Mei 2006.
Ik ben aan het werk, en krijg een telefoontje:”U moet komen, nu!”.
Ik spring op mijn fiets, en race, alle verkeersregels vergetend, naar de stad. En daar ligt ze dan,een ziek, bang vogeltje op het toilet van de Hema. Ik bedenk me nog even, of ze geen andere plaats had kunnen bedenken, om neer te vallen, vóór ik iedereen het toilet uitschop, en 112 bel.
Weer een TIA.

Zij, die tot haar 47e vastgeketend heeft gezeten in een huwelijk met een dictator. Zij, die daarna iedereen heeft verbaasd, door met zoveel positiviteit en moed aan haar nieuwe, onbekende leven te beginnen. Zij, die op haar 55e haar studie aan de sociale academie afrondde.

September 2006.
Weer een telefoontje, het bovenstaande ritueel herhaalt zich, alleen nu is de eindbestemming haar huis. De arts is al bij haar, doordat ze haar alarmknop heeft gebruikt. “Ze moet opgenomen worden, maar ze wil niet”,zegt hij.

Dilemma!
Ik kijk haar aan, en zie dat ze weer helemaal bij is. Gelukkig weer haar linker-hersenhelft, geen verlammingsverschijnselen, alleen nog spraakverwarring nu.”Als ze niet wil, dan gaat ze niet. Simpel!!!”

“Ik wil naar buiten!”hoor ik een zwakke stem vanaf de bank. Verbaasd kijk ik haar aan, ze meent het! Ik vraag de arts even in een andere ruimte te spreken, en zeg hem dat ik haar mee ga nemen naar haar favoriete tafeltje in de Hema. Dat is maar drie minuutjes lopen, en het zal haar kracht geven, niet ontnemen. Hij stemt toe.

Ongemerkt haar ondersteunend strompel ik, met angst om mijn hart, met haar richting Hema, naar HET tafeltje, dat ik inmiddels tot tiafeltje omgedoopt heb. De TIA laat haar mopperen en zeuren, maar als ze haar eerste slokje koffie neemt, zegt ze:”Dank je wel, dit is wat ik nodig had.”

Bewondering, kracht, moed.

mam, alle last die ik jou ooit bezorgd heb , krijg ik nu in drievoud terug, maar ik draag hem met liefde.


Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

9 reacties

Dees · 25 september 2006 op 20:39

Het tiafeltje. Mooi gevonden. Het is een stuk dat me een voyeursgevoel bezorgt. Maar ook een stuk waar ik kippenvel van oploop.

Ma3anne · 25 september 2006 op 20:48

Ook deze column moest ik even laten bezinken, voor ik kan reageren.

Heftig. Gewoon erg goed en eenvoudig verwoord hoe zulke dingen gaan……
De laatste regel: ja, het geeft kracht om te doen wat je moet doen, wanneer je jezelf af en toe voor ogen houdt wat ze voor jou heeft overgehad. Maar soms mag je best vinden dat het te veel voor je is….. 🙁

Li · 25 september 2006 op 20:53

Ik vat de titel niet zo. Ik denk dat je met een titel zoals ‘Tiafeltje’ meer lezers uitdaagt om je column te gaan lezen. Verder vind ik dat je wel erg veel witregels gebruikt.

De column is verder goed geschreven. Het ontroert me.

Li

KawaSutra · 25 september 2006 op 20:53

Indringend stukje, net een tikkeltje teveel telegramstijl naar mijn idee. Maar misschien juist daardoor.

DriekOplopers · 25 september 2006 op 21:12

Een mooie omschrijving van een vrouw die ondanks dat haar lichaam haar in de steek laat, nog steeds heel goed weet wat ze wil. Je hebt een bewonderenswaardige moeder, als ik zo vrij mag zijn. Ze doet me sterk denken aan een zeer dierbare vrouw in mijn eigen omgeving.

Dankjewel voor dit mooie verhaal, dat mij recht in mijn hart heeft geraakt.

Driek

pepe · 25 september 2006 op 21:37

Bijzondere column, mooi beschreven

arta · 25 september 2006 op 22:09

de titel heb ik zo gekozen, omdat ze door haar leven heen vaak bij mij de associatie met een vogel opriep: de gouden kooi, het uitvliegen, en dat cliche (maar o zo treffend) van het bange vogeltje op het toilet van de hema, of all places!!!
bedankt voor de reacties!

pally · 26 september 2006 op 11:48

Behalve de wat zwakke titel, en de vele alinea’s een ontroerend verhaal van een aardige dochter.

KingArthur · 26 september 2006 op 15:53

Ik moest ook wel even nadenken over de gekozen titel maar het kwartje viel gelukkig.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder