Wonderen eruit?

“de wonderen zijn de wereld nog niet uit” nee zeg, alsjeblieft! Zijn er überhaupt wonderen geweest? Ik heb ze niet gezien hoor, nooit of te nimmer niet… Overal om ons heen, alles in de buurt, dat is toch vanzelfsprekend? Een logische opeenstapeling van evenementen en gebeurtenissen? Of voornamelijk voorwerpen veelal geroemd door uiteenlopende meningen en bepalingen. Regeltjes en voorwaarden, maar vooral meningen in de basis. “Geen wonder dat dat zo gelopen is”. Oh nee? Ik had jou wel willen zien in 1500 voor Christus op je bakfiets, al trappend over een zebrapad en daardoor zwaar in overtreding zijn. Beboet door een man met een blauwe pet op zijn hoofd en zijn broeksriem gesierd door een elektronisch apparaat waar witte velletjes papier uitkomen zodra diezelfde blauwe pet een beetje verkeerd zit. Geen wonder zeg je? Ik ga hier geen betoog zitten houden over hoe geweldig een vrouw is, absoluut niet. Maar hebben we het hier nu over wonderen of over evolutie? Revolutie? Nee! We hebben het hier over evenementen. Gebeurtenissen in een mens’s leven bepalen hoe een mens zich ontwikkeld en hoe een mens zich voorbereid op iets wat nog komen gaat. Ik wist zeker dat wonderen niet bestonden, laat staan dat ik ooit iets mocht meemaken wat in de buurt zou komen. Zelfs nu weer, voel ik mij verwonderd. Nooit gedacht dat er iets zou zijn wat mij van stuk zou kunnen brengen. Tot die ene dag. Dat jij geboren werd. Dat was toch wel zo vreselijk bijzonder… Het onmachtige gevoel van het staan naast een pijn lijdende schoonheid, die getroost word met de gedachte dat zij binnenkort een klein roze dingetje met stembanden vasthoudt. Een grote wolk die klaarstaat om mama op weg te dragen naar een plek waar geen pijn en geen enkele vorm van ellende de kop opsteekt. Een fantastische gebeurtenis die mij vormt op een manier die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Een evenement die mijn hart doet vervormen in een soort pluche knuffeldier en tegelijk kan doen smelten als een soort ijsklompje in een 220 c tellende heteluchtoven. Een overweldigend moment vol emotie, vol gevoel. En dan ben je eindelijk daar. Daar waar ik eigenlijk niet van weet of ik je daar wel hebben wil. Want ook al ben je nog maar zo klein, je wordt nu al gedwongen om deel te nemen aan een evenement waar noch papa, noch mama inspraak in hebben. Ik zal je altijd beschermen en zorgen dat je warmte ontvangt. Maar een onverwacht evenement of gebeurtenis, zit in een klein hoekje. Positief of negatief, maar absoluut in een klein hoekje. Antwoord: Nee! Wonderen hebben echt de wereld niet verlaten. Wees welkom kleine man!

Liége