Binnenkort win ik een groot geldbedrag. Ik kan eindelijk op wereldreis en hoef me nooit meer zorgen te maken over de recessie. Maar wat misschien nog beter is: mijn prins zal binnenkort op het witte paard mijn leven binnenrijden en ik word gezond en gelukkig oud.
Eindelijk is het dan zo ver. Na maanden intensieve mailwisseling hebben we een afspraak gemaakt om elkaar ‘in het echt’ te zien. Hoewel we elkaar al hebben beschreven hoe we eruit zien en ik meer van hem weet dan van menig vriendin, voelt het toch als een blind date. Want wat als hij gelogen heeft? Of op zijn minst de zaken mooier heeft voorgesteld dan ze zijn?
Ik heb last van rijles-stress. Volgens mij is dat na RSI en burn-out de nieuwste welvaartziekte. Oké, het is niet werk gerelateerd, maar dat maakt het niet minder erg, toch?
Altijd fijn werklui over de vloer, vindt u ook niet? Maar nog veel fijner is het als ze weer weg zijn…
Hieronder volgt een persoonlijk dagboek van mijn rondreis door West Canada, in juni en juli 2003.
Vancouver, zondag 15 juni 2003
Het is zover: sinds 11.30 locale tijd zijn we in Canada. En dat terwijl we om 10.30 in Nederland vertrokken:) Zoals verwacht zijn we lichamelijk vermoeid maar vol enthousiasme voor de komende reis. Nog even terug naar Nederland…
