Ooit koesterde ik enige tijd het waanidee dat ik leraar op een middelbare school moest worden. Het als stagiair bijwonen van slechts een enkele les op een Mavo in Zaandam deed me gelukkig bijtijds mijn vergissing inzien. Je kon beter dood wezen. Toch waren er op die opleiding ook wel léuke dingen. Zoals het kleine, breekbare meisje met het vertederende Limburgse accent en de donkere ogen dat bij me in de klas zat. Alles aan haar was miniem, met uitzondering van haar flukse borsten, die als eh… flukse borsten vanonder haar trui hun fluksheid bepaald niet onder stoelen of banken staken. Daar kwam nog bij dat ze in het bezit was van een Chinees boek dat ‘You Poe Toean of de omzwervingen van de student van het late avonduur’ heette. Ik mocht het van haar lenen en het bleek over sex te gaan, maar nooit rechtstreeks. Stond er echter boven een hoofdstuk ‘Het hongerige paard op weg naar de voederbak’, dan wist men dat het niet over paarden en voederbakken ging maar over iets geheel anders.

Ondertussen begon ik het meisje steeds leuker te vinden, maar ze woonde steeds minder lessen bij om uiteindelijk helemaal niet meer te komen opdagen. Ik kwam haar adres aan de weet en op een zonnige namiddag belde ik bij een studentenflatje aan. Ze deed de deur open en toen moest ik iets zeggen. Omdat me niets beters te binnen schoot zei ik dat ik volgens mij een beetje verliefd op haar was en daarna wilde ik nóg iets zeggen, maar er kwamen geen woorden meer uit m’n mond. Ze leek niet verbaasd en liet me binnen terwijl ze vroeg of ik eerst thee wilde of meteen wilde vrijen. Nou eh, eerst maar thee.., mompelde ik beduusd, want ook toen al was ik niet zoals de anderen. Ze ging water opzetten en plotseling hoorde ik haar zeggen dat ze een ontzettend nauwe vagina had en dat als het touwtje van een tampon afbrak ze met een serieus probleem zat omdat ze het ding er dan bijna niet meer uit kon krijgen. Er was zelfs wel eens een puntbektang aan te pas gekomen. Hoe kwam ze daar nu ineens op, had ik iets gemist?

Terwijl ze haar betoog gedetailleerd voortzette keek ik eens om me heen en stelde vast dat iemand met een verfspuitbus in grote letters mededelingen op de muren had aangebracht. SMERIGE KANKERSLET! VUILE TYFUSHOER !! IK MAAK JE KAPOT!!! Een aparte manier van woningdecoratie. Verder bleek al het meubilair ernstig beschadigd, alsof het regelmatig met grote kracht door het vertrek werd gesmeten.
Hoe dan ook, van sex kwam het die middag niet meer. Wel kreeg ik haar telefoonnummer. Ik belde haar daarna verscheidene keren per dag maar er werd nooit opgenomen. Op school wist ook niemand waar ze uithing. Ondertussen werd ik achtervolgd door het beeld van die tampon in de beklemming van zijn ultrakrappe behuizing; m’n fantasie werd er in hevige mate door geprikkeld. Maar ik heb Marian, want zo heette ze, nooit meer teruggezien. Onlangs stuitte ik toevallig op het boek You Poe Toean in een internet-antiquariaat en ik heb het maar thuis laten bezorgen.

Het hongerige paard bleek nog steeds op weg naar de voederbak.

Spencer Brandsen

Categorieën: Algemeen

3 reacties

Libelle · 30 september 2012 op 15:46

Altijd zullen de paarden op weg zijn naar de voederbak. Bij elke voederbak past een snuitje.
Desondanks neem ik altijd suikerklontjes mee.
Heerlijk, wat deinen op deze column!

Nachtzuster · 30 september 2012 op 18:58

Het is duidelijk dat je kunt schrijven. En deze column vind ik beter dan je vorige over de ‘Dikke van Dale’. Die vond ik wat te gemakkelijk.
Aan de andere kant vind ik vijf columns in twee weken tijd ook wel een beetje overkill. Pas op dat mensen niet “Spencer’ moe worden. Maar hee, das mijn mening :lach: .

FatTree · 8 oktober 2012 op 10:18

Ik weet niet waarom, maar ik vind dit een verschrikkelijk leuke column!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder