‘Lieverd, hoe was je vakantie?’
‘Leuk, maar ben nu doodmoe. Dadelijk nog even slapen.’
‘Hoe laat vertrekt het vliegtuig?’
‘Uh… ongeveer om 08:25.’
‘Oké, Ik sta je op te wachten bij Schiphol. Fijne reis, schat.’
Tuut-tuut-tuut-tuut. Ze had geen tijd meer om terug te groeten, haar vader was nogal op de centjes op dat gebied. Het is nu elf uur ’s avonds. Morgenvroeg vertrekt haar vliegtuig, terug naar Nederland, terug naar haar geboorteland. Ze kijkt om zich heen. De kamer is saai, maar praktisch ingericht. Geen overbodige luxe die haar vertroetelt. Luxe is voor mensen die geen plezier meer kunnen hebben aan de simpele dingen van het leven, en dat is op een bepaalde manier best zielig. Zielig is ze niet. Zo wil ze althans niet genoemd worden. Ze heeft alleen een vader, een vader die zuinig is, een vader die Nederlander is. Zij is half Turks. Ze heeft haar tante en oom bezocht, maar ze kon niet in hun huis slapen, daarom zit ze nu in dit simpele hotel. Haar oom en tante zijn arm en wonen daarom ook in een minuscuul huisje. Ze wil haar oom en tante wel helpen, maar ze heeft de financiële middelen niet.

Ze kijkt uit het raam. Een romantisch uitzicht is het niet, maar het is ook geen romantische dag. In je eentje de romantiek beleven is zoiets als tegen jezelf gaan autoracen; leuk maar ongepast. Ze heeft eigenlijk nog nooit een echt vriendje gehad. Schoonheid van binnen vindt ze het belangrijkst, maar die schoonheid is dan ook erg sporadisch. De meeste jongens die ze kende waren allen te puberaal. Zij begeerden haar schoonheid, maar niet haar innerlijke schoonheid. Ze wilde niets met hen te maken hebben. Ze zal hem nog weleens tegenkomen, maar ze is pas 19, ze heeft geduld.

Bovenaan de hemel straalden de sterren. Allah keek naar haar, ze wist het zeker. Zij heeft hem altijd al gedragen in haar hart. Ze geloofde dat haar moeder overleed, omdat ze een geweldig mens was, een mens die Allah graag wilde toevoegen aan zijn grootse leger van engelen. Geloof is belangrijk voor haar, het steunt meer dan welk mens dan ook. Morgen rond deze tijd zal ze bij haar vader zijn. Ze zal hem vertellen over de verhalen van de oom en tante. Hij zal genieten, want hij houdt er van om haar stem te horen. Volgend jaar gaat ze rechten studeren aan de Erasmus universiteit te Rotterdam. Ze is leergierig, zoals een aankomend advocaat betaamt.

Ze besluit te gaan slapen. Ze zet het alarm van haar wekker op 06:00, zodat ze nog genoeg speling heeft. Het vliegveld is tien minuten rijden. Liggend denkt ze aan haar dromen en idealen. De dromen en idealen die zo drastisch kunnen veranderen in een paar seconden. Wat is een mensenleven eigenlijk waard? Ze valt in slaap en droomt zacht.

[i]So kiss me and smile for me
Tell me that you’ll wait for me
Hold me like you’ll never let me go
I’m leaving on a jetplane,
I don’t know when I’ll be back again
Oh babe I hate to go[/i]


24 reacties

Siebe · 28 februari 2009 op 20:45

Een paar dingen.

Ik vind het overall aangenaam geschreven, bepaalde stukjes ronduit goed zelfs, maar het ligt er allemaal net wat te dik bovenop. De subtiliteit ontbreekt, zeker als je met John Denver eindigt.

Bovenal echter vind ik dit onderwerp met deze timing eigenlijk vooral heel erg ongepast. Naast de hele opbouw van het verhaal, maakt met name het John Denver fragment dat ik mag concluderen dat het hier om fictie gaat. Dit stuk mist daardoor iedere persoonlijke betrokkenheid of gevoel uberhaupt en respect voor nabestaanden die op dit moment rouwen en andere naasten die op dit moment in diepe bezorgdheid leven over degenen die hun lief maar gewond zijn.

Dat alles in aanmerking genomen kan ik tenslotte maar tot één conclusie komen en dat is dat ik dit stukje vooral buitengewoon smakeloos vind. Je zou je diep moeten schamen.

