De doodstraf is natuurlijk een fenomeen waar je niet mee mag spotten. Toch doe ik dat veelvuldig. Het vraagt namelijk om een grote dosis agressie, sadisme en bovendien stalen zenuwen om er alleen nog maar over te praten. Het is natuurlijk een heerlijk onderwerp. Fantastisch om het zo te zeggen. En het is juist iets wat wij nu eventjes tot op het merg gaan uitspitten. Persoonlijk ben ik zeer Pro de doodstraf. Het is juist datgene wat ontbreekt aan onze samenleving. Misschien is dit ietwat overdreven, maar als je het goed bekijkt kunnen we de doodstraf toch goed gebruiken. Waarom zou je zeggen, nou dat zal ik je eens even exact uitleggen. Om te beginnen omdat je dan alle draaideurcriminelen eindelijk eens even flink te pakken hebt. Ten tweede natuurlijk omdat je dan zeker weet dat ze het niet nog een keer zullen proberen. En ten derde uiteraard omdat je het een goede sport vind. Kijk dat zijn dus al drie redenen om de zaak eens van dichtbij te bekijken. Ik weet dat er zat mensen zijn die zoiets hebben van: jaaa maarja, je kan die arme crimineeltjes en die moederskindjes van verkrachters toch niet zomaar het hoofd van de romp laten scheiden? Nou, ik vind van wel. Anders blijf je er maar mee zitten en dan wordt het allemaal zo vervelend en irritant. Bovendien creëert het weer meer Lebensraum i.v.m. de Pieter Baan centra en dergelijke die doordat er geen bezoekers meer zijn, allen ter ziele gaan. Dat kun je op twee manieren opvatten natuurlijk. 1. Meer werkeloosheid. 2. Opnieuw plaats voor meer appartementjes. Het laatste vind ik het meest relevant. Mensen die in Pieter Baan centra werken kun je sowieso in elk hokje kwijt, dus dat probleem is opgelost.

Nu moet je nog wel op het oog houden dat het een uiterst reëel probleem blijft waar je de grens stelt. Persoonlijk zou ik die willen leggen op het jatten van een snoepje uit de kast, maar dan blijft er zo weinig om mee te praten over, dus misschien kunnen we de lat iets hoger leggen. Laten we zeggen: poging tot verkrachting. Alleen de poging al is goed genoeg om iemand het leven te ontnemen. Voor de rest alles wat in de buurt komt van bovengenoemd misdrijf is het moorden van dader waard.

Ik weet niet of je het gelezen hebt hoor, dat stukje van dat mens dat met een ter dood veroordeelde getrouwd was. Dat vond ik dus meer dan hilarisch. Ik heb gniffelend dat epistel verslonden. Uiterst amusant. Naar mijn mening hadden ze de man wel af moeten schieten, want hij was medeplichtig. Onschuldig zegt de sentimentele ziel dan. NEE, FOUT, waar je mee omgaat word je mee besmet! Dat is wat men noemt een smaad op de samenleving die er langzaam, ongemerkt insluipt. Kan fataal zijn.

Persoonlijk zou ik niet direct kiezen voor een elektrische stoel zoals ze in de USA doen. Achterlijk volk die Amerikanen. Nee, een welgemikte steek in de maagstreek geeft men nog de gelegenheid om het slachtoffer langzaam weg te zien kwijnen in eigen bloed. Dat geeft pure voldoening. Pure lol. Misschien niet voor iedereen, maar duidelijk wel voor ondergetekende. Verder zou men kunnen kiezen voor een tot op de millimeter berekend nekschot. Ook aan de hilarische kant, maar toch niet intens genoeg. Eigenlijk zou men de straf moeten spiegelen aan het misdrijf. Kan leuke resultaten opleveren. En wat betreft Amnesty International, dat moet je niet al te serieus nemen. Die bekijken de zaken alleen vanuit oogpunt van nabestaanden. Maar je moet je niet door je gevoel laten leiden. Je moet de wereld besturen vanuit verstandig oogpunt. Sentiment heeft hier geen plaats, dus Amnesty International wordt met deze column bruut aan de kant geschoven.

Wel moet men uitkijken niet tot Middeleeuws niveau te dalen. Niet dat die methodes die men toentertijd handhaafde niet zeer treffend en effectief waren, dat waren ze wel, en bovendien ook nog uiterst amusant. Nee, het kan dan zo primitief worden. En dat moet natuurlijk ten allen tijde vermeden worden.

Zo ziet u maar, op die manier kun je met de doodstraf best leven. Het is maar net hoe je het bekijkt. Commentaar bij voorkeur d.m.v een brief naar bovenstaand adres. Bij voorbaat dank.


4 reacties

sidneydb · 16 december 2007 op 20:47

Beste taarten-eter-met-een-vorkje,
Om een verkrachting te moeten beboeten met het leven vind ik ver gaan, TE ver gaan, en wel hierom. Stel: Er komt een meisje bij mij thuis, we hebben een date, we bedrijven vol moed de liefde zonder rubber, want dat plakt zo, overigens ken ik haar al enige tijd en weet dus dat zij een niet ervaren liefdesbedrijfster is. Op de avond zelf krijgen wij ruzie,waarom doet er niet toe. We krijgen hevige ruzie en zij stapt met slechte bedoeling naar de rechter en klaagt mij aan wegens verkrachting. Zij slaat zichzelf met een riem zodat er striemen op haar rug te zien zijn. Ik heb geen poot om op te staan, en het is mijn woord tegen de haare, met als extra bewijspunt voor haar de riemslagen. Ik word veroordeelt voor verkrachting en krijg de doodstraf, met als gevolg dat jullie hier nooit meer mijn artikelen kunnen lezen.
(of dat zo erg is weet ik overigens niet:P)EINDE.

Verder kamp ik met 2 gevoelens, ik ben TEGEN de doodstraf, maar toch kon ik op sommige momenten mijn glimlach niet inhouden.

Groet Sidneydb
http://sidneydb.web-log.nl

pally · 17 december 2007 op 12:41

De lust vergaat me om ooit nog taart te eten bij het lezen van je stukje.

arta · 17 december 2007 op 20:12

Hmmmm, zou je dan, in jouw ogen, ook al de doodstraf moeten zetten op iemand met overdreven sadistische neigingen??? 😆

Grumpy-old · 17 december 2007 op 20:49

Wow, ik heb toch liever dat stukje taart op je vorkje dan die mening, die je met veel verbaal geweld, en behulp van een sneeuwschuiver, door mijn strot probeert te rammen .

[quote]Maar je moet je niet door je gevoel laten leiden[/quote]
Dat doe jij dus blijkbaar wel.

Nee dit kon mij absoluut niet bekoren.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder