Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven. 

De verkazing van Amsterdam 

Een dierbare, veel te vroeg overleden vriend stond bijna dagelijks op een markt ergens in Brabant. Kaas aan de mond te brengen. Allerlei soorten kazen. Als het maar kwaliteit was, zei hij dan. Als je hem bezig zag met zijn kazen en klanten, kon je niet anders concluderen dat kaas hem nauw aan het hart lag. Maar het is niet de kaas geweest die hem veel te vroeg heeft geveld.  

Op de markt kenden ze hem als de officiële Kaaskeizer die met zijn enthousiasme een redelijk belegde boterham verdiende. Een akkefietje in de familie over de naam werd na aandringen van de pater familias alias Kaaskeizer senior in de kiem gesmoord toen zijn broer zich erbij neerlegde en verder ging als de Kaasheuvel. Een visionaire naam als je kijkt hoeveel kaas met soepele kaasverhalen er nu wordt aangeboden in bijvoorbeeld Amsterdam.  

Ooit vertelde hij mij, ergens diep in de nacht na een toepmarathon, dat zijn grootste nachtmerrie was dat zede kazen gingen smelten. Op mijn vraag wie – ze – dan waren, keek hij mij glazig aan alsof ik zojuist uit de fondue was gekropen. Pakweg een week later zat ik voor de TV toen er een reclame langskwam over kaas om te smeren. Een lieftallige blondine omringd door ridders riep vanuit een toren dat ze de kazen aan het smelten waren. En ik geloofde haar meteen.  

En mijn vriend dus ook. Want voor de Kaaskeizer was kaas kunst. Daar bleef je van af. Het smaakorgasme van een kaas uit het vuistje was te grotesk. Gelukkig maakt hij niet meer mee wat er nu om ons heen gebeurd. Dat kaas op iedere hoek van de straat verkrijgbaar is en dat alle toeristen zich laten naaien met rubberen geligheid die als kauwgom moet worden weggewerkt. Kaas als marketinginstrument om Amsterdam op de kaart te houden. Je kunt je afvragen of bekend zijn door gezellige prostitutie in een roodverlichte postcode niet beter is. Ook daar worden toeristen genaaid maar worden ze er tenminste wel even vrolijk van. Fuck die verkazing van Amsterdam. Fuck de vertrutting van onze grijze maatschappij. En fuck alle eenvoud. Smelten die bende en iets nieuws creëren.  

Wat zal mijn oude, veel te vroeg overleden kaasvriend geschrokken naar beneden kijken. Hoop dat hij lekker zit te hengelen in een kaasfonduetje uit eigen werk.  

B.B. Springfield