S

maurick · 28 februari 2009 op 20:58

Blegh, ik had een dergelijke reactie wel verwacht, maar ik vind ’t jammer dat je dat vindt.
Ik probeer juist ogen te openen, want voor hetzelfde geld zat jij er bijvoorbeeld in.
Ik heb het gebaseerd op de vliegtuigcrash, als een soort eerbetoon. Mensen met idealen en dromen die ze in luttele seconden kwijtraken. Kijk je dan werkelijk niet door het fluwelen deken heen? Zie je dan echt niet wat ik bedoel?

Jammer. 🙁

axelle · 28 februari 2009 op 21:55

Ik had me zodanig in de tientallen en eenheden van mijn lesje wiskunde verdiept, dat de link met de vliegtuigramp me niet meteen duidelijk was. (oooooooo, zoooo ergggg) Excuses.

Ik was wel onder de indruk van wat je geschreven had. Ik vond het niet slecht, laat staan dat ik het smakeloos gevonden zou hebben.
Integendeel zelfs. Een mens haalt ergens z’n brood (heureusement, dit strekt zich over een groter gebied uit dan bij de bakker 😀 ). So journalists do, so you do.

Schrijven is geen misdaad. Axelle 😉

Siebe · 28 februari 2009 op 21:57

Het gaat er niet om dat het mij voor hetzelfde geld had kunnen overkomen. Het gaat er juist om dat het slechts enkele dagen geleden een groot aantal mensen overkomen [b]ís[/b]. Dat gegeven heb jij naar mijn mening op een domme, onhandige gebruikt, waardoor ik het als misbruik zie. En wie ben jij eigenlijk om te veronderstellen dat ik – of anderen [i]for that matter[/i] – zogenaamd blind voor de betrekkelijkheid van leven ben of die niet ken zelfs?

S

LouisP · 28 februari 2009 op 22:05

Geachte Siebe,
bij mijn zoektocht in de CX archieven ben ik jouw reacties regelmatig tegengekomen. In de meeste gevallen vind ik die reacties duidelijk en weloverdacht. Bij jouw reactie op het stuk van Maurick bekruipt me een beetje vervelend gevoel. Ongeacht het stuk zelf vind ik jouw reactie ongepast. Ten eerste is de reactie vreemd. ‘Overall goed, soms heel goed en eindigen met het laatste.’
Het komt bij mij over alsof je deze column gebruikt om jouw gevoel voor rechtvaardigheid en respect met jouw aanwezige welbespaaktheid en weldoordachtheid te willen tentoonstellen. En niet als doel waar volgens mij dit medium voor in het leven is geroepen.
Volgens mij geeft jouw reactie nu meer negatief neveneffect dan de column van Maurick.
Persoonlijk vind ik John Denver en zijn nummer hier ook niet passend in deze vorm. Of het verstandig was om deze column te plaatsen ga ik niet beoordelen. Het is zeker niet kwetsend bedoeld. Ik ben in het archief al columns tegengekomen die bewust meer morele schade hebben toegebracht aan de lezers.

groet,
L

groet,
Louis

Garuda · 28 februari 2009 op 22:11

Ik kan me de reactie van Siebe wel voorstellen, al denk ik dat het per persoon andere emoties zal opwekken.

Alle slachtoffers hebben natuurlijk hun verhaal en dat het treurig is voor hun familie en vrienden is duidelijk. Het raakte mij absoluut; ik zag het al voor me hoe haar vader wachtte en ik zag me haar leven ook voor me. Je hebt mij al het verdriet van het ongeluk laten voelen…dat heb je goed gedaan.

Kortom: mooi geschreven

Dees · 28 februari 2009 op 23:06

Voel me al bijna verplicht om partij te kiezen nu, maar ik geloof heel wijverig 😀 in de goede bedoeling van zowel de column als van de reactie. Ik geloof dat de column oprecht geschreven is vanuit het beeld van het verloren gaan van een belofte en ik geloof ook dat de reactie oprecht is en komt vanuit inlevingsvermogen en niet vanuit het willen tentoonstellen van welbespraaktheid.

Ik vind wel dat je een dun lijntje hebt bewandeld Maurick en dat je met de songtekst net even aan de verkeerde kant van het dunne lijntje belandt. Niet dat je zo niet zou mogen schrijven, maar wel dat het door de toevoeging van die songtekst neigt naar het inspelen op sentiment, waar het eerder in je stukje nog meer neigde naar het schrijven vanuit een inleving op het gevoel van verlies. Jeetje, een walking on eggshells reactie, dit, excusez 😉

Siebe · 28 februari 2009 op 23:34

Louis,

Als ik tentoon had willen stellen, dan zou ik een andere dagelijkse bezigheid gekozen hebben dan nu praktisch het geval is. Overige kwalificaties zijn de jouwe, niet de mijne.

Het enge van deze column vind ik dat het leest als een goedbedoeld verhaaltje dat, als je niet geweten zou hebben dat dat vliegtuig daadwerkelijk is neergestort, in die zin ook niet eens slecht geschreven is, integendeel. Het leek me zinvol dat in ieder geval op te merken. Maar door wat ik zie als een gebrek aan empathie of respect, lees ik het als ‘over de ruggen van’. Dat hypothetisch meisje uit de column is juist deze dagen voor velen een heel echt mens van vlees en bloed. Of is dat geweest. En dat vliegtuig, dat is ècht neergestort.

Het is niet mijn bedoeling onaardig te zijn. Wel vind ik dit om genoemde redenen een onaardige column. Dat is mijn mening. Op ideeën staat in dit land volgens mij nog geen verbod of ik moet dat in de haastigheid gemist hebben. En zo staat het anderen vrij daar weer andere ideeën over te hebben. Mij valt het zwaar hier een eerbetoon in te zien, ik lees het heel erg anders. Soms is stilte beter passend en het wordt de hoogste tijd dat ik dat advies zelf ter harte neem.

Gr
s

EDIT: Voor de duidelijkheid, het is niet zo dat ik vind dat er een embargo op dit onderwerp zou moeten rusten. Ik denk juist dat er in principe altijd over alles geschreven kan en mag worden, wat niet wegneemt dat er bepaalde of aanvullende eisen kunnen gelden al naar gelang de omstandigheden, waarvan zoiets als timing slechts een element is. Mijn stelling is slechts dat op dit onderwerp, in de gegeven omstandigheden, er van dat soort aanvullende eisen gelden waaraan in deze column naar mijn mening niet voldaan is. Je kunt dat met me oneens zijn maar ik weet niet hoe ik me beter kan verduidelijken.

arta · 28 februari 2009 op 23:39

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de ramp nauwelijks heb gevolgd ( ik heb zo’n hekel aan sensatiejournalistiek, zeker in dit soort gevallen, en het lijkt wel alsof het Nederlandse nieuws steeds meer een horrorshow wordt), waardoor het stuk op mij waarschijnlijk minder impact heeft dan op anderen, die het wel geheel gevolgd hebben.

Dit vond ik een mooie quote: [quote]Luxe is voor mensen die geen plezier meer kunnen hebben aan de simpele dingen van het leven, en dat is op een bepaalde manier best zielig.[/quote]
Verder vond ik dat je een mooi sfeerbeeld neer hebt gezet met een wat te dramatisch einde.

Mosje · 28 februari 2009 op 23:50

Misplaatst. Mis plaatst.
Waar zullen we eens over schrijven? Uhm, die vliegramp? Ja!

LouisP · 1 maart 2009 op 00:14

Siebe,
dat van dat tentoonstellen en zo van mijn kant is overdreven.
Dat van dat moeten schamen en zo is dat ook, vind ik.
Zeker als je weet dat een mogelijk verkeerde column niet is geplaatst om verdriet te veroorzaken. En in tegenstelling tot enkele andere columns is dit in het geval van Maurick zeer zeker niet het geval.
Misschien had een z.g. PM uitkomst kunnen brengen maar daar is niet iedereen van gediend heb ik lang geleden eens gelezen.

groet,
Louis

maurick · 1 maart 2009 op 01:43

Ja, Mosje, jouw reacties neigen altijd naar een beetje misplaatste humor. Flauwe humor? nah, in ieder geval smakeloos. Iedereen is vrij te schrijven waarover hij/zij maar wil. Overigens heb ik de crash gebruikt om het geheel wat beter te visualiseren, want voor je het weet is het weer quasi-filosofisch, niet dan? 😉

KawaSutra · 1 maart 2009 op 01:53

Smakeloos vind ik wel erg sterk uitgedrukt. Het is denk ik maar net met welke intentie je de column wil lezen. Ik geef Maurick het voordeel van de twijfel. Ik geloof niet dat hij bedoeld heeft persoonlijk gewin te behalen over het noodlot wat anderen overkomen is. Het zijn vaak de kleine nuances die de balans doen doorslaan en daarom verdomd lastig om goed afgewogen in een tekst tot uiting te brengen. De tekst van Denver geeft helaas in dit verband een vervelende nasmaak.

maurick · 1 maart 2009 op 02:05

@Louis P en Siebe

Discussies staan vrij, evenzo publicaties omtrent schokkende gebeurtenissen. Nogmaals, ik wil geen mensen kwetsen, emotioneren of wat dan ook. Non-fictie in de vorm van fictie is het in dit geval, en dat valt bij jou, Siebe, blijkbaar niet in het goede keelgat. Ik kan me enigszins wel indenken waarom je een dergelijke reactie geeft, maar publiceren blijft vrij. Het is niet zo dat ik over de ruggen van anderen enige euforie wil behalen door het plaatsen van een column.

