Een vriendschap van achtendertig jaar naar de klote door een ruzie die nergens over ging. Mijn vriendin Mieke zat weer eens lekker haar hart uit te storten bij mij. Geinteresseerd zat ik te luisteren, knikte af en toe ja, klakte regelmatig met mijn tong waarmee ik haar onbewust aanspoorde om harder te gaan praten. Ze schonk zichzelf nog eens een wijntje in, haar zevende die middag. Op het moment dat ze voor de tweede keer vertelde dat ze puur door de alcohol met de man van Tosca had zitten zoenen besloot ik weg te gaan. Na een stevige omhelzing waarbij ze me vertelde hoeveel ze van me hield en dat ik tenminste een échte vriendin was ging ik op weg naar huis.
Mijmerend slenterde ik over de stoep. Mieke, vijfenzestig jaar oud, eenzaam, alcoholiste, had met de man van haar vriendin gezoend en nu was Mieke boos dat Tosca de vriendschap had verbroken.
Met mijn negendertig jaar had ik ook veel meegemaakt en was ook vriendinnen kwijt geraakt, maar ik had nooit met de man van een vriendin gezoend.
Ik heb Mieke leren kennnen toen ze met haar auto in mijn voortuin stond geparkeerd, dwars door mijn verse struiken heen. Dronken. Ik had haar binnen gehaald, de politie gebeld en Mieke was een jaar haar rijbewijs kwijtgeraakt. Ze moest door haar hoge promillage tevens een jaar lang naar een psychiater. Achteraf heeft het haar niet veel geholpen.
Ze belde me pas nog dat ze zelfmoord ging plegen, maar of ik even terug wilde bellen want ze belde mobiel en dat vond ze toch te duur!
Soms heb ik geen zin in haar en neem niet op als ik op mijn nummermelder zie dat zij het is. Vaker voel ik me schuldig dat het mij allemaal voor de wind gaat, en haar dan in de steek laat. Onze vriendschap is puur eenzijdig, ik weet dat ik van Mieke niets terug kan verwachten. Eigenlijk ben ik bang voor het moment dat ik bericht krijg dat ze haar gevonden hebben, dood. En daarom blijf ik haar opzoeken. Zij mag geen klein artikel in de krant worden waarin staat dat ze een week dood in haar huisje heeft gelegen.
Normen en waarden. Ik heb ze van thuis uit meegekregen. Maar of dit vriendschap is?
10 reacties
Outsider · 22 januari 2006 op 08:11
[quote]Ze belde me pas nog dat ze zelfmoord ging plegen, maar of ik even terug wilde bellen want ze belde mobiel en dat vond ze toch te duur!
[/quote]
Gelijk heeft ze. Zelfmoord okee, maar het moet wel betaalbaar blijven.
Wel een aardig debuut.
Troy · 22 januari 2006 op 12:46
[quote]”Ze belde me pas nog dat ze zelfmoord ging plegen, maar of ik even terug wilde bellen want ze belde mobiel en dat vond ze toch te duur!”[/quote]
Juist dit soort tragische en tegelijkertijd (bijna) komische zinnen maken je tekst nog schrijnender.
Ik vind dit veel meer dan een “aardig” debuut!
Welkom.
wendy77 · 22 januari 2006 op 14:41
Indrukwekkend verhaal.
Welkom!
Mosje · 22 januari 2006 op 16:33
[quote]maar ik had nooit met de man van een vriendin gezoend.[/quote]Troost je, dat heb ik ook nog nooit gedaan.
Mooi stukje. Haast “luchtig” geschreven, maar daardoor juist erg mooi.
Li · 22 januari 2006 op 18:22
In de eerste alinea dacht ik dat jij ruzie met Mieke had! Verkeerd begrepen dus, kwam ik later achter.
Tijdens het lezen van jouw column moest ik aan het liedje van Het Goede Doel denken.
Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom.
Maar gelukkig is dat niet altijd zo.
Li
Trukie · 22 januari 2006 op 19:51
Er staat heel veel in deze column.
Ook het antwoord op jouw afsluitende vraag.
Een realistische column over aandacht in een mooie beeldende stijl.
Dees · 22 januari 2006 op 21:19
[quote]Ik had haar binnen gehaald, de politie gebeld en Mieke was een jaar haar rijbewijs kwijtgeraakt. [/quote]
En dan nog bevriend raken! Dan moet Mieke toch ook iets bijzonders hebben en jij ook. En vriendschap… in vormen en maten. En waarom ook niet..?
Mup · 23 januari 2006 op 00:41
Onder de indruk van je nuchtere beschrijving, van zo’n gevoelig onderwerp, heel mooi debuut, welkom,
Groet Mup.
melady · 23 januari 2006 op 01:38
Een heel mooi debuut en welkom hier.
hik.
bert · 23 januari 2006 op 19:42
Een vriendschap met een totaal andere inhoud.
Veel zogenaamde vrienden zijn geen vrienden maar profiteurs. Normen en waarden, daar gaat het om. Zodra je denkt dat je meer geeft dan neemt, pas dan begint echte vriendschap.
Al zou ze er plotseling niet meer zijn dan heb jij toch iets om haar gegeven en hoef jij je niet te schamen. Misschien hoeft het zover niet te komen.
Mooi beschreven, blijf haar gewoon dat kleine beetje aandacht schenken. Het kost je niets meer. 🙂 🙂 🙂