Ooit is mij vertelt dat ik de voordelen moest inzien van het leven met twee culturen. Ten eerste zal ik uitleggen wat ik bedoel met het leven met twee culturen. Wanneer je in Nederland bent geboren en je buitenlandse ouders hebt. Wanneer je dus rekening moet houden met de normen en waarden die er in Nederland zijn en de normen en waarden van het land waar je oorspronkelijk vandaan komt.
Nadat mij werd verteld dat ik de voordelen ervan moest inzien, dacht ik hoe kom ik op die voordelen, waar haal ik die nou vandaan? Voor mij was/is het eigenlijk best zwaar om te leven met twee culturen, maar toch ben/was ik vastbesloten om achter die voordelen te komen.
Ten eerste heb ik gekeken naar mijn gedrag, op hoeveel manieren ik mezelf kon presenteren, veranderen en aanpassen om steeds aan die normen en waarden te voldoen.
voorbeeld ene cultuur:
Ik werk op een kantoor waar het bijna altijd druk is, vooral omdat er zoveel vergaderd wordt en weinig gedaan wordt, maar wel veel gesproken wordt over de manieren van het verwerken van gegevens in systemen, of over het produceren/vervormen/aantrekkelijker maken van een beleidsregel die nog goedgekeurd moet worden door een paar suffige managementtypen, die net doen alsof ze goden zijn. Wat ik merk aan de omgeving daar is dat het allemaal zo nep is. Je collega’s groeten je elke ochtend, elke middag wanneer ze weer naar huis gaan, maar zodra je je omdraait wordt er alweer geroddeld, maar wel met een brede glimlach natuurlijk als je je net weer omdraait omdat je ze hoort fluisteren. Ik merk dat ik ook meedoe, niet om erbij te horen, want zij horen bij mij (kapsones), maar omdat ik niet anders kan, straks heb ik geen gespreksstof meer en dat betekent natuurlijk werken, nou liever niet. Als je lekker met een bak koffie kunt kletsen met een collega over het weer, series van de afgelopen avond dan is dat toch wel één van de hoofdnormen/waarden die je moet volgen, elke ochtend en elke middag en als het kan tussendoor ook natuurlijk.
voorbeeld andere cultuur:
Ten eerste RESPECT, ja dit hoor je heel vaak in onze gemeenschap, ja je hoort het vaker dan dat je het ziet, maar het gaat erom dat ze het kunnen uitspreken. Stel je voor dat ze het niet konden uitspreken, maar moesten laten zien! Op wat voor manier zou je dat kunnen doen? Even denken, in mijn tweede cultuur kun je het laten zien door op te staan zodra er een oudere binnenkomt wanneer je bij iemand op bezoek bent, ook al is het de buurman of de klusjesman van het woningbeheer die binnenkomt, OF je benen niet over elkaar gooien, omdat dat laat zien dat je schijt hebt aan ouderen, dus geen RESPECT, nou volgens mij is het niet goed voor je benen omdat je je aderen knelt wanneer je benen over elkaar gooit, maar goed. Even kijken wat nog meer, ja het kussen van handen van oudere mensen, op zich heb ik er geen problemen mee, (weet niet beter) maar als je nadenkt, is het ook niet echt hygiënisch. Wat ik altijd doe, is denk ik wel een goeie tip voor de people met een tweede cultuur, wanneer je twijfelt over de hygiëne van die oudere waarvan je de hand gaat kussen, kus dan alsjeblieft niet met je lippen, maar gewoon met je kin, merkt niemand iets van.
Sinds ik weet dat ik ook de kans heb om voordelen uit twee culturen te halen, ben ik ze (met ze bedoel ik twee culturen) anders gaan bekijken. Ik ga er gewoon mee spelen, het is wel steeds omschakelen, maar uiteindelijk bereik je ook het niveau van leven op zijn uiterst. Soms is dat zwaar, maar vaak heel erg leuk, spannend en vooral ontwikkelend voor mijzelf.
11 reacties
Wayan · 2 oktober 2004 op 10:36
Goed geschreven en heel openhartige column !
Ik vermoed uit welke cultuur je komt, maar ik wil je toch ook even wijzen op andere culturen.
