Laat me vergeten wat ik weet. Laat mijn kennis verbranden opdat het nooit meer zal wederkeren. Laat het negatieve verbleken en het positieve meer laten schijnen. Laat meer dromen mijn hoofd binnen komen en de nachtmerries voorgoed verdwijnen. Maar de allermooiste droom, kan ook de grootste nachtmerrie zijn. Wanneer je weet dat een droom nooit werkelijkheid zal worden, zou je liever niet wakker willen worden. Soms kun je beter dromen, dan wakker worden. Nuchter is het leven hard, de alcohol is een tijdelijk kussen voor je harde hoofd die nooit rust heeft. Zul je morgen huilen of zul je morgen lachen? Zul je morgen in mijn armen springen of zul je mijn armen willen breken? Zal ik je morgen tegenkomen of zal ik je nooit tegenkomen? Ben je echt of slechts een droom? Een herinnering of boodschap van de toekomst? Mag ik naast je liggen en stiekem naar je kijken? Mag ik zachtjes alle lijnen van je gezicht afgaan en mag ik doen alsof het allemaal van mij is en altijd van mij zal blijven? Mag ik je ogen lenen om te zien wat je in mij ziet? Mag ik je hart lenen om te voelen wat je voor mij wel of niet voelt?

Mag ik je hoofd lenen, zodat ik je kan begrijpen? Mag ik je leven lenen, zodat ik kan begrijpen waarom het zo zwaar is? Mag ik op je schouders leunen, omdat andere schouders mij geen rust kunnen geven? Mag ik jouw dromen lenen, om ze in te ruilen voor de mijne? Zal ik je vanavond in mijn dromen zien of ben je voorgoed verdwenen? Mag ik je strelen door je haar, ook al ben je zo ijdel dat je me vaak vals aankijkt. Mag ik je afkraken, omdat ik weet dat je dat even hard met liefde weer terug zal doen. Mag ik in je ogen kijken om ooit een antwoord te krijgen en te zoeken wie je bent?

Je bent te mooi om aan te raken, te lief om te knuffelen en te uniek om te zoenen. Zolang je ver weg bent, is het veilig en kan ik je ook niet kwijtraken. Want hoe kun je iets verliezen als je iets nooit hebt gehad? Zolang ik maar naar je kan kijken zoals geen ander dat kan. Zolang ik maar voor je kan smelten zoals geen andere ijslolly kan en zolang ik maar van je kan houden, zoals geen ander kan. Ik hou van je, maar je weet het niet. Als je het zou weten zou je het kunnen vergeten of kunnen afstoten. Je zou mijn hart kunnen breken vroeg of laat. Liever ooit dan nooit. Liever de stilte dan de woorden. Liever blijven drijven op roze wolken dan verzinken in de zee van onzekerheid.

Mag ik nog één keer naar je kijken, voordat je bij me weggaat? Mag ik nog één keer je dromen lenen, zodat ik slapend gelukkig ben. En mag ik alsjeblieft je hart lenen, zodat ik weet of ik moet blijven vliegen of moet verdrinken.

Tot Shit

Categorieën: Liefde

7 reacties

arta · 20 juni 2007 op 17:47

Móói!
🙂

KawaSutra · 20 juni 2007 op 19:07

Als dat geen echte liefde is….

SIMBA · 20 juni 2007 op 19:33

Ik hoop dat je kunt blijven vliegen 🙂

Quinn · 20 juni 2007 op 19:53

Ohoh, Shit is verliefd 🙂 Dat laat een heel zachte kant van je zien…

Mosje · 20 juni 2007 op 20:58

Shit, effe rustig wachten tot het over is, die verliefdheidswaanzin, en dan gewoon weer aan het schrijven.
😀

Shitonya · 21 juni 2007 op 01:38

Hehe, ja liefde is een schimmelinfectie voor het talent. Zo vind ik dit stukje ook wat magertjes als ik hem zo nalees. Al zou ik verliefd zijn, zou hij nog veel wanstaltiger worden. Ik moet er niet aan denken.
Maar bij deze beloof ik plechtig dat mijn volgende column een knaller wordt 😎

Dees · 23 juni 2007 op 10:24

Er zit best kracht in kwetsbaarheid Shit, zeker bij diegenen die er moeite mee hebben kwetsbaar te zijn 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder