Adres onbekend

Vandaag heb ik een vrije dag genomen om als een witte tornado door mijn huis te gaan. Maar de behoefte die ik voel om je te schrijven overheerst, waardoor ik mezelf toestemming geef om de schoonmaak nog even uit te stellen. Gek eigenlijk dat dit mijn eerste brief is aan jou. In gedachten praat ik al zo lang tegen je.

Mijn allereerste herinnering aan jou brengt mij terug naar de eerste klas van de lagere school. Op weg naar het gymlokaal liep je naast me in de rij, je pakte mijn hand en keek me verlegen aan.

Een paar jaar later werden we verliefd. Jij was Ken, ik was Barbie. ’s Avonds in bed speelde ik  romantische  filmscènes na in het donker. Het was een prachtig gezicht om te zien hoe onze silhouetten elkaar kusten in het maanlicht dat door mijn slaapkamerraam naar binnen scheen.

Toen ik voor het eerst zonder ouders op vakantie was, dacht ik je in Spanje  ontdekt te hebben. Na twee heerlijke weken zwoer ik jou dat ik terug zou komen. Ik hield woord en een paar maanden later kocht ik stiekem van mijn spaarcenten een vliegticket naar Palma de Mallorca. Enkele reis! Een bijzondere ervaring en een harde les verder blies ik na vijf jaar de aftocht en  liet jou in de vorm van een berouwvolle, overspelige Spanjaard achter.

Op mijn 28^e meende ik jou dan toch echt gevonden te hebben. In de ogen van een Amerikaan gaf ik je zelfs mijn jawoord. Heb ik mijzelf vervolgens 18 jaar lang werkelijk zo vergist in jou? Ja dus. Foto’s uit die periode spreken boekdelen.

Waar was je toen ik afscheid moest nemen van mijn dochter toen ze opgebaard lag in een klein wit kistje? Of toen ik stond te janken op de parkeerplaats van het ziekenhuis nadat ik te horen had gekregen dat mijn moedervlek een melanoom bleek te zijn? Waar zal jij zijn als de dag aanbreekt dat ik onvermijdelijk afscheid moet nemen van mijn moeder?

Ik ben moe, lief. Te moe om je te zoeken in de vitrines van datingsites, op feestjes van vrienden en kennissen. Op ouderavonden van mijn jongste zoon. In de wachtkamer van de huisarts. Op de paden van de supermarkt of bij de afhaalchinees.

Ondanks een fijn, rijk leven is mijn grootste wens dat jij binnenkort naast mij komt lopen, mijn hand  vastpakt en me aankijkt met een vastberaden blik. Ik ben er helemaal klaar voor om vanaf nu voor altijd van je te houden. Niet alleen om wie jij bent, maar ook om wie ik ben als ik bij jou ben…