Ik word met de schrik wakker en zie op mijn mobieltje dat het tien uur is. Straks krijg ik mensen op bezoek en er moet nog van alles gebeuren. Er staat een berg afwas en moet nog strijken en stofzuigen, douchen, aankleden en wat boodschappen halen om het vanmiddag gezellig te maken. “A man’s work is never done” luidt een oud spreekwoord, of was ie anders ? De volgorde, die ik zou hanteren was totaal niet van belang. Men mag er niet achter komen wat een zwijnenstal het soms bij mij thuis is. Ik ga aan de slag en werk me rot. Dat is even lekker wakker worden, maar niet heus…
Alles zat tegen. Het busje scheerschuim was leeg en de shampoo op. Er was meer afwas dan op het eerste gezicht leek en dat gold ook voor het strijkgoed. Gauw naar de Jumbo dan maar. Tot overmaat van ramp stond er ook nog een rij bij de kassa, maar niet lang genoeg om mijn boodschappen gratis te krijgen. Wie gaat er nou op zondagmorgen boodschappen halen?
Toen ik klaar was met mijn klussenlijst bleek het op de klok van de woonkamer half elf te zijn. Als ik er zo op terugkijk valt het wat tijd betreft eigenlijk allemaal wel mee en mijn huis zag er in ieder geval weer Spic en Span uit. Was even lastig om alles onder het kleed te vegen, maar dat weet ik alleen maar.
Ach, het leven is een grote zoektocht naar jezelf. Elke dag ontdek je weer nieuwe aspecten. Soms geweldig, soms teleurstellend. Vandaag was het teleurstellende deel aan de beurt. Ik heb ontdekt, dat organiseren niet het sterkste deel van mijzelf is, of ben ik gewoon lui?
Uitstelgedrag is een van mijn andere kwaliteiten. Verschuilen dat ik een man alleen ben (de lafaard…) . Ik doe dus nooit vandaag wat ik best morgen kan doen. Ik zeg ook al jaren dat ik morgen stop met roken.
Het zal ooit nog wel eens goed komen met me. Ik kan me gelukkig nog een paar uur vervelen, want ik ben toch klaar. Onderdeel van mijn zoektocht naar mijzelf en de zin van het leven is dat ik ook heb ontdekt, dat vervelen helemaal niet zo erg is. Mijn meest creatieve gedachten zijn ontstaan tijdens de momenten van verveling. Dus minstens een uurtje vervelen per dag is een vast onderdeel in mijn bestaan geworden. En in mijn geval is vervelen eigenlijk gewoon werken.
Na al dit filosoferen wordt het tijd een kopje koffie te nemen. De visite is laat. Een goed moment om de klokken allemaal even een uurtje terug te zetten. Oeps, wintertijd….
4 reacties
Meralixe · 28 oktober 2015 op 07:30
Na een zestal columns, het kunnen er ook zeven zijn, komen we terecht bij een nog al onzeker door het leven stappend heerschap. Ten minste als het een hopelijk hier en daar aangedikt autobiografisch schrijven is.
Eigenaardig, de verhaallijn, de eventuele boodschap (als die er is) en de zinsbouw verlopen in het zelfde klimaat. Dat verontrust me een beetje.
Of, ik wil de humor er van niet snappen.
Frans · 28 oktober 2015 op 09:34
De kop verraadt de clou en dat vind ik wel jammer.
troubadour · 28 oktober 2015 op 10:41
Om dit avontuurtje met je zelfbeschouwende zelf tot een goed einde te brengen is nog wat meer vaardigheid en routine nodig. Feeling voor wat humoristisch is en wat niet bijvoorbeeld. Wat de trend zet en wat niet en hoeveel wendingen een verhaal kan hebben. Een beroemd iemand hier vroeger zei altijd; ‘Less is more’.
pally · 29 oktober 2015 op 10:06
Ik denk dat je wat meer kritisch op je column zou kunnen zijn, er zitten aspecten in, die er iets leuks van kunnen maken. Het eind kan pittiger en inderdaad, geef met de titel niet alles weg.
Leuk vind ik wel dat een uur verveling per dag je creativiteit aanwakkert.