Deze familie Ter Reur is totaal de weg kwijtgeraakt, zeg maar ze bewandelen niet meer het trottoir maar een zandweg om maar wat te duiden. Een woestijn landschap is hun uitzicht met in de verte rookpluimen en wat geschut. Wat krakkemikkige houten barakken en als dat er niet is een kuil met een plastic kleed er boven op mocht het gaan regenen. ‘Keef halac’, zo word ik Moshe Achmed Heinz Joe de Jong uit Termunterzijl, voor een eerste keer begroet. Ik heb uit voorzorg mezelf maar gekleed met een bomgordel voor een ‘you never know’ moment. Ik ben wel goed van vertrouwen maar niet gek. U weet Termunterzijlers zijn niet van ‘lotje getikt’ Ik antwoord op het ‘keef halac’ – heel simpel- ‘soekram’ en leg mijn vlakke hand ( rechter) op mijn hartstreek, waar overigens ook een knopje verborgen zit om mezelf naar de smachtende maagden te zenden als ik opgepakt wordt, gegeseld moet worden omdat ik geen haat predikt. Nou, die maagden zullen heel wat moeten puzzelen als ik mezelf laat ontploffen. Ik kreeg een bericht via een medium (Fatima Jomanda Abdullah) dat de rij wachtende lichaamsdelen pas in 2086 zal duren. Er zijn wat discussies over welk lichaamdeel bij welk ander lichaamsdeel past als een 100.000 puzzel van een Jumbo Van Haasteren actie, maar dit terzijde.
Deze familie Ter Reur mag ik niet, nee nog erger ik heb een gruwelijke hekele aan deze familie. Laatst vergiste ik me bij een ander bezoekje in de bergen van Afghanistan. Ik tilde een sluier op en het was een…. geit, maar ben daar niet zeker van want het kan ook de Opa van een andere familie Ter Reur zijn. Zo eentje met een lange baard, pardon ‘sik’ bedoel ik Het mekkeren verstond ik niet.
Tijdens een slappe mok thee begon deze familie Ter Reur ook hardop te prediken en tussendoor te schreeuwen en op hun borst te slaan. Ik schrok me bijna dood toen het de eerste keer plaatsvond dat slaan op de borst. Het zou maar zo maar kunnen gebeuren dat onder de kleding ook een knopje zat. Nou dan had u mijn reisbelevenis nooit kunnen lezen. Deze familie Ter Reur, heeft de laatste maanden steeds moeten verhuizen met een schamelijke bezittingen. een geit, een plastic kleed, een kreupele kameel , 1 ezel die ‘ Dad’ wordt genoemd. ’thet iz dad. no dead but dad with foor legs’ . Er wordt zo af en toe geschoten met losse flodders maar ook met echte raketten. Gisteren kwam een raket terecht bij de buren, vertelde iemand achter een zwart doek met 2 kijkgaten. Wie die buren zijn? Ik heb het nu wel gezien bij deze zwervende familie Ter Reur. Morgenochtend laat ik een kadootje achter bij hun tent met een briefje om stevig aan de pin te trekken want dan zal hun eigen hemel snel worden bereikt.
Zie ik daar nu echt.. nee het zal niet waar zijn. Ik zie Floortje Dressing-Salade aankomen met een cameraman en een kabelsjouwer met opengeklapte paraplui. Is dit nu ook al en echt ‘ Het Einde van de Wereld‘?
De familie Al Kaaida en de familieruzie metTali Ban si mijn volgende reisdoel bij mijn leven en welzijn.
(Fragment uit het dagboek van een dolende reiziger MAH de Jong uit) Termunterzijl
0 reacties