Ach, die arme bankiersvrouwen!

Wat kun je toch meelij hebben met zwaar geteisterde mensen. In de Volkskrant lees ik een indringend stukje uit de [i]New York Times[/i], over bankiersvrouwen die ernstig lijden onder de economische crisis. Vandaar dat ze de strakgetrokken hoofden bij elkaar hebben gestoken om het gezamenlijke, nauwelijks te dragen leed, met elkaar te delen. De geliposucteerde buiken doen er helemaal pijn van. Och arme, och arme. Hoe moet hun leven verder? Wat is het geval? Bij zeer ernstige crisis, worden de creditcards van deze vrouwen geblokkeerd. Bovendien kunnen ze niet meer twee maal per week uit eten in gerenommeerde restaurants, zoals ze gewend zijn. Dat kan toch niet? Ik bedoel daar sta je toch helemaal naar? Waarom zou je anders een huwelijk of relatie aangaan met een bankier? De reden van die verbintenis valt plompverloren weg. Het fundament wordt wreed onder je afgebroken.

Gelukkig dus dat er nu een speciale praatgroep is gestart voor acute noodhulp aan elkaar.
Deze vrouwen zijn namelijk geneigd de oorzaak van de problemen die in hun relaties ontstaan aan zichzelf te wijten in plaats van aan de crisis. Daarom komen deze slachtoffers tweemaal per week informeel bij elkaar in bars of restaurants. Want zeg nou zelf: het is altijd een goede gewoonte geweest in bepaalde kringen om een bankier te trouwen, die je een creditcard geeft en je dan verder met rust laat om zelf lekker te gaan: ‘Wallstreeten’ in blauwe hemdsmouwen of te golfen, als er even niks te streeten val?
Ik bedoel de grond zakt toch onder je weg en de wolkenkrabbers lijken toch hoger zonder een postzegeltje lucht er boven?

Je kunt lid worden, als je maandelijkse zakgeld voor inkopen bij [i]Warndorf[/i] gehalveerd is. Gelukkig toch een beetje ballotage, anders wordt de club noodlijdenden veel te groot. Door er met elkaar in een groepje over te praten, hopen de oprichters – twee vrouwen uit de doelgroep – de relationele schade als gevolg van de val van de [i]Lehman Brothers[/i] of een grote daling van de [i]Dow Jones[/i], te beperken. De mannen reageren de gevolgen van de crisis namelijk op vrouw en kinderen af, zo is gebleken. Goh, dat zou je toch helemaal niet verwachten in zulke stabiele relaties?

Maar werkelijk, een psychotherapeute heeft na onderzoek ontdekt dat het ego en zelfvertrouwen van bankiers wordt geknakt door de crisis. Verhelderend dat onderzoek, daar moet je echt specialist voor zijn om die conclusie te trekken. Grote bewondering welt in me op naast het ontzaglijke medelijden dat ik al voelde. Sinds de herfst houden de vrouwen van ‘ [i]Datindg a banker anonymous[/i]’ , zoals ze zich noemen, angstvallig het financiële nieuws in de gaten om in te kunnen spelen op het te verwachten humeur van de partner. Op hun weblog markeren ze dat met kleuren: ‘rood’ betekent: grote verliezen, ‘geel’: redelijk en ’groen’ in orde.

Misschien is het een idee om T-shirts of paraplu’s in die kleuren aan te schaffen. Van gerenommeerde merken, vanzelfsprekend. Dan weten de mensen om hen heen hoe ze ervoor staan. Dat is van groot belang voor de samenleving. Wellicht kunnen ze dan met een rood T-shirt aan toch gaan eten in een sterrenrestaurant en pas betalen als het weer een groene dag is, bijvoorbeeld.

Ja, bij rampen probeer ik altijd empatisch te denken. Dat is mijn kracht.