Wat een héééérlijke middag. Hoezo? Nou, heb je even?
Om 13.15 valt er al eentje in slaap, sukkelt bijna van z’n stoeltje. Na een korte activiteit in de kring gaan we eerst maar even naar buiten voordat ‘t gaat regenen. We hebben nieuwe fietsjes, dus da’s natuurlijk reuze interessant! De slapende leerling parkeren we dan maar even op ‘de grote juffen stoel’. Iets beters weet je even niet. Dan komt een collega aan met wat kussentjes. Goed, geïmproviseerd bedje en slapen maar. Welterusten!
Het schuurtje moet leeggehaald worden want anders passen de nieuwe fietsjes er niet in. Natúúúrlijk vinden de kids het heerlijk om hier even bij te helpen. Met als resultaat dat er spullen uit het schuurtje in het speellokaal staan die daar helemaal niet horen. Vervolgens komt nummer 1, die is in de plassen gevallen en doorweekt. Huilen natuurlijk maar NO WAY dat ‘ie droge kleding aan wil maar wel huilen omdat ie zo nat is. Tjah?! Dan nummer 2, kapotte knie. Die gaan we even met wat water schoonmaken. Gaat dat prikken? Ja dat gaat prikken! Maar viel natuurlijk allemaal hartstikke mee. Je bent al blij dat er geen jodium aan te pas moet komen. Schoonmaken, pleister erop en hop naar buiten. Dan met aantal kids de verkeerd geplaatste spullen terug naar het schuurtje brengen. Pff, eventjes naar buiten dan nu?
Maar daar zit nummer 3, met z’n bips in een waterplas. Ja dat is nat! Droge kleren aan dan maar. Maar hij kan zichzelf nog niet helemaal zelfstandig aan en uitkleden. Van werken komt weinig meer terecht. Toch nog met ‘n groepje binnen aan het werk aan moederdaggedicht/tekening. Terwijl die eerste dus nog ligt te slapen. Shhhh, wel stil zijn.
Voor je het weet is het alweer tien voor drie, dus probeer je ‘t jochie wakker te maken. Met geen mogelijkheid wakker te krijgen natuurlijk terwijl de rest binnen komt rollen, inclusief zand en modder. Ja, nu is hij wel wakker! Gelukkig is de bso-juf vroeg en kan hij alvast mee. Om de balans op te nemen bekijk je de kids in de kring eens goed en kan je de conclusie trekken dat 3/4 onder het zand, dan wel modder, zit. Van top tot teen uiteraard. Regeltjes nog maar eens herhaalt. Daarna in de rij naar buiten. Om vervolgens de ouders van kids 1, 2 en 3 af te gaan om even te melden wat er gebeurd is. En andere ouders kijken verbaasd naar hun kroost dat zo lekker schoon is. Joh echt? Niets van gemerkt! Dus ook daar nog even uitleggen hoe en wat. Dan hop hop door naar de vergadering. Om daarna terug in je lokaal te komen en te ontdekken dat het eruit ziet alsof er een bom ontploft is… Dusssss dat gaan we ook nog even opruimen. Zo kom je erachter dat veel kinderen het zand toch nog hebben kunnen lozen voordat ze naar huis gingen. In de klas welteverstaan. Goed, da’s voor de schoonmaakster. Even met de Franse slag door het lokaal. Om daarna maar te besluiten je mappen maar mee naar huis te nemen om daar de rest af te maken.
Morgen zien we wel weer verder..
5 reacties
Yfs · 13 juni 2013 op 12:52
Knap om een column te schrijven over een middag waarop er werkelijk niets gebeurt. Ik heb hem helemaal uitgelezen, echter, alleen in de hoop dat er nog écht iets zou gaan gebeuren. Ik zou zeggen, schrijf nóg een column die de titel “een bijzondere middag’ verdient? 😉
Naddy · 13 juni 2013 op 22:04
Klopt wel… een beetje. Het is meer om weer te geven wat voor kleine dingetjes er allemaal gebeuren op ‘weer zo’n middag’ in de kleuterklas. Uiteindelijk kom je helemaal niet toe aan de lessen die je oorspronkelijk gepland had! De gekte waarin je je als leerkracht soms bevind zeg maar.
Want in werkelijkheid ben ik in die middag dus van hot naar her gerend om alles in goede banen te leiden, heb geen moment stil gezeten :heh:
Maar zal eens nadenken over die ‘bijzondere middag’ 😉 ..
Sagita · 13 juni 2013 op 16:08
Ja het is echt zomaar een middag. En wel op een kinderdagverblijf, denk ik! Zo moet het er daar wel aan toegaan voor zover ik dat van mijn eigen kinderen nog herinner.
Je verhaal geeft een goed beeld, maar als je het nu eens in de Ik-vorm (1ste persoon) schrijft, denk ik dat het geheel veel vlotter leest.
groet Sa!
Naddy · 13 juni 2013 op 22:05
Dankje voor de tip..!
Nachtzuster · 15 juni 2013 op 18:15
Best aardig geschreven, maar meer een verhaaltje waar de desbetreffende ouders wat aan hebben. Er gebeurt gewoon niets. Dat zegt de titel al, maar als lezer hoop je op een onverwacht einde. En dat blijft uit. Aan een andere nieuwkomer heb ik de tip gegeven om eventueel een verhaal wat aan te dikken, gooi er wat humor in, dat hoeft helemaal niet op waarheid gebaseerd te zijn, maar maakt het wel prettiger voor de lezer. Lekkere dikke jus over de standaard aardappelen, daar hou ik van!