Maar goed, ieder zijn mening.

Kotsveulen · 1 maart 2009 op 02:12

Ik vind je een inconsequente huilie, Siebe. Jij bent zeker iemand van de stille tochten en ‘de democratie is op 6 mei vermoord’? :stom:

Verder vind ik het een geslaagd verhaal, en bijster lollig om te eindigen met een songtekst van iemand die omgekomen is in een vliegtuigongeluk, maar ik heb me laten aanleunen dat ik een kutgevoel voor humor heb, dus wie weet. Gut weet hoeveel van dit soort mensjes er zo in dit vliegtuig hebben gezeten… of mensen die na deze ramp hun leven radicaal (no pun inteded) omgooien, à la Fight Club op de parkeerplaats!

Kotsveulen · 1 maart 2009 op 02:13

Leuk dat dit komt van meneer ‘qua humor de plank misslaan #1’. Men wordt uitgedaagd posts te zoeken die minder op hun plek zijn dan de jouwe.

arta · 1 maart 2009 op 10:20

[quote]Ik vind je een inconsequente huilie, Siebe[/quote]
Dit vind ik pas smakeloos en niet op zijn plaats in een reactie… 😕

Kotsveulen · 1 maart 2009 op 10:52

Als iemand had gezegd dat het een ‘kansloos’ verhaal was geweest, was deze reactie dan ‘kansloos’ geweest? Kies je eigen woorden, meid, dan kom je authentieker over en klink je niet als een… huilie.

Moderator-Jr · 1 maart 2009 op 11:03

[b]
Ok. Graag stoppen met persoonlijke aanvallen en reageren op de inhoud, niet op de persoon. Dat klinkt eenvoudig en dat is het ook. Een pittige discussie is prima, mensen ‘huilies’ noemen (wat huilies ook mogen zijn) en gaan overgooien met “jij bent smakeloos, nee jij bent smakeloos” gaat over de schreef en daar heeft deze moderator geen trek in.

Groet,

moderator-jr[/b]

Mien · 1 maart 2009 op 20:30

Als we niet uitkijken moet de redactie zodadelijk nog nieuwe regels gaan opstellen over hoe en hoe vaak er gereageerd mag worden onder een column.

Alsjeblieft zeg. Laten we als volwassen schrijvers en lezers met elkaar omgaan.

De inhoud de inhoud laten de mening de mening.
Laat ons laven aan de kritiek, want hij is zeldzaam om te krijgen en edel om te geven.
Wel liefst opbouwend.

Zo en nu over de column.
Het is een bijzondere invalshoek die gekozen wordt en ook de verbindingen die gelegd worden vind ik bijzonder.
John Denver is niet mijn ding. Zijn muziek wordt vaak gebruikt bij uitvaarten en ook bij feestavonden van gehandicapten en mindervaliden (in Goirle liep zelfs een imitator John Denver rond die jaarlijks volle zalen trok bij de Nacht van de gehandicapte).
In dit licht behoeft de ongelukkige keuze van de eindsong geen verdere toelichting. Ook cynisch bedoeld gaat dit te ver. Maar ik hou het bij het voordeel van de twijfel. En inderdaad, John is omgekomen bij een vliegtuigongeluk (welliswaar door eigen toedoen, maar dan nog).

Kortom een gedurfde column die er wezen mag.

Mien

DriekOplopers · 1 maart 2009 op 21:38

Gewoon een goede column, geënt op de actualiteit.

Echt niets mis mee. In geen enkel opzicht.

pally · 1 maart 2009 op 23:35

Met verwondering deze verhitte discussie gelezen.
Menselijk naar beide kanten en tamelijk emotioneel. Prima, dat de redactie heeft ingegrepen. Zelf vond ik het een wat kinderlijk verhaal met een enigszins misplaatst slot, dat rijpheid ontbeert.

groet van Pally

maurick · 2 maart 2009 op 01:42

Zoveel reacties had ik niet verwacht, maar hoe meer, hoe liever.
De meningen lopen duidelijk uiteen, vooral ethische bezwaren worden genoemd. Elke reactie verdient respect uit mijn richting, dus ook de kritische, maar ik blijf achter mijn publicatie staan.

Bedankt.

Dees · 2 maart 2009 op 09:48

Joh mau, tis geen verzetsdaad hoor, tis een stukkie. Waar best wat goeds over op te merken is en ook wat negatiefs. de hoeveelheid reacties is meer ingegeven door een felle reactie, dan door de controverse die je column al dan niet oproept.

relativeer uzelve 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder