[i]Dit is een column, geschreven voor de ‘Polderkrant’, een wijkkrant voor de wijk Stadspolders in Dordrecht.[/i]

Slechts een paar maanden woon ik nu in Stadspolders. Vier om precies te zijn. En toch is er al veel veranderd. Neem nu de grote verscheidenheid aan banken in winkelcentrum de Bieshof. Helaas verdween al snel de Fortis Bank. Zeg maar Foetsie tegen Fortis. Nouja, dan had je in elk geval nog de Abn Amro en het Postkantoor, toch? Niet dus. Sinds 6 januari zijn ook de deuren van het Postkantoor voorgoed gesloten. Zonder al te veel informatie daarover trouwens. Wie nu iets uit het ‘basisassortiment’ van de Postbank wil hebben, zal zich richting het TPG Servicepunt in onze gemakswinkel Milo moeten begeven. Helaas niet zo ‘gemakkelijk’ voor mindervaliden die meestal niet eens over de drempel kunnen komen…

Studenten die hun OV kaart nog niet hadden opgehaald worden getrakteerd op de mededeling dat zij hun kaart elders op dienen te halen. Maar eigenlijk hebben zij al een OV nodig om naar het dichtstbijzijnde kantoor te reizen: in heel Stadspolders is namelijk geen Postkantoor meer te bekennen.

Alle hoop is nu gevestigd op de Abn Amro vestiging aan het Van Eesterenplein. Laten we dus maar duimen dat de medewerkers aldaar geen oprotpremie zal worden aangeboden…

En dan is er nog het gevoel van veiligheid. Toen ik hier net kwam wonen leek de wijk zo rustig. Maar in de Bieshof zijn intussen 2 ramkraken gepleegd, bij Milo en Shoeberts. Misschien hadden de daders van die laatste kraak de schoenen wel nodig om naar het dichtstbijzijnde Postkantoor te lopen?

Ook hangjongeren blijken een groot probleem. Menigeen durft niet meer alleen naar het station, dat overigens ook diverse malen het doelwit is geweest van vandalisme. De bewoners rondom het station en de Bieshof worden regelmatig midden in de nacht opgeschrikt door luidruchtige tieners, die het leuk vinden om zwaar vuurwerk af te steken, te voetballen met blikjes of om gewoon een beetje rond te scheuren op brommers. Er schijnt in Stadspolders een opvoedspreekuur te zijn voor kinderen, maar volgens mij kunnen de ouders van de ‘hangjongeren’ ook wel wat hulp gebruiken.

Gelukkig gebeuren er ook genoeg leuke dingen in Stadspolders. Bijna elke maand is er bijvoorbeeld wel iets te beleven in het winkelcentrum. Een westerndag, kinderkermis compleet met luchtkussen, of een levende kerststal maken van een doorsnee zaterdag iets bijzonders. Kinderen kunnen hun hart ophalen in Speeltuin Stadpolders en voor jong en oud worden legio cursussen en activiteiten aangeboden. En als het ‘Stadse’ van onze wijk even te veel van het goede is, stap je op de fiets en in no time waant men zich waarlijk in ‘de Polder’.

Waarschijnlijk hou ik het dus nog wel een poosje uit in Stadspolders, het is de leukste en meest leefbare wijk in Dordrecht. Laten we allemaal ons steentje bijdragen om Stadspolders ook leuk te houden. Dus heeft u een goed idee om een bepaald probleem aan te pakken of wilt u gewoon even uw hart luchten, schroom niet en neem contact op met de redactie van de Polderkrant.

Categorieën: Diversen

2 reacties

Kobus · 19 september 2003 op 14:30

Problemen komen me wel allemaal bekend voor. Als je een echt iets wilt bereiken en veranderen moet je wel eerst de nodige gegevens hebben (inventariseren). Ik bedoel dan niet zozeer de aard van de problemen. Maar meer aantal inwoners, leeftijdsopbouw, voorzieningen per leeftijdscategorie. Sociale samenhang.

Als je wat wilt veranderen moet je dat integraal aanpakken. Voorbeeld : Bij ons koophuizen en huurhuizen. Huurwoningen worden nu opgeknapt.
Als er met uitzendkrachten gewerkt moet worden, selecteer dan jongeren uit de wijk. Zorg voor een project waarbij ook de koopwoningen (vraag is er) opgeknapt kunnen worden. Jij bent zelf betrokken bij CWI las ik in je profiel. Moet je dus wel aanspreken. Maar woningbouwcorporaties, opbouwwerk, CWI, winkeliers, wijkpolitie, gemeente, verenigingen van eigenaren ? ze werken allemaal langs elkaar heen. Aanstellen van 1 centrale coordinator per stadsdeel kan al een voor een deel werken. Maar uitsluitend huisvesting van allerlei organisaties in een wijk
dient er vaak meer voor om te verbloemen dat er geen behoefte meer bestaat voor winkeliers om te investeren, en op die manier leeggekomen panden te vullen, dat dat het een hoger doel dient.

Daarnaast speelt vergrijzing in wijken natuurlijk ook een belangrijke rol. Hierdoor wordt het leefklimaat anders. Winkelassortiment wordt anders. Voorzieningen als bibliotheek, banken, post, zuigelingenzorg verdwijnen als sneeuw voor de zon. Buurthuizen organiseren steeds meer ouderenactiviteiten. De tolerantie t.o.v. de jeugd neemt af. Er wordt vooral gebouwd voor senioren, hetgeen nog een extra zuigende werking heeft. En aan huisvesting en activiteiten voor de jeugd wordt weinig of niks gedaan. Vrijwilligers voor het organiseren van jongerenactiviteiten zijn nauwelijks te vinden, alleen al vanwege de vooroordelen m.b.t. de groep. En iedereen maar roepen :”de jongeren horen er ook bij”. Maar bij het realiseren van plannen komen zij er heel karig af.

Casperio · 19 september 2003 op 22:13

Leuke buurt daar in de Stadspolders in Dordrecht.
Criminelen, bedrijven die van het ene op het andere moment verdwijen, hangjongeren, vandalisme,
Tijd om weer te verhuizen? Reden genoeg. Of heeft je column in de Polderkrant daadwerkelijk geholpen en zetten je buurtbewoners de schouders er onder?

Geef een reactie

Avatar plaatshouder