Wijven

Let op: de titel van deze column past volledig bij de inhoud ervan. De vlag dekt de lading! 

Maar laat ik beginnen met enige woorden over mijn vocale omgang met personen van het vrouwelijk geslacht. Ik heb het bijna standaard over ‘dames’. Ik zeg ‘damesvoetbal’, ‘damestennis’, ‘dameskleedkamer’, ‘damesclub’, ‘dameskapper’, ‘damestoilet’, dames zus en dames zo. Ik wordt daar in huiselijke kring op aangesproken: ‘het is vrouwenvoetbal, vrouwentennis, een kleedkamer voor vrouwen’ enzovoorts. 

IK probeer mij doorlopend als heer te gedragen. Ik gedraag mij ook, als de gelegenheid daarvoor aanleiding geeft, als man. Maar ook dan  ga mijzelf zelden of nooit te buiten aan denigrerend taalgebruik over DAMES.

Er is alleen één omstandigheid waarbij ik mij wél bezondig aan discriminerend taalgebruik. Dat is als ik, op een superdrukke dag, solo met een winkelwagen de supermarkt in Balk doorkruis. Dan ontstaat een ernstige vorm van agressie. Kris-kras staan de winkelwagens in het gangpad en de bijbehorende personen staan of met pakjes in de hand om toch vooral de verloopdatum te controleren of met een tegengekomen kennis uitgebreid te ‘beppen’. Of beide; dat gebeurt regelmatig.

Ik probeer nog steeds als een heer bij al die winkel-wegblokkades even te wachten, zonder direct ‘inrukken mars’ te roepen. Er wordt standaard even opgekeken en de blokkades blijven brutaal in tact.

De rook komt dan uit mijn oren. De hele winkel staat vol met die teutende blokkeer-Friezinnen!  

‘Het zijn altijd alleen maar de wijven’ ventileer ik thuis. 

‘Ja ik doe het ook altijd’ is het rustige antwoord. 

’Ja dat weet ik . Als ik met jou meega sta ik doorlopend je kar aan de kant te zetten.

Het zijn altijd wijven!’ Bulder ik nogmaals.

Ik koel wat af, schrijf deze column en denk aan de oplossing: mannenuren in de supermarkt. Heerlijk rustig winkelen; met oude wijven in de opruiming en aantrekkelijke winkeldochters in de aanbieding!