Eindelijk is het dan zo ver. Na maanden intensieve mailwisseling hebben we een afspraak gemaakt om elkaar ‘in het echt’ te zien. Hoewel we elkaar al hebben beschreven hoe we eruit zien en ik meer van hem weet dan van menig vriendin, voelt het toch als een blind date. Want wat als hij gelogen heeft? Of op zijn minst de zaken mooier heeft voorgesteld dan ze zijn? De hele middag ben ik zenuwachtig. Wat zal ik aandoen? Het zwarte truitje dat mijn decollete mooi laat uitkomen en vetrolletjes wegmoffelt? Of toch maar een casual spijkerbroek? Ik wil natuurlijk ook weer niet te gretig overkomen…
Om 20.30 uur is het uur U aangebroken. We hebben afgesproken in een café bij mij in de buurt. Het is regenachtig weer, geen goed voorteken. Iets na de afgesproken tijd arriveer ik fashionably late om mijn grande entrée te maken. Nouja, mijn entrée in het Grand Café. Maar helaas, geen date te bekennen. Ik zie het niet zitten om in mijn eentje aan een tafel te gaan zitten en besluit even buiten te wachten. Na zo’n 20 minuten in de regen te hebben rondgelopen besluit ik weer richting huis te lopen, blij dat ik niet ver weg heb afgesproken. Eigenlijk ben ik ook een beetje opgelucht, de zenuwen begonnen me toch parten te spelen.
Dan hoor ik mijn naam roepen en als ik me omdraai weet ik het meteen: als er nog geen tegenhanger was van liefde op het eerste gezicht, dan heb ik het nu uitgevonden. Voor mij staat namelijk een kruising tussen Winston Gerstanowitsch en Jacques d’Ancona. Een klein gedrongen mannetje met snor en ballenuitstraling en niet te vergeten ballenattitude. Zijn pak stelt iets hips voor waarschijnlijk. Ik onderdruk een braakneiging terwijl ik een slap handje van mijn date krijg. Allerlei smoezen om zo snel mogelijk weg te komen schieten door mijn hoofd maar ik besluit netjes te blijven en in ieder geval 1 drankje te drinken.
Al snel wordt duidelijk dat de eerste impressie ook de juiste is geweest. De date blijkt TOTAAL NIET mijn type. Als hij dodenherdenking schoffeert en trots vertelt over zijn agressie-aanval bij het CBR toen hij de eerste keer niet slaagde voor zijn rijbewijs weet ik het helemaal zeker. “Zullen we de rekening vragen”, hint ik al na een half uur. “O wat gaan we doen dan?” is zijn wedervraag. Ik kan mijn gezicht maar met moeite in de plooi houden als ik uitleg dat ik graag weer naar huis wil. Of je mee mag, vraag je. Nou, nee dus. Hoewel zijn ego redelijk gedeukt is vraagt meneer op weg naar buiten of ik dan misschien zin heb om nog even in zijn auto te kletsen… Nu wordt het me echt te gortig en ik kap het gesprek snel af. Als ik hem om de hoek zie verdwijnen ren ik zelf de andere hoek om en loop met een omweg weer terug naar mijn huis, om er zeker van te zijn dat ik hem heb afgeschud. Eenmaal thuis durf ik de lichten pas na een half uur weer aan te doen en ik verschijn niet in de buurt van de ramen. Een ding weet ik zeker: nooit meer een blind date!!!
12 reacties
viking · 27 mei 2004 op 10:25
[quote]Wat zal ik aandoen? Het zwarte truitje dat mijn decollete mooi laat uitkomen en vetrolletjes wegmoffelt? Of toch maar een casual spijkerbroek?[/quote]
Ja hoor eens, kiezen tussen een spijkerbroek of truitje. Het zet mij aan het denken. Had je niet net iets meer kunnen aantrekken. Ik bedoel maar; wanneer [i]ik[/i] een date zou hebben met iemand die óf een truitje óf een spijkerbroek zou dragen, zou ik me ook ietwat vreemd gaan gedragen. Lijkt me niet zo vreemd.
Tip dus voor de volgende keer: trek een broek én een truitje aan en je zal zien dat het al een stuk beter lukt! 😀
Ma3anne · 27 mei 2004 op 15:19
Bij een blind date moet je je ogen ook dichthouden! Daar is het een blind date voor! 😛
Kees Schilder · 27 mei 2004 op 17:09
Ze hebben tegenwoordig trouwens heel handige slagersmessen in de handel waarmee je met een korte droge snede al je vetrollen fileert.Maar wat Viking hierboven uitpuzzelde, snijdt ook wel enig hout. Die jongen gaat mij steeds meer verbazen:
[quote]wanneer ik een date zou hebben met iemand die óf een truitje óf een spijkerbroek zou dragen, zou ik me ook ietwat vreemd gaan gedragen. Lijkt me niet zo vreemd[/quote]
Waar blijft Poppenduifje in dit statement Viking?
Een date is bij jou toch niet aan de orde? 😀
Louise · 27 mei 2004 op 20:19
En die intensieve mailwisseling; is die nu ook ten einde?
Denk het wel hè? 😛
pepe · 27 mei 2004 op 20:52
Ik heb wel een beetje moeten lachen om wat je hier zo beeldend weergeeft.
Erg leuk geschreven en doe nog maar een paar van die dates, zodat wij hier jouw leuke of minder leuke ervaringen kunnen lezen 😉 Of vraag ik nu te veel?
Mosje · 27 mei 2004 op 21:13
Beste Myst,
Eerlijk gezegd een beetje voorspelbaar verhaal. Wat mij betreft had er wel een verrassende wending in mogen zitten.
Dusse, nog maar eens daten dan, en verras ons!
sally · 27 mei 2004 op 21:29
Ik waarschuw m’n dochter nu al dat ze er rekening mee moet houden dat er aan de andere kant hoogstwaarschijnlijk allemaal griezels zitten te chatten. Blind date lijkt me wel spannend, maar is bijna nooit het lekkere ding waar je op gehoopt had denk ik. Neem een webcam….
Ik vond het wel een grappig verhaal.
sally
Eftee · 27 mei 2004 op 23:38
Volgende keer eerst bellen en om daarna om een foto vragen.
Leuk geschreven, ik griezelde met je mee.
Shitonya · 28 mei 2004 op 00:01
Heb ook ooit eens een blind date gehad, was een verschrikking. Blind dates? Haal dat “dates” maar weg, en blijf maar gewoon blind, dat is beter 😉
Irma · 29 mei 2004 op 01:16
Bedankt voor deze ‘ludieke’ waarschuwing.
Nooit een ‘blind one’… is ook tegenwoordig niet meer nodig met webcams, digitale camera’s, etc.
Bakema_NL · 31 mei 2004 op 00:50
Nu word ik wel benieuwd hoe hij zich dan had beschreven daar je er ingestonken bent. 😛
WritersBlocq · 11 oktober 2005 op 22:11
lol@Bakema