Zwijgstront

Ze komen later dan afgesproken en eigenlijk merk je meteen dat er wat is. Je kunt zijn kus nog net ontwijken en belandt uiteindelijk half op je oog. Niet een normale hand maar 2 handen op je kont en je voelt ze glijden. Snel stap je naar achteren. Zij ziet het en aarzelt of ze hetzelfde zal doen bij jouw vriend, maar ze houdt zich in. Ik vermoed dat dit een moeilijke avond gaat worden….

Als we de kamer in lopen vraagt hij waar ik normaal zit en ik wijs naar de relaxstoel bij de open haard. “Nee, dat is ongezellig, ik heb je al zo lang niet meer gesproken, wij gaan samen op de bank” , zegt hij gebiedend. En een vette knipoog volgt…”Jakkes”, denk ik en ga in een hoekje van de bank zitten. Zij staat te aarzelen en neemt plaats op de andere bank. Mijn lief heeft niks in de gaten en babbelt aan een stuk over de gezamenlijke vakantie van de zomer, de tuinplannen en laat foto’s zien van de tuinbeurs het afgelopen weekend.

Het lijkt alsof er niets aan de hand is, maar als ik vraag wat ze als aperitief willen schreeuwt zij bijna om een sherry. Ik ben blij dat ik kan opstaan om de drankjes te halen en verdwijn in de keuken om de lamsbout te checken en ondertussen alvast een glaasje wijn achterover te slaan.

Lief komt binnen , geeft me een knuffel en kijkt me aan met vragende ogen. “Wat is er schat?”, fluistert hij in mijn oor. “Ze hebben zwijgstront”, fluister ik terug. “Wat is dat nu weer?, vraagt hij lachend.

Zachtjes leg ik het hem uit. Zwijgstront is eigenlijk erger dan ruzie. Zwijgstront spreekt zich niet uit maar lijkt op een gore drol die smeulend zijn aanwezigheid verraad. Het is soms moeilijk te herkennen omdat het net lijkt of er niks aan de hand is. Maar het begint nooit zomaar ineens. De dag ervoor borrelen allerlei irritaties op, gemopper op elkaar, gevit en uiteindelijk de kilte van haar ’s avonds in bed als hij het goed wil maken. De dag erna zwijgt hij als eerste aan de ontbijttafel, met als gevolg dat hij geen koffie krijgt. De lunch wordt in stilte voldaan en tegen vijf uur vraagt ze of ze ons moet afbellen. “Nee, we gaan, ik heb wel zin in een gezellige avond”, snauwt hij. Ze houden de schijn op denken ze, maar vallen bij binnenkomst al door de mand. Juist daarom zou het verboden moeten worden in gezelschap. Er is niets ergers dan je verheugen op een avondje met je vrienden en ze hebben het. Maak elkaar thuis af, bel op en zeg dat er iemand ziek is, maar kom niet als je zwijgstront hebt.

Vaak verdwijnt het vanzelf weer. Komt soms door een bijzondere situatie, een hilarisch moment of gewoon omdat de riekende geur voorbij is. Maar of dat bij ons vanavond zal gebeuren betwijfel ik.

Met de drankjes en amuses lopen we samen weer de woonkamer in waar ze stil voor zich uit staren. Hij springt op en vraagt of hij iets kan aannemen en maakt een flauw grapje waar niemand om lacht. De avond verloopt ogenschijnlijk goed. Hoe meer drank er vloeit hoe meer we praten. De lamsbout is heerlijk en de crème brûlée niet te donker en niet te zoet. Maar zij zwijgen en wij ratelen ons hele arsenaal ratels af. Om 1.00 uur, na sigaren en cognac bedanken wij ze voor de fijne avond, en zuchten….zwijgen, maar heeft gelukkig niets met stront te maken……

©2014 Suus