Week 48 │Over schaamhaar, vernederen en de ‘V’

Moeten we ons druk maken over de kwaliteit van het schaamhaar van onze nazaten? Dienen we ons op aandringen van parlementariër en oud-wethouder van Sociale Zaken van Utrecht Hans Spekman (PvdA) maar eens ernstig te verdiepen in het tot op het bot vernederen van de ‘kut-Marokkaantjes’? Gaan we voor een Populistische Omroep Nederland (PON) die onder leiding van de nooit versagende Sørensen in de maak is? Hebben we écht een mening over Gouwe Gerrit die voor het armzalige fooitje van 7,5 ton bereid is achter het bureau van Rijkman Groenink te schuiven? Komt het echt tot gemeentelijke experimenten met eigen wietkwekerijen als leverancier voor de coffeeshops?
Bij al dit soort kwesties lijkt de teloorgang van de gedrukte, betaalde krant, de PCM en de Volkskrant in het bijzonder, natuurlijk een te verwaarlozen rimpeling in de vijver.

Over dat schaamhaar, een onbegrijpelijk woord trouwens, kunnen we kort zijn. Als we dan toch met alle geweld een intolerant kutland moeten worden, dan kan de wat wereldvreemd aandoende registratie van kleur en aard van de vegetatie rond dat geslachtsdeel in een Elektronisch Kind Dossier er ook nog wel bij.
De betutteling (rookverbod) en de controledrift waarmee onder leiding van de Mannenbroeders van het CDA en de CU een steeds duidelijker reukspoor in de maatschappij gedropt wordt, begint langzamerhand verontrustende vormen aan te nemen. Met de privacy in zo’n dossier, hetzelfde geldt overigens voor het database’je dat ze van ons als patiënt willen maken, is het intussen droevig gesteld. Je hele handel ligt binnen de kortste keren op de keien. Want beveiligen: ho maar!
Dat de categorie ‘kut-marokkaantjes’ (evenals trouwens de voetbalvandalen en de zuipjongeren) langzamerhand maar ’s stevig aangepakt moet worden, ach ik heb er in deze kolommen al eens eerder voor gepleit. Mij heb je. Al was het alleen maar om een niet mis te verstaan signaal af te geven dat ze beslist niet model staan voor de grote groep ex-Riffers die het volgens onderzoek steeds beter doen in de maatschappij. Met als voorlopig hoogtepunt de benoeming van die Rotterdamse burgemeester.
Nogal wat mensen vielen over de ideeën van Spekman met betrekking tot de harde maatregelen. Vernederen vinden we geen plezierig woord. Maar zijn gedachte is in brede kring al veel langer gemeengoed dan wij denken. De conclusie lijkt te zijn: vernederen mag, zolang je het maar niet zo noemt. Papier prikken in een oranje overall in je eigen wijk? Stukken netter is: ‘specifieke strafbeleving’.
Is het gek dat burgemeesters in grensgemeenten serieus denken over experimenten met eigen wietkwekerijen om de boel onder controle te krijgen en zodoende de criminaliteit kalt te stellen? Zolang je in een hagelwitte gemeente in de provincie zit waar ze bij Libanon Rood slechts associaties hebben met een socialistische partij in het Midden-Oosten, kun je mooi lullen. Leers weet wel beter.

En dan de Volkskrant. Deze week liet een goedgemutste Matthijs onze Pieter in DWDD geheel volgens traditie amper uitpraten over de plannetjes die zijn noodlijdende ochtendblad heeft om zich zo ongeveer aan z’n eigen haren uit de stront te trekken. Het gehijg van NRC-next in de nek, nota bene een periodiekje uit de eigen PCM-stal, begint danig te irriteren. De oplossing gaat gezocht worden in een eigen concurrerende tabloid. Voor de leeftijdscategorie 25-35 jaar. Kort en oppervlakkig dus. ‘V’gaat het heten.

Daarnaast zoemt een steeds hardnekkiger gerucht rond als zou het Volkskrant Magazine verdwijnen. Ik kan het niet genoeg benadrukken, een damesblaadje gespecialiseerd in de amper te plengen waterlanders van bekende en vooral onbekende Nederlanders. Stuff waarvan 75% in de Telegraaf bepaald niet zou misstaan.
Broertjes echter: ‘Het Magazine is echt het laatste onderdeel van de krant dat ik in het kader van de bezuinigingen zou schrappen. Onze lezers zijn gek op dat ding’.
En ik maar denken dat hij het serieus meende.
Het zou me trouwens niks verbazen als diezelfde Broertjes het zinkende schip binnen niet al te lange tijd verruilt voor een hoge functie bij de NOS. Ook een gerucht, dat al langer loopt.
Afwachten dus.
Waar rook is, is altijd wel iets van vuur.