Zelluf

Even naar buiten met mijn twee dochters. De een in de kinderwagen en de ander huppelend ernaast. Het tochtje naar de brievenbus is normaal een wandelingetje van nog geen tien minuten. Met mijn dochtertje van net twee is het een belevenis van ruim een uur. De heenweg is geen probleem, dapper stapt of huppelt mijn dochter naast de kinderwagen. De tunnel door onder het geroep van
echoOO!

Dan van de stoep springen, van je ene tweeën, ene tweeën. Alles minstens twee of drie keer achter elkaar of nog vaker.
Halverwege gaat het tempo langzamer. Ze wijst de verschillende steentjes op de straat aan,
blokken!

En dan ziet ze allemaal blaadjes op de grond. De eerste keer werpt ze zich zelf op de grond en graait, en graait met beide handen. Schichtig kijkt ze om haar heen, van waar laat ik nou alles.
Mamamaaa.
Mijn handen worden gevuld. Ik leg uit dat ze van de bomen komen.
Ze springt en wijst naar boven, naar de bomen en wil ze teruggeven. Nee dat kan niet, zeg ik lachend. Het is herfst en dan vallen de bladeren van de bomen.
Ernstig kijkt ze me aan.

Bedenkelijk zegt ze; opruimen.
Prullekak?
Gelukkig staat die net naast de brievenbus. De lol van de brief posten is geen motivatie tot doorlopen. Blaadjes rapen en weggooien in de lucht is ook leuk.

De terugtocht naar huis moet listiger worden aangepakt. Mijn jongste begint te krijsen, ze heeft honger. En mijn oudste wil niet verder lopen.

Poes, er is vast ergens een poes die we kunnen gaan zoeken. En met de woorden; waar zou de rode poes zijn, zijn we weer wat huizen verder, en dichterbij ons huis.

Dan kunnen we nog; zou je buurjongetje thuis zijn vragen en dan zijn we bijna thuis. Maar dan wil ze daar niet weg voordat ze zeker weet dat hij er echt niet is.

Vervolgens opper ik: we gaan naar de zandbak.
Plots kijkt zij mij aan, roept achter elkaar vragend, haar hoofdje schuin en haar ogen geloken: kopje thee? ijsje? koekje? televisie? papa thuis?
En daarmee is de hele riedel om naar huis te lokken op.

Gelukkig is er als laatste redmiddel, de nu nog werkende gouden truck; zelf lopen of moet mama je dragen? Waarbij zelluff het sleutelwoord is en zijn we eindelijk weer thuis.