Voor mijn proefkonijn

De volgende column bevat shockende, kwijlende, onthullende en persoonlijke informatie die alleen bestemd is voor mijn konijn met zeepresten in de ogen en is derhalve niet geschikt voor derden. Daarom wil ik U vriendelijk verzoeken om Uw nieuwsgierigheid zodanig in bedwang te houden dat het lezers-aantal-tellertje niet boven de 1 stijgt. Op goed vertrouwen, wil ik U bij voorbaat danken. Lief Konijn,

We hebben elkaar op een wel heel bijzondere manier leren kennen. Zelf zeg ik altijd: ‘toeval bestaat niet’, maar die mening deel jij niet. Jij gelooft wel in toeval. Een jaar geleden ben ik hier op ColumnX begonnen met schrijven. In het begin (maar zelfs nu nog) was ik erg onzeker. Jij probeerde mij te overtuigen dat die onzekerheid nergens voor nodig was. Je bood me zelfs een vaste column aan, maar daar wilde ik toen niks van weten. Onze mailtjes werden steeds persoonlijker en uiteindelijk begonnen we elkaar uit te dagen. We spraken af op een warme zomerdag en ik zie je nog steeds staan met je melkfleswitte beentjes, toen je jouw lange broek verwisselde voor een kortere. Ik had twee glazen cola in mijn handen en wist niet waar ik kijken moest en jij bleef maar praten. Ik zette je met veel tegenzin op de trein en met ons puberaal geklef hebben we menig treinreiziger en later ook de Utrechternaren in verlegenheid gebracht.

De laatste paar weken waren niet altijd makkelijk, want we kwamen in de fase terecht dat je moet leren dingen van elkaar te accepteren. Dat leverde wel eens irritaties en woordenwisselingen op en daardoor ontstond er soms twijfel. Meestal bij mij. Soms dacht ik dan, ColumnX heeft ons bij elkaar gebracht, maar wordt wellicht ook onze ondergang. Vandaag hebben we een half jaar een relatie en we zijn nog steeds stapelverliefd op elkaar. We hebben zojuist een geweldig weekend achter de rug. Bedankt overigens nog voor de griepbacillen die je me voor Valentijnsdag cadeau hebt gedaan. Dat was erg aardig van je. Samen hebben we door het bos gestrompeld. Elkaar ondersteunend, omdat jij de wratten onder je voeten hebt laten weghalen en ik mijn kleine teentje weer eens voor de 60e keer had gekneusd, omdat ik het vertik om sloffen te dragen in huis.

Ondanks dat we beiden ziek waren, konden we weer niet van elkaar afblijven. We deelden samen een natte snotterzakdoek, je kwam naar mijn fluorescerende urine kijken die vol zat met vitamine B6 en je stond iedere 4 uur doodziek op om mijn parkeerkaartje te verlengen.
Je liet extra de badkamerdeur openstaan, zodat ik je naakte lichaam via de spiegel kon zien.
Tja….dat wond me weer op. En dan zeg ik dat jij een konijn bent hè? Momenteel draai ik de cd van Saybia en denk ik aan het concert van zondag waar je me stevig in je armen hield.
Een heerlijk romantisch moment, dat me zoveel vertrouwen gaf in een toekomst samen met jou! Saybia zong de woorden die ik toen dacht; ‘I wish by God you’d stay’

Konijn, alias Casperio en Casper, IK HOU VAN JE! Is het nu duidelijk genoeg???

PS; En zijn er nu toch nieuwsgierige ColumnX-ers geweest die deze column zojuist hebben gelezen……tja …jammer dan, ik had het natuurlijk kunnen weten.