Om mijn zuurverdiende en lang verwachte snipperdag ook nog zínvol te benutten, begeef ik me, samen met mijn vriendin, naar de plaatselijke sportschool. Na rijp beraad, waarin we ons gebrek aan conditie én motivatie bespraken en dit vervolgens afzette tegen het nut van lichaamsbeweging, is het nu dan toch zover. We gaan voor het eerst sinds járen een sportschool van binnen aanschouwen. De doorslag bij mij persoonlijk was het feit dat ik tegenwoordig zelfs al spierpijn in mijn armen krijg bij het inparkeren van mijn auto-zonder-stuurbekrachtiging.

In fonkelnieuwe sportkleding, melden we ons bij de -strak in het vel zittende- sportinstructrice. Ze is mooi en oogt topfit, en ik voel de moed in mijn hagelwitte schoenen zakken, voordat ik me met frisse tegenzin overgeef aan de weegschaal en vetmeting. Het wegen en meten gebeurt op mijn verzoek ‘blind’, omdat ik vrees niet te kunnen leven met de uitslag daarvan.

Ze geeft vervolgens uitleg over ons persoonlijke trainingsschema. We willen vooral onze conditie verbeteren en krijgen richtlijnen om onze hartfrequentie in de gaten te houden. Braaf gaan we aan de gang. Eerst maar warm fietsen, is de opdracht. Nou, dat ‘warm’ klopt al snel, oververhit is een betere uitdrukking eigenlijk. Mijn hoofd is qua kleur al vlug niet meer te onderscheiden van een tomaat. Dat vóel ik, maar ik kan het vooral goed zíen omdat er overal om ons heen spiegels hangen. Ik zie mijn verre van charmante verschijning, vanuit allerlei verschillende invalshoeken en ik kan niet zeggen dat me dát nou vrolijk stemt. Mijn vriendin vergaat het al niet veel beter. Er moet haast wel een masochistisch trekje zitten in ons karakter, bedenk ik me, want waarom doen we anders onszelf zoiets aan?!

Na het fietsen ‘mogen’ we nog twintig minuten roeien én drie kwartier lopen op de loopband.
Dat laatste gebeurt met wisselende weerstanden waardoor ik me net een onervaren bergbeklimmer voel. Ik mis alleen het wondermooie uitzicht, bij deze adembenemende activiteit. En nog iets; zou men het nationale alarmnummer hier eigenlijk kennen? Ik twijfel namelijk of mijn hart dit fysieke geweld allemaal wel aankan. Ik voel spieren op plaatsen waar ik ze nooit vermoed heb en ze protesteren hevig tegen deze sportieve aanval van buitenaf, door te verzuren. Kramp dreigt. Ik kan geen boe of bah meer zeggen. Buiten adem en badend in het zweet overdenk ik mijn zonden. Had ik maar…

Wanneer dan eindelijk onze brute martelgang beëindigd wordt, strompelen we samen richting douche. Het koele water op mijn huid is een welhaast orgasmische beleving. Wanneer ik me ’s avonds welverdiend te ruste mag leggen na deze enerverende vrije dag, lukt het me nauwelijks nog het ene been voor het andere te zetten om de trap op te klimmen. Overal heb ik spierpijn!
In stilte neem ik me voor mijn agenda de komende tijd zó vol te plannen dat ik écht geen tijd meer kan vrijmaken om te gaan sporten. Een kwestie van overmacht. Druk, druk, druk!
En mijn volgende auto? Die heeft gewoon weer stuurbekrachtiging!

Categorieën: Thema column

14 reacties

Troy · 6 juni 2005 op 13:11

Probeer in ieder geval nooit meer om je snipperdag zinvol te benutten zou ik zeggen:-) Een snipperdag is bijvoorbeeld ideaal om aan de lopende band columns te schrijven (maar voortaan niet op de lopende band dus;-)). Leuk, al die snipperdag avonturen:-) Who’s next?

WritersBlocq · 6 juni 2005 op 13:15

Louise heeft nog wel een stappenteller liggen, die is inmiddels ook alweer oud. Hadden jullie niet iets leuks met z’n allen kunnen gaan doen?

Dees · 6 juni 2005 op 13:21

Misschien de volgende keer op Internet naar fitness [i]kijken[/i]? Schijnt ook vermoeiend te zijn, maar je wordt er geen tomaat van 😛

Wright · 6 juni 2005 op 14:33

[quote]maar ik kan het vooral goed zíen omdat er overal om ons heen spiegels hangen[/quote]
Wat een drama, die spiegels.
Kunnen we daar niet eens een referendum over houden? 😕
Leuk geschreven, Champ!

Kees Schilder · 6 juni 2005 op 15:30

Gewoon 20 keer opdrukken per dag.Meer dan genoeg 😀

Mosje · 6 juni 2005 op 17:56

Van koud water een orgasme krijgen is geheel nieuw voor mij, moet ik toegeven. Waar zit die sportschool van jou?
🙂

(leuk iniatief, één titel, vier columns)

Ma3anne · 6 juni 2005 op 18:15

[quote]Er moet haast wel een masochistisch trekje zitten in ons karakter, bedenk ik me,[/quote]

Een trekje maar? Volgens mij is hier sprake van totale onderworpenheid!

Adembenemend geestig geschreven. :laugh:

Louise · 6 juni 2005 op 18:56

Beeldend geschreven, ik zag jullie helemaal staan (in spiegelbeeld zelfs :-P). En de link van adembenemend naar bewegen vind ik een hele logische 😉

KawaSutra · 6 juni 2005 op 19:51

[quote]nog twintig minuten roeien én drie kwartier lopen [/quote]
Met recht een martelgang, waar had je dit aan verdiend? Columns schrijven is wat mij betreft een prima excuus! 😀

KingArthur · 6 juni 2005 op 20:08

Mooie ‘ronde’ column. Maar jij en Lou hebben mij wel weten overtuigen dat ik een volgende snipperdag niet moet gaan sporten. Veel te vermoeiend hoor :-).

champagne · 6 juni 2005 op 21:04

[quote]Hadden jullie niet iets leuks met z’n allen kunnen gaan doen?[/quote]

Wij hébben iets leuks gedaan met z’n allen en daar ontstond het idee ook voor dit initiatief: 1 titel, 4 columns…

pepe · 6 juni 2005 op 21:35

[quote]In stilte neem ik me voor mijn agenda de komende tijd zó vol te plannen dat ik écht geen tijd meer kan vrijmaken om te gaan sporten. Een kwestie van overmacht. Druk, druk, druk![/quote]

Houd je nog wel tijd vrij voor het schrijven dan!! Want zo lees ik ze graag.

WritersBlocq · 6 juni 2005 op 23:22

@ champ: [quote]Wij hébben iets leuks gedaan met z’n allen en daar ontstond het idee ook voor dit initiatief: 1 titel, 4 columns…[/quote]
geweldig, 2 vliegen in 1 klap, tijdens een minimeeting geopperd neem ik aan? leuk! heb wel weer zin in een maximeeting. allemaal dezelfde column insturen met een andere titel 😛

sally · 8 juni 2005 op 11:30

Beter laat dan nooit.

Erg leuk deze column.

Lijkt me erg leuk om met zo`n opdracht een column te bedenken.

groet Sally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder