Zweefteef!

In de organisatie van een verrassingsbruiloft, die wij voor vrienden organiseerden, was mijn grootste taak het diner. Met een budget van honderdtwintig euro voor tachtig mensen was dat nog best moeilijk. Gelukkig kende iemand uit het groepje een vrouw, die het misschien wel wilde doen. Mijn redding! De afspraak was snel gemaakt. Vijf minuten vóór de afgesproken tijd stond ze voor mijn deur. Kleurrijke kleding, woest haar en een innemende glimlach sierden haar enorme lichaam. Het gesprek ging goed, want ze zag het als een grote uitdaging, en had allerlei goede ideeën. Natuurlijk vond ik het geen enkel probleem dat er macro-biotisch gekookt werd, als ik maar niet zelf hoefde te koken, vond ik alles best.

Terwijl ik druk bezig was met de groentetaarten zei zij plots: “Wat heb je met Spanje?” Ik antwoordde haar dat ik niets bijzonders met dat land had. “Ik zie je steeds ouder worden, met een bloem in je haar in Spanje.” Stomverbaasd keek ik haar aan, terwijl zij vervolgde: “Ik voel dat wij in een vorig leven zussen zijn geweest, vandaar natuurlijk jouw mooie binnenkant!” Sprakeloos zag ik mijn quiches verbleken. “Gelijk toen ik je zag, voelde ik een zielsverwantschap. Wat dacht jij, toen je mij zag staan?”
Natuurlijk durfde ik niet te vertellen dat ik direct een associatie had met een ballon, toen ik haar zag, en dat die nu naar mijn idee naar ongekende hoogtes opgestegen was. Wanhopig vroeg ik mij af hoe ik haar weer met beide benen op de grond kon krijgen, terwijl zij zich hardop af zat te vragen hoe wij onze banden weer aan konden halen. Ik wilde een kok, geen zus!

Terwijl ik drukdoende was met het menu, bleef zij, tot mijn grote ergernis, maar rondzweven. Ze zag me weer jong worden, met kinderen, als oma, als dier. Ik zag mezelf alleen maar dagen in de keuken staan, waardoor ik het allemaal maar met een glimlach doorstond.
Drie uur s’nachts was mijn irritatiegrens bereikt. Ik deed het grote licht aan, smeerde een boterham met pindakaas, schonk een glas melk in, gaf het aan haar en zei:”Doe je het, of ga ik zelf koken?” Ze nam de uitdaging aan, heeft voor de bruiloft heerlijk gekookt, en dat alles binnen het budget.

Onze banden zijn helaas niet aangehaald. Na twee glazen wijn op de bruiloft kon ik het niet laten haar te vertellen wat mijn werkelijke eerste indruk was: “Je zweeft zo, omdat je op een ballon lijkt!”. Stilte. Ze vond me niet mooi meer van binnen, sterker nog, ze groet me niet meer!