Weekopdracht: Slagerij

De schitterende- gerestaureerde- gevel en het schild van ‘Hofleverancier’, is een pareltje in de Kerkstraat te A. De 2 grote ramen geven een kijk naar glanzend gepoetste witte wandtegels, een glazen vitrine, een toonbank van marmer. Het vlees ligt onder het glas, op schalen te wachten tot een koper zich meldt en vraagt ‘doet u mij maar 3 ons rundergehakt en 4 karbonades’. Maar je moet dan wel eerst over de drempel stappen om deze bestelling te kunnen horen. De winkelbel klingelt. De slager, gekleed in een  lange jas, zoals het hoort: gesteven, wit en van katoen en op zijn hoofd een slagerspet, kijkt op en zegt ‘goedemorgen, mevrouw en meneer’, soms begroet hij eerst het kind ‘zo jongeman of meisje..’ Hij staat achter zijn tafel en beent een stuk vlees uit tot kleine karbonades. De slager bekijkt het resultaat en legt de stukken vlees op een wit stenen schaal.  Binnen is de geur, zoals ik mij van vroeger herinner, van soep dat mijn reukorgaan prikkelt. Vandaag is de aanbieding verse erwtensoep met worst.  Deze slager maakt de worst zelf, rookt de worsten in een rookkamer achter het pand. De tegelwand, rechts van de toonbank laat een varken- als een landkaart- in delfts blauwe kleur, de plekken zien waar de naam van het vlees vandaan komt.  De kassa wordt niet gebruikt, het staat er voor de sier. Een pinautomaat en een electronische kassa, dat zie je pas als je het zoekt: Links op het einde van de toonbank. De klant kan erbij gaan staan om te betalen. De serene sfeer maakt de klanten rustig alsof men in de wachtkamer  zit en wacht op het verlossende woord ‘wie is de volgende?’

De slager kijkt naar mij, glimlacht en geeft een knipoog, ziet mijn verlangen:

‘stukje worst?