De brief die Piet Krekel op vrijdag even na twaalf uur tussen de reclame in de brievenbus vond, viel direct op. Een eenvoudige witte envelop zonder logo’s, keurig geadresseerd aan De heer P. Krekel. Piet kreeg zelden echte post en opende de brief al in de lift naar boven. Tijdens het lezen gleed de rest van de post tussen zijn vingers door en dwarrelde naar beneden. De overige liftgebruikers keken hem geïrriteerd aan toen hij niet meteen aanstalten maakte om het reclamedrukwerk op te rapen.

Geachte heer Krekel,

Gezien de Wet op het Ongeoorloofde Eigendom van Magische of Betoverde Artikelen (WOEMBA), verzoeken wij u het magische zakhorloge, dat u sinds twee weken in uw bezit heeft, in te leveren bij het dichtstbijzijnde inleverpunt. De uiterste inleverdatum is 1 januari 2017.
Mocht u in gebreke blijven, dan zullen strafmaatregelen vanzelfsprekend niet uitblijven. Dit volledig conform de inhoud van WOEMBA.

Gegroet,
Namens het toezichtcomité op de uitvoering van magische wetgeving,
J.K. Rows,
Administrateur en elf uit het geslacht der Groene Boselven.

Het lukte Piet niet om zijn verwarring onder controle te krijgen. Zijn ogen bleven gericht op de brief. Pas op het moment dat de lift stopte op zijn verdieping, kwam hij weer bij zijn positieven. Snel raapte hij de gevallen papieren op, knikte naar de medereizigers en stapte uit. In zijn kleine huurflat legde hij de rest van de post op tafel en ging in zijn leunstoel zitten met de opengevouwen brief in zijn handen.
‘Een handgeschreven brief van een elf, dat is me nog nooit overkomen,’ mompelde hij verbaasd. ‘Ik had wel verhalen gehoord over elven en tovenaars, maar ik geloofde er niets van.’ Daarna lachte hij hardop. ‘Ik geloof er nog steeds niets van.’
Hij keek naar het ouderwetse dressoir, hij keek in het bijzonder naar het onderste laatje. Daar had hij het blauwe doosje met het zakhorloge neergelegd, nadat hij het twee weken geleden uit opa’s kast had gepakt en het, zonder te vragen, had meegenomen. Opa zou het niet meer missen, die was aan het dementeren en moest elke dag opnieuw beginnen in de detective die hij aan het lezen was. Piet stond op en pakte het horloge uit het laatje.
‘Wat is er zo magisch aan dit ding?’ vroeg hij zich hardop af, terwijl hij het glimmende klokje in zijn handen omdraaide en aan alle kanten bekeek. Rond de wijzerplaat stonden cijfers en in het centrum stond slechts één wijzer, gericht op de twaalf. Tevergeefs probeerde hij zich opa’s verhalen te herinneren. Opa was geen meester-verteller en Piet was een ongeduldige luisteraar. Het enige dat hij zeker wist, was dat het horloge oorspronkelijk niet van opa’s opa, maar van oma’s opa was geweest. Hoe het van de ene familie was overgegaan naar de andere, schoot hem niet te binnen.
Voorzichtig draaide hij aan het tandwieltje om het mechanisme op te winden. Er gebeurde niets met de ene wijzer, maar een zacht getik vulde de kamer.
‘Kijk nou, het loopt ook nog,’ zei hij verrast. Hij keek op de wandklok om te zien hoe laat het was en deed zijn best om met één wijzer de tijd op kwart over een te zetten. Elke keer als hij het draaiknopje losliet, sprong de wijzer terug naar de een. Na zeven pogingen gaf hij het op en accepteerde hij dat het klokje alleen hele uren kon aangeven.
‘Ik moet er om twee uur maar even om denken dat ik het gelijk zet,’ mopperde hij zachtjes. Met de wijzer op een uur, drukte hij het knopje van het zakhorloge in.

De achterkant van het horloge werd warm in Piets hand en hij moest zijn best doen om het niet te laten vallen. Pas toen hij het op tafel wilde leggen, merkte hij dat er geen tafel voor hem stond, dat hij niet meer in zijn stoel zat en dat hij in de lift stond, met in zijn ene hand het zakhorloge en in de andere hand een stapeltje post. Boven op het reclamedrukwerk zag hij een keurige witte envelop, geadresseerd aan De heer P. Krekel.
‘Krijg nou wat,’ riep hij geschrokken. Zonder dat hij zich ervan bewust was, glibberden de poststukken tussen zijn vingers door en belandden op de bodem van de lift. Voorzichtig keek hij om zich heen en zag dat de overige liftgebruikers hem geïrriteerd bekeken.
Op zijn eigen verdieping aangekomen, griste hij de envelop van de vloer en snelde naar zijn appartementje.


