Een heel simpele vraag, dacht zij (als moeder) nog. Het antwoord was wat haar betreft al net zo simpel. Niemand was echt de baas, gezamenlijk werden er vaak beslissingen genomen. Maar een ander gezinslid had daar een heel ander idee bij. Ze ziet als ze daaraan denkt, steeds weer zijn ondeugende kinderlach, toen hij zijn vinger en hele arm enthousiast de lucht in stak. Hij was de baas van het gezin. Dit gebeurde tijdens een gezinsgesprek bij jeugdzorg, waar een van de onderzoeken waaraan zij bloot stonden plaatsvond.
Dat kleine baasje zou immers iets mankeren, waar ze op school niet goed raad mee weten. Hij is onzeker, heeft dyslexie en werkt trager dan het gemiddelde kind.

Hij is anders dan gewoon gemiddeld, maar wat is gewoon gemiddeld, vraagt zij zich altijd weer af? Gewoon anders dan het gemiddelde kind hoeft geen ramp te zijn.
Zij noemt hem soms ‘De dromer of De clown.’ Ze begrijpt hem wel een beetje, denkt ze. Zijn aandacht gaat uit naar andere zaken dan taal, spelling en rekenen. Hij ziet liever de vogels, de vissen en alles wat er in de grote wereld gebeurd, groeit en bloeit. Zij beoordeeld hem misschien wel te rooskleurig en verkeerd, zij is tenslotte zijn mama. Ze weet ook best wel dat hij niet altijd een braaf lief kereltje is, hij heeft zeker zijn streken.

Hij wist het gesprek tot een komedie te maken, niks saaie antwoorden op de soms wel saaie vragen. Het uur was zo om en ze hebben alle gelachen en gezegd wat er gezegd moest worden. Als gezin zijn ze heel gewoon volgens de onderzoekster, zelfs gewoner dan de meeste gezinnen die daar komen. Dus vanuit dat oogpunt weer lekker apart.

Op de terugweg ging zij nog even in op zijn wens de ‘Baas’ te zijn.
‘Wil jij graag de baas zijn?’
‘Jaaaa, echt wel.’
‘Oké dan mag jij morgen de baas zijn over ons allemaal.’
‘Echt?’
‘Ja echt, maar dan wel de hele dag, jij moet alles doen wat anders mama of papa doet.’
Een diepe zucht, hij denkt na…
‘Nee, laat dan maar.’
De baas zijn, wil hij nu niet meer, ze besluiten dus maar gezamenlijk te bazen en de taken gezamenlijk te verdelen, wel zo (h)eerlijk.
Als moeder wil zij wel respect en enigszins gezag, maar ook niet alleen de baas zijn. Ook zij blijft onzeker in haar taak, doet ze het wel goed of kan het beter.

Categorieën: Maatschappij

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

11 reacties

Li · 18 juli 2004 op 13:13

Lieve Pepe,

Elk mens is uniek.
En zolang zij haar hart volgt,en in hem blijft geloven, komt het goed.

Zeker weten! 😉

Li

Hans · 18 juli 2004 op 13:15

soms is het wel lekker als iemand de baas over je is lekker geen beslissingen nemen en alleen maar luisteren. Maar dan moet het natuurlijk niet mijn echte baas zijn.

Een hele dag baas zijn voor een klein mensje is ook wel veel hoor Pepe. Klein zijn is ook als klein baasje beginnen 😛

Ma3anne · 18 juli 2004 op 13:37

Zolang kinderen bij hun geboorte geen gebruiksaanwijzing meegeleverd krijgen, blijft het oefenen voor de ouders.

Mijn zoon was vier en vertelde aan iedereen dat hij naar de ‘baasjesschool’ mocht. Dat viel hem de eerste dag vies tegen, dat hij de baas niet was, maar de juf.

Peep, ik heb genoten van dat jochie van je, tijdens de meeting. Geen ‘gemiddeld’ kind, maar inderdaad: die bestaan niet. Hij zal zijn plaatsje echt wel gaan vinden met zulke ouders als begeleiders! :kiss:

Dees · 18 juli 2004 op 16:24

Dat mooie jochie met zijn originele invallen? Tuurlijk komt dat meer dan goed.

Ontroerende column Peep…

Deez.

Louise · 18 juli 2004 op 18:49

Wat is gemiddeld en wat is gewoon inderdaad? Af en toe word ik ook helemaal niet goed van al die etiketjes die zo nodig geplakt moeten worden.

Als ik je ongelooflijk lieve stukje zo lees, over een moeder die helemaal in haar kindje gelooft, dan zal het absoluut goed komen.

Mup · 18 juli 2004 op 19:23

Ik ken zo’n moeder, kwam haar vanmiddag nog op de fiets met een grote zaag tegen. Ze was in het ‘bos’ bij haar zonen even aan het helpen een hut te bouwen. Dat zijn de betere moeders,

Groet Mup.

Mosje · 18 juli 2004 op 20:31

Jongetjes die niet helemaal in het systeem passen. Daar moet je zuinig op zijn. Die worden later iets lekker aparts. Iets om trots op te zijn.

Eftee · 18 juli 2004 op 22:20

Heerlijk joch, als ik dat zo lees. Ik weet wat voor zorgen je van een “anders dan gemiddeld kind” kunt hebben. Vooral de vraag of je het zelf nu allemaal wel goed doet, zal regelmatig blijven terug komen.
Wat ik van jou weet is, dat je het hartstikke goed doet.
Jammer dat we elkaar en elkaars “jongens” niet kennen, maar wie weet komt dat nog wel een keer.

Weer een leuke, uit het leven gegrepen, column.

rimram · 18 juli 2004 op 22:30

ontroerende column van een echte moeder :kiss:
gr Rim

pepe · 19 juli 2004 op 10:59

Iedereen bedankt voor zijn/haar reactie.
Het jochie is gewoon anders of anders gewoon. Uniek zullen we maar zeggen, net als alle anderen in deze wereld.

Kobus · 19 juli 2004 op 12:50

Ik had het genoegen met pa Pepe en de kids kennis te mogen maken, Pepe. Komt echt helemaal goed. Skaters, turners, en trivianters. En goede columniste als moeder. Die unieke combinatie kom je niet zo vaak tegen. En allemaal winners.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder