Daar ben je weer, mam! Lang geleden, kan ik je iets vragen?
Zeker, kind, zeg het maar, hoor.
Zou ik op je geleken hebben als je net zo oud was als ik nu ?
Ik denk dat dat helemaal niet meer van belang is.
Maar ik wil gewoon weten of ik als oudere vrouw op je lijk
Maar waarom is dat nu nog belangrijk voor je?
Een moeder die altijd zesendertig blijft, dat voelt een beetje vreemd.
Er was voor mij toen helaas geen keus.
Nee, natuurlijk niet. Kun je kwaad zijn op het lot?
Ja, dat kan zeker, maar het lijkt mij tamelijk zinloos.

Soms kan ik het nog steeds niet uitstaan, maar misschien moet dat maar eens stoppen.
Geeft niet, kind, het maakt dat ik blijf.
Weet je nog, mam, dat ik vroeger nachtmerries had?
Alles weet ik nog, die meeuwen bij je raam. Je schreeuwde.
Weet je dat echt nog allemaal, van zo lang geleden?
Ja, natuurlijk, behalve dan de dingen die ik vergeten ben.
Ha, ha, Je hebt nog steeds humor!
Dat gaat na de dood gewoon door, hoor.
Komt dat omdat ik jou in mijn hoofd met mezelf vermeng?
Je geeft het antwoord.

Als ik toch gewoon met je kon appen. Fijn zou dat zijn.
Appen? Nooit van gehoord.
Mijn techniekkennis gaat maar tot 1951, misschien kunnen we telefoneren, Adje.
Je grappen zijn niet altijd geslaagd, mam.
Ach, lieverd, ik ben toch maar een geest, een dode.
Ja, soms vergeet ik dat gewoon eventjes. Hoe is het eten daar eigenlijk?
Heel luchtig en licht verteerbaar.

De woorden vervluchtigen daar zeker ook snel?
Ja, de lucht is ijl en steeds meer vliegtuigen.
Ik ben moe, ga nu slapen. Kom je gauw weer eens langs?
Natuurlijk, kind.

Slaap lekker, mam, nee, sorry, dat is dom.
Geeft niks hoor, welterusten.


pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

18 reacties

arta · 22 november 2014 op 17:45

Luchtig stuk met een diepe ondertoon van onbegrip. De humor maakt hem àf!

Mien · 22 november 2014 op 18:05

Bijzonder hoeveel schrijvers deze uitdaging van de maand ter hand nemen in hun ontmoeting met een van hun ouders. En mooi om te zien hoe dat op verschillende manieren gebeurt.
In die zin blijven onze ouders mooi (voort)leven. Knap geschreven Pally. Humor die troost biedt. :yes:

troubadour · 22 november 2014 op 19:42

“Zou ik op je geleken hebben als je net zo oud was als ik nu ?
Ik denk dat dat helemaal niet meer van belang is.
Maar ik wil gewoon weten of ik als oudere vrouw op je lijk ”
Kijk, dan ben ik verkocht!

    pally · 23 november 2014 op 13:58

    Bedankt , Troub. Lang nagedacht of ik deze column wel wilde plaatsen.

Yfs · 23 november 2014 op 09:50

Heel bijzonder hoe deze colum helemaal uit een dialoog bestaat en helemaal geen inleiding nodig heeft. De benoeming ‘kind’ heeft hier een extra mooie betekenis. “Het maakt dat ik blijf” wordt daarmee (voor mij althans) een ijzersterke kernzin. Mooie titel ook Pally! :rose:

Dees · 23 november 2014 op 11:24

Mooi en ontroerend. De dialoog komt in het begin wat moeizaam op gang, net iets te rauw en direct, voor mijn smaak dan. Volgens mij probeer je meteen to the point te komen, zoals je eerder als tip kreeg.

Gelukkig warmt het gesprek op. Het gemis en de berusting mooi gevangen.

    pally · 23 november 2014 op 13:55

    Ja, inderdaad , Dees, het begin heb ik vaak veranderd en ben er nog steeds niet 100% tevreden mee. Slim gezien dat ik de coachsuggestie probeerde mee te nemen. Wellicht daar in wat doorgeslagen.
    Dank je wel.

evil-ine · 23 november 2014 op 11:59

To the point-begin. In 300 woorden is het een kunst om de lading te dekken zoals jij hier doet. Het verloop na de eerste ainea vind ik wat meer uitgebalanceerd, beter verteerbaar. Met liefde en humor gerelativeerd, graag gelezen!

    pally · 23 november 2014 op 14:00

    Ja, net als Dees al ‘zei’, inderdaad.
    Dank voor je reactie evil-ine

Ferrara · 23 november 2014 op 13:42

Ontroerend.
‘onze ‘ dochter lijkt in alles op haar overleden moeder (38 geworden) Dochter was toen 11 jaar.

Pierken · 23 november 2014 op 15:26

Integere en geloofwaardige dialoog, pally. Wat een veel te vroeg verlies, maar blijkbaar is ze er nog! Leek je op haar toen je 36 was?

    pally · 23 november 2014 op 17:09

    Dank je. Ja, ik leek toen absoluut veel op haar volgens mijn vader. Vooral in doen en laten.

La_vie_en_rose · 24 november 2014 op 12:07

Vorige week al eens gelezen, en nog steeds vind ik hem lees-verblindend mooi.
Voor mij de mooiste column die ik hier al heb zien passeren.

trawant · 25 november 2014 op 11:52

Het gemis blijft, ondanks de jaren.
Mooi stukje, nergens sentimenteel gewoon nog steeds dochter.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder