Met hun achtjarige zoontje is het vaak bakkeleien aan tafel. Altijd zoekt het manneke de confrontatie. Steeds probeert hij zijn ouders en zus met sarcastische uitspraken op de kast te jagen. Met treiterende opmerkingen haalt hij hen het bloed onder de nagels vandaan. Middels controversiële uitlatingen tracht hij zijn tafelgenoten uit de tent te lokken. Vader probeert dan met een relativerende reactie de angel uit het betoog van de relschopper te halen maar dat lukt niet altijd. Gevolg: conflict, ruzie, oorlog. Uiteindelijk geeft hij zijn zoon dan maar gelijk: “Jongen je hebt helemaal gelijk”. “Pap, als ik ergens een hekel aan heb is het als je mij gelijk geeft”, krijgt hij als antwoord. Zo jong als hij is begrijpt de dreumes dat vader dat gelijk geven alleen maar doet om van het gezeur en gedram af te zijn. Toch heeft hij ook wel humor. Als moeder zegt: “jongen, ik zie alles”, om aan te geven dat ze in de gaten heeft wat haar kinderen allemaal uitspoken, reageert hij steevast met: “En wat doen de kindertjes in Afrika dan nu”? Vlak voor vaders verjaardag gaat het erover wat voor cadeau hij graag van de kinderen zou willen krijgen. Vader verzucht: ”Ik zou wel eens een keer willen eten zonder ruzie aan tafel”. Waarop zoonlief reageert met: “Nee pap, zulke grote cadeaus geven wij niet”.

Categorieën: Algemeen

G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

17 reacties

Libelle · 6 november 2013 op 19:24

Acht jaar? En dan gevatter zijn dan Samsom?
Toch een leuke mop. Denk voortaan eens aan de moppentrommel van Yfs..

Ferrara · 6 november 2013 op 21:51

Voor de ouders nog een eind te gaan met dit knulletje.

Meralixe · 7 november 2013 op 06:18

Ik zal dan wel een oude zeurkous zijn maar ik merk dagdagelijks dat er meer en meer van die ‘knulletjes’ op de wereld gezet worden. Ik zou die wetgeving en al dat gelul over eventuele pedagogische tikken nu en dan eens vergeten en hem toch ten minste één hoekje van de kamer laten zien. :laugh:

    g.van stipdonk · 7 november 2013 op 17:41

    Vergeet de humor niet.

    Nachtzuster · 7 november 2013 op 22:50

    Meralixe, wat zeg je nu dan toch?! :rotfl: :rotfl: Das kindermishandeling!
    Ben het stiekem helemaal met je eens.

    G, leuke, lekker korte column. Eens met Libelle dat dit niet zou misstaan in het café.

      g.van stipdonk · 8 november 2013 op 20:43

      Dank je wel. Moet dat cafe toch eens opzoeken.

Mien · 7 november 2013 op 09:49

Leuk zo’n Pietje Bell aan tafel.

Bert K · 7 november 2013 op 11:37

Vijf jaar later heb je weer heel andere discussies. Iedere leeftijd heeft zijn charme.

Bart Brompot · 10 november 2013 op 15:36

Herken het volledig. Heb ook zo’n heerlijke oer-rebel in het gezin gehad. Schreeuwde op negenjarige leeftijd, toen hij een bord snelle macaroni voorgeschoteld kreeg: “Ik heb recht op fatsoenlijk eten” waarna hij met zijn knuist op tafel sloeg. Hij is nu tweeëndertig en we hebben het er nog vaak over. Hij heeft zich overigens ontpopt tot een geweldige vader en ergert zich regelmatig aan het soms rebelse gedrag van zijn eigen zoon… Kunnen er wel van genieten…

g.van stipdonk · 10 november 2013 op 16:18

Het blijven leuke verhalen en is van alle tijden, denk ik. Mooi als je er ook van kunt genieten.

Fem · 11 november 2013 op 07:08

Wat een lollig verhaal en wat een pienter kereltje!

    g.van stipdonk · 11 november 2013 op 19:43

    Dank je wel. Kinderen blijven je verrasssen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder