[i]Een winterse zondagmiddag: waar kun je die beter doorbrengen dan aan het strand? De zee trekt altijd. Dus togen we naar Scheveningen, waar vrijwel iedereen met een andere moedertaal door de mand valt bij het uitspreken van die naam.[/i] Hoewel ze zelf zwijgt als het zeemansgraf dat ze voor vele duizenden is, laat de zee haar golven luidruchtig maar ritmisch het strand nemen. Het vochtige zand dat haar golfdochters achterlaten toont zoveel voetafdrukken dat archeologen, als die er net zoveel op de Afrikaanse hoogvlakten zouden vinden, er van uit hun dak zouden gaan. Hier vervagen ze al bij de eerstvolgende golf.

Aarde, water en lucht komen bij elkaar.
Aarde is hier: droog strandzand waarin je heerlijk moeizaam voortsjokt, maar ook de zilte reep nat zand waarin vogelpootafdrukken verse hiëroglyfen zijn. Lucht is hier: grijsblauw met vegen zwartgrijs, witte strepen van vliegtuigen, schaapjeswolken en het in watergrijs overgaande luchtgrijs aan de horizon met, als de zon de nacht zoekt, mengelingen van schijnbaar door schilders bedachte kleurschakeringen waarin geel, rood, roze, oranje, blauw en grijs om voorrang vechten. Water is hier: een verschoten, hier en daar naar uiterst dunnig blauw neigende zee, die aan de horizon lijkt op te lossen in de lucht.

Zeeschepen die zonder reden op de rede lijken te liggen, een eenzaam wit zeil, toefjes meeuwen her en der (pas zichtbaar als ik de foto’s op mijn beeldscherm uitvergroot), roepen beelden op van allerhande zeevaart en verversen de herinnering aan mijn opa, die ooit Kaap Hoorn rondde.

We drinken warme chocolademelk in een Spaans etablissement waar mediterrane muziek zomerse sferen tovert. Eenmaal weer buiten graveert de kou groefjes in je huid. Als om half zes, het is dan al donker, het vuurwerk met kleur en geluid speelt, wensen mijn twee vrouwen elkaar voor de grap gelukkig Nieuwjaar, wat anderen de wenkbrauwen doet fronsen, zodat ze nog harder moeten lachen. Hun gulle lach verdrijft de kou nog sneller dan de warme chocolademelk.

© Jan Bontje 2008

Categorieën: Algemeen

2 reacties

KawaSutra · 23 december 2008 op 00:23

Mooi hoor Jan, nu eens geen rood geluid, maar passie en hartstocht.

Mien · 23 december 2008 op 10:05

Mooi reclamespotje voor moeder natuur.
En chocomel!
Ik mis alleen de pyama. :hammer:

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder