De zwoele nacht duwt me uit bed, naar een eenzame es.
Ik ben verbijsterd. Nooit zag ik zulks eerder. Overal om me heen, ver en hoog achter uitgedroogde houtwallen, speelt zich een hels pandemonium af. Het zwerk is gevuld met grillige silhouetten van inktzwarte wolken, waartussen felle lichtflitsen onafgebroken de hemel openrijten. Het is echter de schreeuwende stilte waarin dit plaatsvindt, die me de adem beneemt.
Wat gebeurt daar? Gedonder in Walhalla? Smeden de goden de ring voor een nieuw verbond? Breekt de jongste dag aan?
De eerste regendruppel doet me beseffen dat dit weerlichten zijn van oeroud volksgeloof.
0 reacties