Ik besta niet. Althans, niet in vorm van de maatschappelijke mal die mijn omgeving voor mij creëerde.
Die persoon is slechts een illusie, een waanbeeld opgelegd door conventies en zelfverloochening.
Mijn leven speelt zich af in de 3e persoon. Niets gebeurd echt, alles overkomt hem, het karakter wat ik sinds jaren speel in de soap die ik mijn leven noem. De échte ik staat op een zijspoor van ongelimiteerde vrijheid waar de trein des bestaan niet meer voorbij komt.
Hoewel de echte ik dus vrij is, heeft het geen manier om zich te transporteren naar de plaats waar mijn lichaam woont.
Mijn karakter heeft echter wél de vrijheid om mijn echte ik te bezoeken, alhoewel hij te laf is om een dergelijk initiatief te nemen. Wanneer deze trein eenmaal wordt genomen, is er geen weg meer terug,en zal mijn échte ik zich onherroepelijk vastklampen aan mijn mobiele karakter.
Dus besluit ik wederom om mijn vrije geest in de kou te laten staan, en te accepteren dat ik zonder hem niet echt kan bestaan. Misschien kom ik tot mijn positieven wanneer de drang tot zelfvernietiging van mijn geveinsde persoonlijkheid ten volle tot mij doordringt
Totdat die tijd aanbreekt ben ik wel hier, maar niet aanwezig, en is alles in principe betekenisloos, leeg en ter vernietiging van mijn gemaakte ik.
6 reacties
arta · 26 juni 2007 op 17:50
Jeetje, wat een triest verhaal.
Op deze manier (als dit écht vanuit jezelf geschreven is en dus geen fictie) hou je alleen jezelf en je omgeving voor de gek.
[quote]Wanneer deze trein eenmaal wordt genomen, is er geen weg meer terug,en zal mijn échte ik zich onherroepelijk vastklampen aan mijn mobiele karakter.[/quote]
Misschien toch maar eens proberen?
🙂
vanlidt · 26 juni 2007 op 19:50
Interessante zelfbeschouwing…
Of kan ik dit wel een zelfbeschouwing noemen?
Nou ga ik ook aan mijzelf twijfelen. 😮
Ma3anne · 26 juni 2007 op 21:26
En zo kijkt het vrije Zelf toe hoe we ons in een droom-/schijntoestand door het leven bewegen.
Niks mis met dit inzicht. 😉
lisa-marie · 26 juni 2007 op 22:05
de woorden “mobiele karakter”” geven een goed beeld van het geheel.
Shitonya · 27 juni 2007 op 00:36
Heerlijk om te zien hoe de slechtste gevoelens de mooiste creaties voortbrengen
Dees · 27 juni 2007 op 20:06
Via Troy naar Cobra. Feitelijk heeft het ook iets verheerlijkends, narcistisch bijna, die echte ik, of een vlucht – ik weet het ook niet. Ben je de vrije geest, ben je de rol, ben je er iets tussenin en wie of wat let je….
Grtjs, Dees