“Meneer, mag ik uw stickers?”
Ik keek verbaasd om me heen, niet goed beseffend dat het geluid echt van de man naast me kwam. Een man op middelbare leeftijd, rond de 45 jaar. Het was niet een zwerver of een ander soort armzalig type. Nee, het was duidelijk een welgestelde man. Een man die zich doordeweeks als manager of ambtenaar voordeed. Een man met een status. Een man die zijn beste beentje voorzette, in de hoop zijn felbegeerde collectie te kunnen completeren. Verzameling kleineert de macht. In elke hoge piet schuilt zich een bedelaar, een bedelaar die ontwaakt wanneer er een nieuwe verzamelrage ontstaat. Ik realiseerde me toen dat hij de voetbalstickers bedoelde, die de Albert Heijn tegenwoordig weggeeft bij een bepaald bedrag aan boodschappen. De commerciële aanpak van de supermarktketen is erg doordacht. Consumenten zullen zich wel een extra boodschap veroorloven om het bedrag bij elkaar te krijgen, waarbij ze een pakketje goedkoop gefabriceerde stickertjes krijgen. Na de wuppies, smurfen en welpies hebben we dus nu de voetbalstickertjes. Het leek me een leuke actie, voor de kinderen althans. In mijn gedachte heb ik er niet bij stil gestaan, dat ook volwassenen deze vorm van verzamelen erg leuk vinden. Ik denk dat dit een gevolg is van een midlifecrisis, een greep naar het verleden, een greep naar de kindertijd.

Geef de mens iets om te verzamelen, en hij gooit er zijn ziel en zaligheid in. Zo ook deze man. Maar het bleek dat hij niet de enige was. Er stonden voor de Albert Heijn enkele grijzende mensen stickertjes, waarop een voetballer staat afgebeeld, te ruilen met elkaar. Ze schaamden zich niet eens, ze voelden zich er schijnbaar volkomen normaal bij. Wanneer word je in dit land eigenlijk verplicht om psychiatrische hulp te gaan zoeken?

Ik kijk de man aan. Zijn blik toont me zijn innerlijke bedelaar. Zijn blik maakt hem nederig, de macht is in mijn handen. Een cynische glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik probeer zo serieus mogelijk te blijven. Ik hoop dat hij op dit moment door de grond gaat, dat hij zich op dit moment echt realiseert waar hij mee bezig is. Vernietigend laat ik zijn hoop veranderen in kille wanhoop door mijn antwoord op zijn vraag te geven. Met een spottende ondertoon zeg ik:

“Nee, ik spaar ze zelf ook!”

Categorieën: Actualiteiten

17 reacties

axelle · 15 februari 2009 op 19:45

Hahahahahaha, or, at least, your 80-year-old grandfather does! 😉
Axelle

Mosje · 15 februari 2009 op 21:19

De voetbalplaatjesactie van AH toont onmiskenbaar aan dat de mensheid in verval is geraakt.

lisa-marie · 15 februari 2009 op 21:35

😆 😆
je hebt allerlei rages maar voetbalstickers/plaatjes sparen is tijdloos en voor alle leeftijden en geslacht.

Ps. ik moet er nog maar 58 ruilen? 😀

maurick · 15 februari 2009 op 21:36

@ Axelle

Mijn opa is meer van de Wuppies. Je hebt nogal een stille hand nodig om de stickers in het grote stickerboek te plakken, met parkinson is dat nog vrij lastig! 😉

DreamOn · 15 februari 2009 op 21:49

Mijn dochter van 14 spaart ze ook, die voetbalplaatjes; niet voor zichzelf, maar om aan de leukste jongens van de klas te geven… 😉
Slim toch?

KawaSutra · 16 februari 2009 op 00:46

Ik zou zeggen: Stick d’er maar in! 😀

arta · 16 februari 2009 op 09:20

Knap hoe jij een heel stuk kunt schrijven, en nog leuk ook, over een gebeurtenis van één seconde! 😀

pally · 16 februari 2009 op 15:33

Heel Leuk geschreven stuk over een grappig fenomeen dat aantoont dat volwassenen kinderen blijven.
Wat ik een beetje onlogisch vond aan het eind is dat het mankind niet meteen; ‘ruilen dan?’ vroeg.
Overigens blijkt pesten trouwens ook van alle leeftijden, hè? 😀

groet van pally

Ma3anne · 16 februari 2009 op 18:15

Grappig, dat je jezelf wel toestaat die dingen te sparen, maar iemand die ouder is dan jij, niet. Lokt bij mij wel de vraag uit, wat ouderen nog meer allemaal niet mogen van jou? :eh:

Leuk, luchtig stukje.

maurick · 16 februari 2009 op 18:24

@ Ma3anne

Ik spaar ze niet, dat is nu juist de humor. 😀

LouisP · 16 februari 2009 op 21:13

Hoi,

leuk stukje.
Bij ons heeft er een oud vrouwtje zo’n voetbalsticker ingeslikt.

groet,

L.

Ma3anne · 16 februari 2009 op 23:06

@maurick:
Wie of wat spaar je niet? De ouderen of de stickers? 😀

maurick · 16 februari 2009 op 23:21

@ Ma3anne,

Haha, vanwaar de nieuwsgierigheid naar die stickers?
Ik wil de stickers wel voor je bewaren hoor, als je dat wilt?

😀

Fem · 17 februari 2009 op 07:13

voor mijn dochter zoek ik nog:
12
24
78
113
125
133
168
170
172
183
195
201
212
246
en 247

Ruilen 😀 ?

maurick · 17 februari 2009 op 08:27

@ Fem,

170 , 172 en 201 heb ik niet dubbel. :oeps:
Sorry 🙁

😀

Mien · 17 februari 2009 op 11:34

Gelukkig koesteren een aantal mannen nog het grote kind in zich.

De wereld is nog niet verloren.

Goede column maurick.

Mien

doemaar88 · 17 februari 2009 op 16:17

Zoals voorgaande AH spaaracties altijd succesvol waren, kunnen de voetbalstickers daarbij aansluiten. Hele legers kids stonden voor de deur van onze AH te wachten 😀

Luchtig stukje, leuk 😆

Geef een reactie

Avatar plaatshouder