hij de beschuitbus opent, schaamte. Het eten van een beschuit is overduidelijk véél makkelijker wanneer je perfect slanke pianovingers hebt. De uitvinding van de inkeping is body shaming van het zuiverste water.
Ieder ochtend worstelt Durk nu met hetzelfde dilemma. Enerzijds is het fantastisch dat hij niks aan de inkeping heeft. Als hij wil prutst hij zich nog steeds een ongeluk om zijn beschuitje ongebroken op zijn bord te krijgen. De lol van het uitgesteld genot blijft. Eigenlijk kan hij zeggen dat er voor hem niets is veranderd.
Anderzijds is Durk natuurlijk wel een Nederlander. Hij woont in een vrij en tolerant land waarin mensen met dikkere vingers niet gediscrimineerd zouden mogen worden. Durk realiseert zich dat niet iedereen is als hij. Er zullen veel dikvingerigen zijn die ‘s morgens haast hebben en snel snel zo’n beschuitje uit het pak willen kunnen wippen. Ze hebben daar net zo veel recht op als dunvingerigen.
Principieel als hij is vindt Durk dat hij dit onrecht moet aanpakken. Na een zwaar proces van keihard afkicken lukt het hem al een tijd om van de beschuiten af te blijven. De lol is er vanaf nu zijn favoriete ontbijttraktatie voor sommigen moeilijk beschikbaar is. De drang om in actie te komen heeft ertoe geleid dat hij vorige week bij de Plus het hele beschuitschap leeg geveegd heeft. Het kraken van de huismerk- en Bolletjebeschuiten onder zijn stampende voeten luchtte hem geweldig op. Vandaag is de AH aan de beurt. Dat zal ze leren.
0 reacties