Ik kijk op de klok, het is één minuut voor twaalf en het nieuwe jaar staat te popelen om mij te overdonderen met een nieuwe wereld. Moederziel alleen zit ik op mijn stoel, naast de radio en bij het raam in het donker. Voor de laatste uurtjes heb ik mezelf een fles prosecco toegeëigend met als doelstelling om de eerste momenten van 2016 in een waas van duizeligheid en misselijkheid te doorlopen, of door te waggelen in dit geval.
Verdoving is namelijk wat ik nodig heb om de ‘blitzkrieg’ van rotjes en gillende pijlen te doorstaan. Ik ben niet levensmoe, ik ben wel moe van mijn leven. De vicieuze cirkel waarin ik me voor de laatste twaalf jaar bevind kan niet doorbroken worden door te doen alsof deze cirkel een rechte lijn is. Door me dronken te voeren heb ik mezelf wijs gemaakt dat ik er nu niet naast zal lopen maar meer de gebogen lijn kan volgen. Echter bevind ik me al snel horizontaal op de grond in een eerste poging…
Mijn verslaving heeft ervoor gezorgd dat Gary zich al lang geleden verstopt heeft en heel erg angstig is om weer naar de voorgrond te treden. Ik heb zelfs de deur op slot gedraaid, bang om hem vrij te laten in het onbekende dat zich zo meteen aanbiedt. Ik wil wel, maar de muur die ik gebouwd heb lijkt wel versterkt met staal en zelfhelend. De keren dat ik weer ‘gelukkig’ was met mijn leven bleken een kortstondige illusie te zijn.
Met de hulp van erkende vaklieden die al menig muur gesloopt hebben en door mijn boek-schrijvende zoektocht naar Gary, zal ik dit nieuwe jaar gebruiken om definitief afscheid te nemen. Het is tijd om na twaalf jaar dit lichaam en deze geest weer te verlaten en mijn plaats af te staan aan de rechtmatige eigenaar. Dit jaar wordt het jaar van zijn wedergeboorte.
7 reacties
arta · 14 januari 2016 op 17:33
Deze uitdaging bevat een echt oprecht voornemen, waar ik heel veel respect voor heb.
Ik hoop en duim dat jij aan het eind van het jaar met trots de échte Gary kun ‘omarmen’.
BuddhaWriter · 14 januari 2016 op 18:59
Dank je wel!
Meralixe · 14 januari 2016 op 18:45
Bij de opgave van de U v d M stond; dik het aan, maak het smeuïg, maar houd de geloofwaardigheid in zicht.
-Waarheid of fictie
Hier was aandikken niet nodig en smeuïg, ik zou niet weten hoe je een dergelijk voornemen ook nog smeuïg moet maken.
Kleine opmerking, prosecco moet waarschijnlijk met een hoofdletter.
BuddhaWriter · 14 januari 2016 op 18:58
“Wijnsoorten, druivensoorten en wijnstokken zijn geen eigennamen, maar soortaanduidingen. Daarom zijn er geen hoofdletters nodig: cabernet, chardonnay, grenache, merlot, petit verdot, pinot, pinot noir, retsina, riesling, rosso, sauvignon, syrah, tempranillo, traminer enzovoort.”
In mijn geval is het dus een prosecco van de Jumbo geweest. 🙂
Een wedergeboorte is op zich best ‘smeuïg’, met de moederkoek en al 😉
Mien · 15 januari 2016 op 08:10
Een mooi thema voor je boek. Verslaving. Demonen bestrijden met engelen. Dat helpt. Succes met het nobele streven. De eerste stap is gezet.
Dees · 15 januari 2016 op 17:32
Het is een zoon volgens mij. Gefeliciteerd!
En zettumop.
BuddhaWriter · 15 januari 2016 op 18:07
Bedankt Mien en Dees.