Hoe lang ben je bereidt om te wachten.. Te wachten op iets waarvan de houdbaarheid misschien korter is dan de wachttijd.
Als je niet zeker weet wat je gaat krijgen, hoe weet je dan of dit het wachten waard is? Ik wacht al een hele tijd en ik kom geen stap vooruit. Ik weet niet of het nut heeft om te wachten of dat ik de signalen die mij worden aangereikt om eruit te stappen aan moet grijpen. Ik heb nu al zo lang gewacht en ik wil er niet meer zomaar uitstappen. Ik wil nu niet meer zomaar er mee stoppen, juist omdat ik zolang op je heb gewacht. Een paar keer heb je mij ongelofelijk verrast.. Door dat soort momenten krijg ik weer hoop, hoop op een half jaar, op een jaar.. Het maakt mij niet uit, ik klamp mij aan die momenten vast en heb weer genoeg hoop om op in te teren voor de rest van het jaar.
Sommige zullen het wanhopig vinden, of triest maar ik vind het verre van dat. Ik geloof in mijzelf en vertrouw op iets dat mij leidt. En als ik uiteindelijk, na al mijn wachten en geduld niet krijg wat ik voor ogen heb dan is dat zo bedoeld en dan is het de bedoeling dat ik iets krijg, iets dat beter is dan waar ik al die tijd al op wacht..
Maar tot die tijd zal ik geduld tonen en op hem wachten.. Waarom? Omdat hij mij genoeg hoop geeft om door te gaan voor mij & hem, gewoon omdat ik stiekem hoop dat onze houdbaarheid toch lang genoeg is..
10 reacties
Mosje · 8 april 2008 op 11:53
Dus als ik het goed begrijp ben je aan het wachten?
😀
arta · 8 april 2008 op 13:36
[quote]Hoe lang ben je bereidt om te wachten.. [/quote]
Na zo’n taalfout in de eerste zin wil ik eigenlijk niet meer verder lezen, maar toch gedaan…Staat er in de tweede alinea 5x(!!!) het woord ‘wacht’. Ik ben dus alsnog gestopt.:-(
Dees · 8 april 2008 op 13:41
Tsja, ik ben geen spellingsfundamentalist, maar in een eerste zin zo’n fout vind ik ook wel ver gaan… En verder moet je nooit op mannen wachten. Als hij je wil weet hij je wel te vinden en in de tussentijd kun je dan tenminste nog een beetje leven (met alles drop en draan) enzo…
Fem · 8 april 2008 op 13:48
😀 een conservenblikje is lang houdbaar, toch wacht ik echt niet tot het vanzelf open gaat, ik pak een blik-opener 😀
Neuskleuter · 8 april 2008 op 18:42
Haha, Dees heeft gelijk. Als jij wacht en hij neemt geen initiatief, dan kan je het eigenlijk wel vergeten. En dan moet je het zelf maar leuk maken, tot hij doorheeft dat je op hem wacht. En dan maar hopen dat jij er zelf nog zin in hebt.
Sjonge. Verder denk ik alleen maar aan Wachten op Godot. Maar dan zonder de conversaties.
trawant · 8 april 2008 op 21:48
@ Dees en Neuskleuter:
Dames, dames wat een antieke rolopvatting, een beetje prins op het witte paarderig..niet..? 😉
Neuskleuter · 8 april 2008 op 22:39
@trawant: ik neem zelf inmiddels het initiatief wel hoor 😀 Flirtend Friesland, kijk uit! Maar deze column is geschreven vanuit de wachtende opvatting. Vandaar die reactie 😉
Dees · 9 april 2008 op 07:46
Hahaha, hardly 😉 Ik neem al meteen aan dat alle initiatieven al zijn uitgeput en dat de keizerin desondanks aan het wachten is. Moet je nooit doen, en al helemaal niet als je keizerin bent.
(tenzij er een trabant op een wit paard voorbij komt natuurlijk, want wanneer zie je nou zoiets :-D)
pally · 9 april 2008 op 10:56
Ik zou zeggen, kom uit die wachtkamer, pak jezelf aan en leef verder. Enne, een beetje aan spelling doen leidt de gedachten af….
Groet van Pally
Troy · 9 april 2008 op 11:00
Je teksten lezen een beetje als korte fragmenten, waar altijd meer in lijkt te zitten. Persoonlijk wacht ik nog steeds op dat ‘meer.’ Duik nog dieper in het verkennen van je innerlijke kronkels, schrijf erover, probeer al teveel herhaling te voorkomen, wees origineel, geef meer informatie, laat je gaan…Misschien heb ik het idee dat je je veel teveel inhoud tijdens het schrijven. Ik daag je uit. 🙂