Zestien jaar en minstens vijftig uitroeptekens

Ergens in februari ontdekt ze de aankondiging voor Powerfest, een festival voor liefhebbers van alternatieve bands. Een dag voor haar zestiende verjaardag vindt het plaats en ze smeekt me om erheen te mogen. Het is niet haar: ‘Dan hoef ik verder echt niks voor mijn verjaardag,’ waar ik geen weerstand aan kan bieden. Het zijn haar ogen, die stralen bij de gedachte dat ze Oli en Craig van dichtbij kan meemaken. Het regent pijpenstelen, als we de A12 opdraaien. Op de achterbank zitten drie opgewonden pubers te kakelen. Een ervan, mijn dochter, legt de laatste hand aan de portretten van de vier leden van een van haar favoriete bands. Anderhalf uur later zetten we de beide dames en hun vriend af voor de deur van de Melkweg. Daar blijkt dat de jongeman in ons gezelschap zijn entreekaartje thuis heeft laten liggen. Beetje dom, maar ook erg sneu en daarom leen ik hem het geld voor een nieuw kaartje, mocht hij het niet op een akkoordje kunnen gooien bij de kassa. Met een uitgelaten ‘Doei’ neemt het drietal afscheid, waarna wij buiten het centrum een parkeerplaats zoeken. Gelukkig hebben we de hoosbuien ter hoogte van Utrecht achter ons gelaten.

Voor ons vliegt de dag voorbij; we wandelen over de Sunday Market bij de Westergasfabriek, lunchen bij de Bakkerswinkel en duiken daarna het centrum van Amsterdam in. Als we aan het eind van de middag zitten te genieten op een terras, ontvang ik het eerste teken van leven van mijn dochter. ‘Heb de zanger van BMTH geknuffeld; hij is zo ontzettend lief’ lees ik, gevolgd door minstens vijftig uitroeptekens. Grinnikend lees ik het sms’je voor aan mijn vriend. Dat mijn dochter het in de Melkweg naar haar zin heeft, lijkt ons beiden meer dan duidelijk.

Als we het drietal ’s avonds weer oppikken, blijkt dat we ons daarin niet vergist hebben. Ze vonden het alle drie ‘awesome’. Mijn dochter raakt niet uitgepraat over alle ‘birthday hugs’ die ze in ontvangst heeft mogen nemen van haar helden. Over de tekening die zeer gewaardeerd werd en over de meer dan geweldige muziek. Ter hoogte van Wageningen is het middernacht en heffen we een luid ‘Lang zal ze leven’ aan. Mijn dochter straalt als nooit tevoren en verzucht dat ze de mooiste verjaardag ooit beleefd heeft. En dat terwijl ze nu pas echt jarig is.