Zomerkriebels

Het lied ‘Het regent zonnestralen’ van Acda & de Munnik zingt door mijn hoofd terwijl ik van de ene etalage naar de ander fladder. Winkelen is leuk. De zomerkleurtjes lokken me de winkels in en ik vlinder van kleding- naar schoenenwinkels en zwier van warenhuizen naar boetiekjes die de prachtigste hebbedingetjes verkopen. Overvolle plastic tassen snijden in mijn vingers. Mijn portemonnee is leeg en mijn girorekening bijna leeggeplunderd. Ik zoek alleen nog een passende spijkerbroek en dan ben ik ‘zomerproof’. Ik waag een poging in de allerlaatste kledingzaak die ik tegenkom en loop zowaar tegen een volmaakt exemplaar aan. De broek lijkt voldoende BBB, ofwel Bil, Buik en Bovenbeenruimte, te hebben. Mijn beentjes zijn nogal aan de korte kant en omdat de lengte ‘driekwart’ is, vallen de pijpen precies op de hakken van de zojuist gekochte schoenen. Ik pak de broek uit het rek, neem voor de zekerheid een maat groter mee, en verdwijn in het pashokje.

Een jongetje van een jaar of zes staart me brutaal aan en trakteert me op het puntje van zijn tong. Zijn superslanke moeder past een spijkerjack en draait rondjes voor de passpiegel. Achter haar rug steekt het duiveltje zijn middelvinger omhoog. Kriebelig trek ik het gordijn van het pashokje dicht en worstel mijn rechterbeen in een broekspijp. Net als ik op één voet balanceer om been nummer twee in een pijp te proppen, wordt het gordijn van het pashokje opengeschoven. ,, Jeetje, wat heb jij dikke billen” brult het ettertje door de overvolle winkel. Ik werp hem een woeste blik toe, grabbel het gordijn uit zijn handen, en zie nog net dat tientallen ogen mij vol leedvermaak aanstaren. Zijn moeder lacht vertederend. “Ophouden, of je krijgt een knal”sis ik de pestkop toe. Hij laat me zowaar met rust. De broek past en met de aanwinst over mijn arm wandel ik naar de kassa.

De moeder en het donderstraaltje zijn zojuist aan het afrekenen. ,, Ik wil pinnen en mijn zoontje mag de code intoetsen,” lacht ze trots en fluistert de getallen in zijn oor. Het loedertje loert vals achterom en schettert: ,, Houd je hand ervoor mama, je weet nooit welke gek er achter ons staat.” Het zomergevoel is op slag verdwenen en het lied van de De Zonnestralen wordt verjaagd door ‘Er was een donder, een bliksem, een slag toen ik je zag’. Ik neem een hap adem, haal mijn schouders op en besluit om mijn stralende zomerhumeur niet te laten verpesten door één klein donkerwolkje. Ik reken af en trakteer het etterbakje op het puntje van mijn tong. Pak de tassen vol met zomerkriebels van de grond en fladder vrolijk huiswaarts.