Monster van Noch Less

Noch kop

Ik zie helemaal niets. Is dit nu het monster dat bestaat? Hoe bestaat het dan? Met een bootje drijf ik over zwarte hete pek. Het stinkt vreselijk. Mijn neusgaten protesteren. Ze sturen mijn handen aan om dicht te houden. Als dit monster überhaupt bestaat dan gaat het eerst door de monsterwasserette. Zeker weten. Is het nu de pek of het beest dat stinkt? Ik twijfel. Voorlopig zie ik kop noch staart. Ik zie helemaal niets. Weet ook niet wat eerst zal komen. Kop of staart? Misschien duikt hij of zij wel achterstevoren. Niemand die het ooit gezien heeft. Laat ons dan maar tot de verbeelding spreken en schrijven. De pers doet niet anders.

“Are you talking to me?”

Een poes met lang pluizig haar en een vreemde neus steekt plots uit de zwarte pek. Ik vraag me af hoe de poes het haar pluizig houdt maar durf dat niet goed te vragen. Ik weet hoe ijdel poezen kunnen zijn.

“Waarom spreek jij Engels?”

“I’m working as ‘Au Pair’ in London, but now I’m on hollikiday. Why you ask?”

“Gewoon uit nieuwsgierigheid. Jij bent dus geen monster?”

“Koekwaus, did you ever met a monster working as ‘Au Pair’? Funny guy.”

Met een grote glimlach duikt de poes weer onder pek.

Noch romp

Ik ben verbaasd. Deze ontmoeting had ik niet verwacht. En wat een maf beest, die poes. Een poes zonder nek en romp. Die zaten volgens mij namelijk onder de pek. Alleen de veren ontbraken nog. Een kont had ie wel. Dat weet ik zeker. Anders kun je niet op een ijzeren balk zitten, toch?
Ik ga verder op zoek naar mijn monster. Heb niet voor niets de hoofdprijs betaald bij Reisburo Foetsie. Wellicht heb ik meer geluk bij dag twee uit het weekprogramma. Maar dag twee wil maar niet aanbreken. De zon is de kluts kwijt. Zo ook de maan. Ik twijfel of ze überhaupt bestaan, die hemellichamen. Het is een transferium van chaos waarin ik me bevind.
Ik krijg nu ook honger. Zou best wel een rompmots lusten. Die van vorige week vond ik erg lekker. Maar hier is in geen wegen en velden, in pek een rompmots te vinden, laat staan een monster. Ik verbijt de honger. Maar dat maakt weer dorstig. In pek heb ik geen trek. Op naar dag twee dan maar. Als ie ooit komt.

Noch staart

Ik voel iets in mijn rug prikken. Dat kan niet waar zijn. Er staren ogen naar mijn rug. Ik ken dat gevoel. Van die priemende ogen. Kent u ze? Wat staart er nu precies? Ik draai me snel om. Niets, helemaal niets. Noch niets. Noch staart. Pech. Ik vrees, het wordt nog lang wachten. En dag twee die breekt maar niet aan. Ik ga mijn geld terug vragen. Reisburo Foetsie komt niet na wat het belooft. En belofte maakt schuld. Snel doe ik boete. In gedachten. Noch kop, noch romp, noch staart vang ik. Kutbeest, monster van Noch Less.