Morgen is het eindelijk weer zover. Dan keert S. terug voor zijn jaarlijkse oplichtpraktijken. Duizenden kinderen worden de komende weken met voorbedachten rade foutief geïnformeerd. Er zou een bejaarde Spaanse Bisschop met zijn zwarte mannen én een wit paard ’s avonds over de daken gaan. Het gekke is dat ik nog nooit een kind heb horen vragen hoe S. daar komt, drie hoog vier achter. En dát is vreemd in deze donkere Internetdagen waar ons kroost met één druk op de knop toegang heeft tot de grootste verzameling feiten en vunzigheid. Kinderen vandaag de dag worden geacht ‘op de hoogte te zijn’. Ja, ook vijfjarigen. Feilloos weten zij via Tante Google en Oom Wikipedia elk mysterie te ontluisteren. Waarom muggenbeten jeuken. Wie de uitvinder van Pino is. Waarom K-3 zo leuk is. Hoe laat de Efteling opengaat. De laatste trends in pcgames. Een beetje Nederlands kind fop je niet. Zou je denken. Toch lukt het miljoenen ouders. Elk jaar weer. Persoonlijk vermoed ik uit pure frustratie ooit zelf zo in de maling te zijn genomen. Het moment dat ik vernam belogen en bedrogen te zijn zal ik niet licht vergeten. Zeven jaar oud en bijzonder verknocht aan S.. Tekeningen, gedichten, volle bakken water en grote knoestige winterpenen. Niets was mij te gek. Gezongen tot ik geen stem meer over had. In onze tijd was je blij met een chocoladekikker in je schoen. Een handje pepernoten. Piet was dan in alle haast gestruikeld bij het binnenhalen van de buit voor Amerigo en vergeten een kleinigheid neer te leggen. Hij had dan met een been al buiten de schoorsteen of het raam nog snel in de grote lege zak gegraaid om mij niet teleur te stellen. Zo’n trouwe fan was ik. Tot die ene dag. Iemand op het schoolplein vond het tijd. Tijd dat ik de waarheid onder ogen zag. Jongens, wat heb ik gehuild. Jarenlang woonde ik in Spanje. Ook in Madrid. Stiekem had ik toch nog hoop. Misschien had die jongen wel gelogen? Maar nergens vond ik het paleis van S. Geen wit paard. En geen zwarte Piet. Morgen is het eindelijk weer zover. Dan komt Sinterklaas. Ik blijf hopen..
Categorieën: Actualiteiten
9 reacties
Prlwytskovsky · 16 november 2008 op 13:27
Daantjes: welkom op CX met deze leuke debuut story.
Helaas voor jou vaststelling dat kinderen niet vragen hoe Sint op die daken terecht komt. Daar informeerde ik namelijk in de vijftiger jaren al naar, bij mijn ouders: zij bleven mij het antwoord schuldig.
Tip van Prlw: verzamel je onderwerpen en hak je verhaal met witregels in stukken. Je kan dan makkelijker terug (rond)schrijven naar een bepaald onderwerp. 😉
Neuskleuter · 16 november 2008 op 14:00
Erg leuk! Ik had nog niet aan de Googlebaarheid van de kinderen van nu gedacht.
Zelf had ik er niet zo’n last van. Ik was juist degene die het de rest van de kinderen ging vertellen. In groep 1 en 2 ging iedereen dan al fluisteren ‘Weet jij het al?’ en we hielden de schijn op voor de jongere kinderen… Op die leeftijd al!
Erg grappig beschreven ook dat je in Spanje hebt gezocht 😉
Goed geschreven ook, en met de tip van Prtl word je volgende stuk nog leesbaarder. Welkom!
pally · 16 november 2008 op 14:17
Leuk debuut. Iets meer wit is al genoemd. Ik denk, daantjes, dat je als kind heel graag een onlogische droom krijgt aangereikt. Juist iets onmogelijks is toch een droom? Dat is van alle tijden en hopelijk ook van alle leeftijden. Blijf vooral zoeken,
groet van pally
Mup · 16 november 2008 op 17:28
En dan te bedenken dat S. eigenlijk uit Turkije komt.
Ptr zei het al, de kids vragen het wel, in veel gezinnen paniek met die cv’s.
leuk debuut, welkom,
Groet Mup
Dees · 16 november 2008 op 20:10
Haha, leuk hoor… ik kwam er als jongste achter tijdens het voorlezen van een gedicht dat, naast bijzonder grappig te zijn, ook bijzonder duidelijk maakte dat de sint niet bestond. Iedereen zat te lachen bij het gedicht terwijl ik aan de worstel was met mijn desillusie. Ik zou toch eens kinderen moeten produceren voor de hoognodige wraak, bedenk ik me net.
Erg leuk stukje, kom maar met de volgende 😉
KawaSutra · 17 november 2008 op 01:28
Hopen is niet voldoende, geloof daar draait het om. Geloof, hoop en (ouder-) liefde.
doemaar88 · 17 november 2008 op 08:53
Ik heb heel erg gehuild toen ik erachter kwam dat deze oplichter niet bestond. En alleen omdat ik bang was dat ik geen cadeautjes meer zou krijgen :hammer:
Ondanks dat vieren we het Sint-feest nog ieder jaar.
Leuk stuk en welkom!
Mien · 17 november 2008 op 09:35
De virtuele wereld van Sinterklaas houdt op bij 5, 6 of 7 jaar.
Dan komen de kindertjes terecht in de wondere wereld van reality.
Een aderlating voor jeugdige fantasie een zegen voor de commercie.
De uitgaven worden het jaar na de openbaring alleen nog maar groter.
Want dan is er weer een goedgelovige omgetoverd tot een kleine Sinterklaasspender!
Leuk debuut Daantjes. Welkom bij CX.
Mien Gelooft Alleen Nog In De Kerstman En Hopelijk Komt Ie Dit Jaar Weer
trawant · 17 november 2008 op 15:20
Wat krijgen we nou..!!?
Hoezo Sinterklaas bestaat niet..?
Dat zijn gevaarlijke uitspraken zo tegen 5 december..Ik geloof in Hem en
Hij Gelooft In Mij..
Veelbelovende 1e bijdrage hoor.. 😉