Hier in Indonesia (het land met het grootste aantal moslims ter wereld) worden oudere mensen die tot een lagere klasse behoren niet met eerbied behandeld.
Het is zelfs normaal dat men niet eens zijn huisbedienden een goeiemorgen wenst (iedereen, behalve de allerarmsten, heeft huisbedienden)
Een klusjesman die zijn werk niet naar behoren verricht wordt niet betaald en krijgt bovendien nog een schop op zijn kont door zijn landgenoten.
En daar is niks aan te doen.
Ik doe dit allemaal niet, want ik ben een blanke, maar mijn Indonesische vrienden lachen mij uit met mijn goedhartigheid en mijn beleefdheid tegenover de lagere klasse van de bevolking.
Indonesia is een klassenmaatschappij waar enkel de mensen die ouder zijn en tegelijk de macht hebben met eerbied behandeld worden (zoals een dorpshoofd, een districtshoofd, een wijkhoofd, de regent van een regentschap, de goeverneur van een provincie, de minister, en tenslotte de president), maar oude mensen die vuilnis ophalen of werken als landarbeider worden met verachting behandeld.
Groetjes vanuit Indonesia,
Wayan
DB · 2 oktober 2004 op 12:19
Hoi Wayan,
bedankt voor je reactie.
Weet je de lagere klasse van Indonesie kun je vergelijken met de mensen hier in Nederland die zich kapot werken om rond te komen, bv arbeiders in fabrieken, schoonmaaksters. Best zwaar. Alleen ik snap één ding niet, waarom gedragen die schoonmaaksters, arbeiders zich in het land van oorsprong, wanneer ze daar op vakantie gaan, alsof ze de koning en de koningin zijn. Ze werken een jaar lang, sparen een paar duizend euro en gaan dat lekker opmaken in het buitenland, maar ze gedragen zich zo hoog, alsof ze van een hogere klassen zijn, ja daar in het buitenland lijkt dat wel zo, voor een paar weken, of een maand, totdat ze terug komen naar Nederland om weer als arbeider en schoonmaker te gaan werken en hopen tot volgend jaar weer een paar duizend euro gespaard te hebben, zodat ze weer lekker stoer kunnen doen in hun vakantie in het buitenland waar ze oorspronkelijk vandaan komen, waar ze ooit zijn geboren, ooit met die mensen op hetzelfde niveau lol hebben gehad en nu doen alsof ze diegene niet meer kennen.
Snap jij het?
DB
Raindog · 2 oktober 2004 op 12:28
Interessante column die ik eerst met enige scepsis las merkte ik. In tweede instantie realiseerde ik me dat ik inderdaad niet goed zal kunnen begrijpen hoe het is om tussen – of in – twee culturen te leven. Toegegeven, op heel bescheiden niveau konstateer ik verschillen tussen de Friese cultuur waarin ik leef en de Nederlandse (of Hollandse) cultuur waarvan ik zeker ook deel uitmaak. Wie nu wil lachen neem ik dat niet kwalijk. Het is misschien inderdaad wel een ietwat komische vergelijking.
Het is mij helaas niet duidelijk geworden wat jij als voordelen van (leven tussen of in) twee culturen bent gaan beschouwen terwijl ik juist daar erg nieuwsgierig naar was. Met het gevaar om heel erg Oprah te gaan klinken: is het mogelijk om jezelf te zijn of te worden tussen of in twee culturen? Is dat ook niet de huidige moeilijkheid van vele derde generatie immigranten?
Als je van plan bent hier vaker te schrijven eigen je wat mij betreft je het thema maar toe. Dit soort zaken hoor ik persoonlijk toch het liefst uit eerste hand. En op basis van je reactie op Wayan heb ik nu inderdaad ook een redelijk goed idee van welke afkomst die hand precies is ;-).
Anima · 2 oktober 2004 op 15:55
Fijne, niet-eendimensionale columnn, interessant en verrijkend.
Ook ik zou graag meer van je lezen, welkom hier.
Ik ben hier nog niet lang, dus iemand welkom heten kan raar lijken, maar dat is waarschijnlijk weer gewoon één van mijn bizarre ‘kronkels’, dus gewoon: welkom. 🙂
(Nee hoor, ik helemààl ben geen neurote 😉 )
Groeten,
Anima.
DB · 2 oktober 2004 op 17:58
Raindog bedankt voor je reactie.
leuk dat je nieuwsgierig bent naar de voordelen. Eén van de voordelen is dat je twee talen kunt spreken en dat is heerlijk. En of het mogelijk is om mezelf/jezelf te zijn in twee culturen? Lijkt mij heel moeilijk, maar het zou toch moeten, anders ben je toch alleen maar aan het spelen, wat op zich soms wel geinig kan zijn, ik heb daar zoveel voorbeelden van die ik persoonlijk meemaak en ook zie gebeuren. Ik probeer om in een volgende column meer te beschrijven in wat voor situaties je terecht kunt komen.
DB
Mosje · 2 oktober 2004 op 18:14
Mooie column DB, doe maar wat je in je reactie beloofde: er meer over schrijven.
Ik zal het met interesse lezen.
ignatius · 2 oktober 2004 op 20:33
Wat mij betreft had je het meer mogen uitwerken. Ben ervan overtuigd dat elke cultuur een aantal universele waarden draagt c.q. uitdraagt(bijvoorbeeld respect voor elkaar, mededogen, menslievendheid/naastenliefde, behulpzaamheid etc.) doch hoe dit in de dagelijkse praktijk wordt vertaald en vormgegeven is een ander verhaal.
Mup · 2 oktober 2004 op 21:46
[quote]Soms is dat zwaar, maar vaak heel erg leuk, spannend en vooral ontwikkelend voor mijzelf. [/quote]
Blijf het vooral (liefst hier) beschrijven, wat mijn betreft,
Groet Mup.
Bakema_NL · 3 oktober 2004 op 00:25
Het woordje “respect” is te banaal voor woorden geworden. Veel mensen uit een andere cultuur dan de Nederlandse hebben de mond vol met dit woord, te pas en te onpas word het gebruikt. En meestal nog door de types die zelf een cursusje richting de herkomst van dit woord hard kunnen gebruiken. Respect is iets wat van 2 kanten komt en niet van 1. En de andere cultuur dan de Nederlandse roddelt natuurlijk nooit over elkaar…..nou, ik heb (en nog steeds) met veel culturen gewerkt en laten ze wat dat betreft nou toch allemaal redelijk hetzelfde zijn wat dat betreft, men doet niks voor elkaar onder hoor. De enige groep die er positief uitspringt zijn over het algemeen de Aziaten (even grofweg gezegd)…..in welke hoek ik de columnschrijver waarschijnlijk ook moet zoeken. Dat bepaalde gewoontes er zijn en met respect te maken hebben ok, maar dat anderen iets niet associeren met dat respect is iets waar je ook begrip voor zou kunnen opbrengen……..is respect de andere kant op namelijk, het word alleen niet zo gezien vaak.
DB · 3 oktober 2004 op 12:15
Bakema,
bedankt voor je reactie.
Je begrijpt toch wel dat ik in mijn column verschillende voorbeelden wil geven. Dat er staat dat Nederlanders roddelen en niets staat over dat buitenlanders roddelen, betekent natuurlijk niet dat buitenlanders niet roddelen. En dat woordje respect vaker gezegd wordt dan gedaan stond ook al in mijn column, ik snap niet waarom je dat nog een keer in je reactie zet, wel grappig. De hoofdreden waarom ik sommige teksten niet dubbel heb neergezet in mijn column is omdat het dan saai begint te worden, niet goed leesbaar, net zoals deze reactie van mij. Snap ie?
DB
Bakema_NL · 3 oktober 2004 op 13:47
De tekst zou er niet saaier door worden hoor, alleen maar helderder, er zijn nogal wat mensen die niet verder kunnen lezen dan hun neus lang is en nee, daar heb ik zelf geen last van, begrijpend lezen gaat me prima af. De keuze om het op deze manier neer te zetten hoeft alleen niet wat mij betreft, omdat niet iedereen dat zal vatten en dan word de tekst, wellicht onbedoeld, toch wat eenzijdig.