Lianne

Ik ben een enthousiast schrijfster van fictie. Voel me nog beginnend, schrijf korte verhalen in allerlei genres, maar altijd met aandacht voor de mens achter het verhaal. liannehartman.wordpress.com

30 reacties

Mien · 21 september 2016 op 07:18

Waar blijft de tijd? Leuke aftrap voor een mystieke reis. Groet, Mien Flodo.

NicoleS · 21 september 2016 op 07:46

Dit lijkt erg veel op een verhaal van Harry Potter met een iets oudere hoofdpersoon. Dat vind ik jammer, want iets compleet nieuws had mij origineler en daarom leuker geleken. Je schrijft top en er is ook niets mis met Harry Potter, maar het blijft toch Harry Potter ..van J.K Rowling.. en niet van ons. Het is mijn eerlijke mening en ik wil je niet kwetsen. Maar zo voelt het voor mij. Maar misschien ligt het aan mij en zie ik het helemaal verkeerd. Dat kan ook.

    Mien · 21 september 2016 op 07:54

    Naast een Rowling zie ik er ook een Pratchett, Wells of Tolkien in. Wat mij betreft zou het nog alle kanten op kunnen. En wat te denken van een Arta? 😉

    Lianne · 21 september 2016 op 12:38

    Wat ik zelf het lastigste vind bij het lezen en het schrijven van fantasy, is dat je niet ver van al begaande paden kunt afwijken, zonder buiten het genre te stappen. En toch vangt het genre me elke keer weer.
    De eerste keer dat ik binnen dit genre iets anders las dan Tolkien, was ik alleen maar bezig met Tolkien-ervaringen. Toen ik ooit een recensie hoorde over The two Towers (de film) was ik ontzettend verontwaardigd dat Tolkien niet origineel werd gevonden. In Harry Potter had immers ook al een pratende boom gezeten.
    Maar ik begrijp dus wel wat je bedoelt en ik waardeer je eerlijkheid enorm.

      NicoleS · 21 september 2016 op 16:46

      Het is een genre waar ik niet erg in thuis ben, vandaar. Ik vind het een mooi verhaal dat wel.?

    Lianne · 21 september 2016 op 12:45

    Nog een nabrander:
    Ik heb ooit bij een fantasy-wedstrijd de vierde prijs gehaald met een persiflage. Dat laatste werd ook als de belangrijkste reden genoemd om niet te winnen. Fantasy is aan behoorlijk vaste regels gebonden.
    Voor wie het leuk vindt om dit te lezen:
    https://liannehartman.wordpress.com/2015/10/13/dag-1537/

Arta · 21 september 2016 op 08:31

Retespannend!

Ik ben dól op fantasy en inderdaad… Ook bij mij sprongen beelden van ‘Harry Potter’ en ‘The lord of the rings’ op mijn netvlies, maar dat zie ik als een groot compliment.

Hier kunnen we mooi op voortborduren, eens even kijken wanneer ik mag 🙂

*edit* Ah, ik ben direct aan de beurt, cool!

Bruun · 21 september 2016 op 09:26

Geweldig geschreven! Ik ben niet zo thuis in dit genre, dus eventuele overeenkomsten met bestaand werk gaan een beetje aan mij voorbij. Ik heb gewoon met heel veel plezier zitten lezen. Prachtige aftrap wat mij betreft.

Snarf · 21 september 2016 op 10:00

Piet Krekel in Wonderland reist terug in de tijd. Ben benieuwd welk konijn straks uit de hoge hoed komt. Met plezier gelezen!

Nummer 22 · 21 september 2016 op 10:00

Mooi geschreven. Het is niet mijn genre maar wel genoten hoor.

Lianne · 21 september 2016 op 12:43

Dank je, Bruun, Snarf en Nummer 22 voor de complimenten. Heel prettig om te horen dat het ook voor mensen die niet van het genre houden boeiend is.

Grumpy-old · 21 september 2016 op 15:55

I hate temporal paradoxes. Leuk geschreven LOL

Ik ben gek op fantasy verhalen. Ben ook reuze benieuwd wat de anderen gaan aanvullen. In elk fantasy verhaal is het zo dat er altijd wel elementen in voorkomen die door een ander al een keer gebruikt zijn. Een magisch zakhorloge kwam onder andere bij Harry Potter en The golden compass al voor. Elven zijn ook een veel voorkomend gegeven en het hoofdpersoon is meestal onbekend met elk magisch gebeuren dan ook. Maar dat neemt niet weg dat toch weer elk verhaal anders is en vaak verrassingen met zich meebrengt. Wat regels betreft ben ik het niet met je eens. Het gaat om fantasie en fantasie kent toch geen regels? Als ik fantaseer over een magische 3 potige olifant met bolhoed die daar een Oost-Aziatische otter uit tovert die zilverklompjes keutelt dan kan dat toch gewoon.

    Lianne · 22 september 2016 op 16:59

    Dank je, voor je complimenten. 🙂

    Er is een verschil tussen fantasy en fantasie. Fantasie is grenzeloos en levert vaak prachtige verhalen op. Ook fantasy levert gelukkig prachtige verhalen op. Jouw fantasie over de magische olifant zal waarschijnlijk eerder een fabel worden genoemd dan fantasy.
    Maar feitelijk is dat niet meer dan een labeltje en een hokje. En net als altijd als iets in hokjes wordt gestopt, geldt hiervoor ook dat niet alle grenzen even duidelijk zijn en dat er schrijvers zijn die specifiek door de grenzen heen breken.
    Alles is dus mogelijk. 🙂

Pierken · 21 september 2016 op 17:50

Sterke start, Lianne! Zo’n aanzet bepaalt veel. Dus wat mij betreft op de pang weg. Ik hoop van harte dat dit idee/deze sfeer zich voortzet. Je hebt hiermee genoeg open inhaakmomenten gecreëerd die jeuken bij arta. En die jeukt ze wel ‘ff’ op de volgende orde. Zelfs het wijzertje. Ben benieuwd…

    Lianne · 22 september 2016 op 17:06

    Dank je, heel mooie woorden.
    Ik ben minstens zo benieuwd waar Arta op gaat inhaken en welke kant ze Piet op laat gaan. 🙂

Esther Suzanna · 21 september 2016 op 18:37

Back to the future, dat is wat er bij mij opkomt. Daar kun je heel veel mee…althans, ik hoop dat ik er iets mee kan, haha.. Superstart, Lianne! 🙂

StreekSteek · 22 september 2016 op 14:36

Meerdimensionaal: parallelle werkelijkheden in ruimte en tijd. Daagt de fantasie uit. Heerlijk.

    Lianne · 22 september 2016 op 17:09

    Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar uiteindelijk nog enorm mee heb zitten worstelen. Het principe stond al een poos op papier, maar de details in die dimensies vielen niet mee.

Meralixe · 8 oktober 2016 op 07:56

Naar aanleiding van deel twee las ik deze nu pas.
Perfecte opener!!!! Nieuwsgierig makend!

    Lianne · 8 oktober 2016 op 11:36

    Dank je, Meralixe. Krijg je er inmiddels ook echt zin in om zelf mee te schrijven?

      Meralixe · 8 oktober 2016 op 12:20

      Het is nog lang niet aan mij maar zit nu al met een plannetje klaar om ‘moeilijkheden’ op te lossen.:p

Dees · 24 oktober 2016 op 16:44

Eindelijk kan ik even de tijd nemen voor dit fantasyverhaal. Hoewel bij mij ook even het gevoel bekroop van ‘dit ken ik ergens van’, kon ik daar goed overheen stappen. Het is een pracht van een opening, waar je alle kanten mee opkunt. Meer dan alle kanten, want heden verleden toekomst en parallelle universa bieden samen nog wel wat meer kanten dan alle kanten.

Maw, waar kan ik me eigenlijk afmelden van deelname? 😀

    Lianne · 25 oktober 2016 op 11:01

    O jee, moeten we afmeldingen wel toestaan? 😉
    Dank je voor je complimenten.

    Ik heb geprobeerd om openingen te bieden voor anderen, om op in te kunnen springen. De vervolgen laten zien dat die mogelijkheden er in elk geval zijn. Mijn nachtmerrie was dat het verhaal doodbloedde, omdat niemand er iets mee kon.

Dees · 22 november 2016 op 11:31

Lukt het met deel 7? Ben zeer benieuwd! 😀

Midian · 17 maart 2017 op 07:10

Ik ben dol op tijdreizen. En de stelling dat Tolkien niet origineel zou zijn omwille van die pratende boom; Tolkien had zijn boek lang voor JK Rowling geschreven. Prachtig stuk.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder