Polygoon – Juli 2001

Dat Tara Singh Varma een verkeerd mosseltje heeft gegeten is reeds breeduit beschreven in de media. Overdone zelfs. Ieder normaal denkend mens heeft haar als reactie op de geveinsde reden van haar ziekbed een daadwerkelijke ziekte toegewenst. Hoe heeft het zover kunnen komen?

In september 2000 belooft Tara, in het bijzijn van een GroenLinks-collega, de Ninash Foundation jaarlijks een bedrag ter grootte van 250.000 dollar te schenken. Niet wachtend op de eerste donatie heeft dat fonds een flink bedrag vooruit geïnvesteerd in het Tara Vocational Centre. Een Indiase naaischool.

In mei 2001 blijkt volgens Ninash dat de beloofde jaarlijkse donatie niet is gedaan. De naaischool wordt vervolgens met sluiting bedreigd. Singh Varma wordt beschuldigd van oplichting, maar via familieleden laat zij weten dat ze weldegelijk het toegezegde bedrag heeft overgemaakt.
Deze transactie is door de politica tot op heden echter niet bewezen. Dit zou naar haar zeggen met name te wijten zijn aan een achterstand in haar administratie. Hoe onbetamelijk kun je zijn?

Eind mei 2001 kondigt Singh Varma aan een onderbouwde punt te zetten achter haar politieke loopbaan. Om verdere betichtingen rond de financiële smaad te ontlopen, denkt ze ongenaakbaar te worden door een ongeneeslijke ziekte te veinzen. De diagnose ‘kanker’ blijkt koren op de molen van het Tros tv-programma ‘Opgelicht’. Na enig onderzoek schijnt ze niet te lijden aan een ongeneeslijke vorm van kanker, maar aan pseudologia phantastica. Vrij vertaald: toneeldeformatie. Vanaf die openbaring communiceert Varma louter via haar advocaat R. Dhalgansing. Deze beste man doet zijn uiterste best om de inmiddels verworden soap ‘Varma’ nog een beetje aannemelijk te maken. Tevergeefs. Hij voegt er zelfs nog een niet te pruimen excuus aan toe: De zelfdiagnose van kanker is veroorzaakt door een posttraumatische stressstoornis gegarneerd met een verwaarloosde suikerziekte en een verstoorde schildklierfunctie.
Die ene keer dat Singh daarna onder curatele op televisie verschijnt laat ze zien dat een toekomst als dramadiva haar niet zou misstaan. ‘Iedereen heeft het recht om ziek te zijn’, rochelt ze met half gesloten ogen tijdens haar nog lang niet laatste adem. 

Stiekem hoop ik voor Singh Varma toch nog een beetje dat ze alsnog op niet al te lange, doch aannemelijke, tijd een letaal virusje vat. Waarvan ze overigens weer glansrijk geneest hoor. Houdt u mij ten goede. Of dat ze in een tv-programma als bijvoorbeeld ‘Zomergasten’ schijndood neervalt en door het gelul van Van Dis al keuvelend wordt gereanimeerd. Want het lijkt mij anders een onoverkomelijke blamage om zo ontkennend door drie manden tegelijk te vallen.

Maar goed, de realiteit is anders. Binnenkort is ze na wat staalpillen en een insulinekuurtje echter weer z.g.a.n. En wat dan? GroenLinks zal inmiddels een ander slot op de deur hebben.
Maar mocht ze op politiek niveau ooit weer rentree maken, dan zou het speldje ‘Minister van Volksgezondheid’ haar niet misstaan, dunkt mij. Tijdens haar inauguratie na scheidende Minister en oma Els Borst kan ze dan oreren dat niet alleen roken kanker veroorzaakt, maar dat ook een niet nagekomen belofte daartoe uitermate inspirerend werkt.