Op een gegeven moment na de winter komt voor mij de bevrijding.
Het wordt lente en dat betekent dat het uitzicht beter wordt.
Ik merk het aan mijn eigen vrouw, die besluit om van de een op de andere dag van stijl te veranderen.
Maar het gras is altijd groener bij de buren, dus mijn blikken dwalen vaak af naar opzij. Wanneer ik naar mijn werk fiets, of in de auto rijdt op weg met hetzelfde doel, moet ik oppassen dat ik geen ongelukken veroorzaak.
Mijn gedachten zijn mensgericht en staan bol van de ronde vormen die ik in deze mooie periode van het jaar tegenkom.
Alle kleuren rokjes waaien in de lichte lentewind.
Lichtgetinte gezichten zweten wanneer ze zwoegen om naar hun plek van bestemming te komen.
Hartstocht is wat me overkomt en ik ga verder.
De kleuren in de lente, de kleuren die versterkt worden in de zomer.
Blauw van de winter wordt lichtblauw, het groen verandert in een zoete lichtere groentint van de lente.
Mijn realiteitsvermogen vermindert en mijn bewustzijn verdwaast.
Broeken zijn strak en volgens een vaste omlijning geperst bovenop de vele fietszadels.
Mijn ideeën nemen een perversere wending aan en sturen aan op het feit dat ik een fietszadel zou willen zijn.
Al gauw verlaat ik dit hersenspinsel en concentreer me opnieuw op de weg die ik moet vervolgen.
Plotseling zie ik een wegversmalling die ik nog nooit opgemerkt had.
Een krachtig remmen had geen effect en een fietster lag met fiets en al bovenop mijn motorkap.
Zo dichtbij had ik nog nooit een zomerse fietster gezien.
Uit mijn radio klonk Rammstein met het nummer “Heirate mich” en totaal verschrikt liep ik op haar toe en stelde haar gerust.
Ik trilde en haar mobieltje ook wat ze in haar zak droeg.
Het bleek haar vriendin die belde.
Direct vertelde ze het verhaal wat er zojuist met haar gebeurt was.
Dat het lekker was dat ze even belde en dat ze het gevoel wel kon gebruiken op dit moment.
Ondertussen pakte ze haar fiets weer op en ging weer op haar zadel zitten.
Ik hoorde terwijl ze wegfietste, dat ze vroeg of haar vriendin haar later even terug zou willen bellen.
Tja, het is zomer.

Cees Tabak.

Categorieën: Algemeen

9 reacties

Li · 30 januari 2006 op 18:56

[quote]Blauw van de winter wordt lichtblauw[/quote]

Ineens moest ik aan de belastingaangifte denken 😛
[quote]Mijn ideeën nemen een perversere wending aan en sturen aan op het feit dat ik een fietszadel zou willen zijn.[/quote]

Pervers? welnee! Er schijnen vrouwen te zijn die ’s zomers het zadel eraf halen, heb ik ergens gelezen 😮

Li

Mosje · 30 januari 2006 op 19:12

Ach gut, denk je met een vrouw in contact te komen, belt haar vriendin.
Jij moet niet een zadel willen zijn, maar een mobieltje van een vrouw. Kerel, wat je dan niet allemaal te horen krijgt.
😉

Raindog · 30 januari 2006 op 19:49

Ik vind hem echt prachtig.

Zinnen, of een ‘onderkoelde’ vertelstijl zoals:
[quote]Zo dichtbij had ik nog nooit een zomerse fietster gezien.[/quote]
meteen gevolgd door:
[quote]Uit mijn radio klonk Rammstein met het nummer “Heirate mich”[/quote]
doen me glimlachen van oor tot oor.

Ik vind het seizoen alleen wat verwarrend. Iedereen verstopt zich deze dagen in hoge kragen en om dan om te schakelen naar zomer kost enige moeite. Enige slechts, met zo’n vertelstijl.

Verder vraag ik me af waarom je na iedere zin een ‘enter’ geeft. Eigenlijk vind ik het storend lezen maar begin me zo langzamerhand af te vragen of het iets is dat je ook als stijl hanteert.

Gr.
Raindog

KawaSutra · 30 januari 2006 op 20:59

[quote]Blauw van de winter wordt lichtblauw, het groen verandert in een zoete lichtere groentint van de lente.[/quote]

Hier spreekt de ware drukker. Leuk verhaal, maar ik krijg de rillingen als ik nu aan die korte rokjes denk. 😀

Trukie · 30 januari 2006 op 22:21

Kawa jij krijgt misschien nog rillingen, ik krijg nu echt de bibbers van korte rokjes.
Maar van de column krijg ik een warm gevoel.

HarryOosterhuis · 31 januari 2006 op 01:00

Dank jullie allemaal voor de reactie’s ik ben op het ogenblik zeer gemotiveerd door jullie.
Over een paar dagen komt er een nieuwe.

Dees · 31 januari 2006 op 13:33

De Hoegaardenreclame in columnvorm!

Ma3anne · 31 januari 2006 op 15:01

Dat van dat fietszadel vind ik wel grappig. De rest is een beetje cliché. Maar dat mag tegenwoordig op CX, heb ik me laten vertellen. 🙂

Je schrijft leuk, maar ik verwacht nog veel mooiere columns van je.
Blijf insturen!

Mup · 31 januari 2006 op 20:49

Kijk uit naar je volgende, hier kijk ik uit naar de volgende zomer, en de volgende, en de volgende:-)

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder