Weer bink en boef

Nog maar enige dagen terug schreef ik een column over “bink” en “boef”. Ik stelde dat de grens tussen bink en boef een rekbaar begrip is. Iemand is voor de één een bink, voor een ander een boef. De inkt was bij wijze van spreken nog nauwelijks droog of een Amsterdams voorval bevestigt die stelling maar weer eens. Ik hoef de feiten hier niet opnieuw op te sommen; die zijn uit journalistieke bron genoegzaam bekend.

Dat er hier een vraag zou zijn: “ wie is hier de bink en wie is de boef” is op zich al opmerkelijk.

Een brutale straatroof, zoals dat veel en veel te vaak voorkomt in Amsterdam, maar ook elders. De beroofde ziet de dader achter haar auto, rijdt achteruit en de dader komt klem tussen de auto en een boom. Met fatale afloop voor de berover.

En dan zet de carroussel van de publieke opinie zich in beweging. “De berover was zo’n goeie jongen, hij deed het zo goed op school” zeggen zijn vrienden en de kringen waar hij toe behoorde. “Nee, die automobiliste, dat is de kwaaie pier, die heeft hem doodgereden!” Het laatste is waar. Maar van opzet, het de bedoeling hebben hem dood te rijden, kan toch, vind ik, geen sprake zijn. Stelt u zich eens voor: die mevrouw ervaart dat ze beroofd wordt. Er zal een autoportier zijn geopend en de tas wordt weggegrist. Wit heet zou je daarvan worden. En dan ziet zij de dader achter haar auto. Op hetzelfde moment –ja kunt daar niet even de tijd voor nemen- voert zij de fatale manoeuvre uit. Heb je dan de tijd de boom te zien staan, te denken dat ze vooral niet te hard moet rijden in haar strafexpeditie ?

“Weer bink en boef” schreef ik hierboven. Voor hen die zich achter het slachtoffer opstellen zal er inderdaad sprake zijn van een bink en een boef. Maar voor heel veel anderen zal die mevrouw niet de bink zijn maar het slachtoffer wel de boef. Zijn daad op die dag en zijn strafrechterlijk verleden, getuige een (hoe omvangrijk ?) strafblad, leveren daarvoor stof genoeg op.

Tot zover is alles tot op zekere hoogte nog begrijpelijk. Maar dan staat het Openbaar Ministerie ineens klaar om de chauffeuse te arresteren en voor de dood van de jongen aansprakelijk te stellen. Of dat dan met doodslag, moord of met welke andere juridische term aangeduid moet worden laat ik maar in het midden. Nou vraag ik je: dat is toch de wereld op zijn kop? !!

Jan en alleman (getuige de lawine van ingezonden brieven in de media), een minister (die dat van anderen ook weer niet mag zeggen), een burgemeester (die er fijntjes op wijst dat het slachtoffer bepaald geen lief jongetje was), een “Nieuwe Pim” die goed weet dat dit soort zaken goed zijn voor zijn politieke barometer, zij allen doen er hun zegje over. En dan komt ook de andere zijde van de tafel in het gerechtsgebouw gelukkig tot de conclusie dat die mevrouw naar huis mag. Maar afwachten of het OM het hier bij zal laten.

Het geheel doet me denken aan die affaire van de marinier in Irak. Die was daar waarlijk niet naar toe gegaan om hulpkok of zoiets te zijn. Hij had er duidelijk een militaire taak en die voer je niet uit met klapperpistolen. Gevaar dreigt, over en weer. Let op: voor beide partijen. En dan gaat het fout. Heeft de marinier het verkeerd gedaan en wordt aangepakt door het OM. De rechter denkt daar anders over maar het OM laat het er niet bij zitten. Weer afwachten maar.

Het OM moet de rechtsgang dienen. Is daar bij dit soort handelingen nog wel sprake van of schiet zij haar doel voorbij. U mag wat mij betreft daar een standpunt over hebben. Deel ik u daarmede in een hokje in ? Ik heb daar niets op tegen!